دعای عرفه امام حسین(ع) از مهمترین دعاهای شیعه است که در روز عرفه و در صحرای عرفات قبل از عزیمت به کربلا توسط امام حسین(ع) خوانده شده است.این دعا در بردارنده عالیترین آموزههای عرفانی و عقیدتی است که گفتهاند امام حسین(ع) همراه با گروهی از خاندان و یارانش در بیرون خیمهها آن را خوانده است. بشر و بشیر فرزندان غالب اسدی نقل کردهاند که: در آخرین ساعات روز عرفه در سرزمین عرفات در خدمت امام حسین(ع) بودیم که آن حضرت با جمعی از خاندان و فرزندان و شیعیان از چادر بیرون آمدند و با نهایت خضوع و خشوع در طرف چپ کوه ایستادند و روی مبارک را به طرف کعبه گردانیده دستها را تا مقابل رو برداشتند و این دعا را خواندند.