بسیاری از فیلم‌هایی که مخاطبان ادعا می‌کنند دوستشان دارند، در واقع تا حد زیادی بزرگ‌نمایی شده‌اند. اگرچه اذعان به این موضوع اغلب سخت است، چون طرفداران وفادار و اختصاصی این فیلم‌ها به کیفیت بالای آن‌ها ایمان دارند. گاهی اوقات ممکن است ارزیابی مجدد یک فیلم مدت‌ها پس از اکران آن دشوار باشد؛ زمانی که هیاهو از بین می‌رود و متوجه می‌شوید که فیلم مورد نظر آنقدرها که تماشاگران زمانی ادعا می‌کردند شگفت‌انگیز نیست. معمولا بین محبوبیت و کیفیت یک فیلم تفاوت زیادی وجود دارد و گاهی ممکن است مرز بین این دو ویژگی به هر دلیلی از بین برود.
فیلم‌هایی که بیش از حد مورد توجه قرار می‌گیرند معمولا آن‌هایی هستند که مخاطبان از قبل انتظار دارند خوب باشند، و وقتی فیلم انتظارات را برآورده نمی‌کند، به راحتی می‌توان آن را با علاقه واقعی اشتباه گرفت. همچنین رایج است که فیلم‌های قدیمی‌تر بیش از دیگر فیلم‌ها بزرگ‌نمایی شوند، چون ممکن است در زمان خودشان پیشگام بوده باشند، اما حالا که فن‌آوری و تکنیک‌های روایت داستان بسیار پیشرفت کرده است، همان تاثیر را ندارند. نحوه تعامل مخاطبان با فیلم‌ها همیشه در حال تغییر است، که منجر به چندین عقیده متناقض در مورد اینکه کدام فیلم واقعا شایسته مورد توجه قرار گرفتن است می‌شود. در ادامه 12 فیلم بزرگ‌نمایی‌شده را نام بردیم که معمولا همه تظاهر می‌کنند که دوستشان دارند.
- 15 نقش‌آفرینی برتر در فیلم‌های ابرقهرمانی
- ۱۰ فیلم درام برتر تاریخ که باید تماشا کنید
- 10 فیلم ترسناک مهیج که می‌توانند به بازی ویدیویی تبدیل شوند
12. باشگاه مبارزه (Fight Club)
- کارگردان: دیوید فینچر
- بازیگران: برد پیت، ادوارد نورتون، هلنا بونهم کارتر
- محصول: 1999
- امتیاز راتن تومیتوز: 79 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 8.8 از 10
اگرچه «باشگاه مبارزه» همچنان فیلم خوبی است، اما بسیاری از مخاطبان به جای خود محصول نهایی، عاشق ایده‌های پشت داستان هستند. فیلم مملو از ایدئولوژی جالب درباره جامعه، فردیت و حتی سلامت روان است، اما خود فیلم حتی به برخی از آثار دیگر دیوید فینچر هم نزدیک نیست. فیلم‌هایی مثل «شبکه اجتماعی» (The Social Network)، «هفت» (Se7en) و حتی «زودیاک» (Zodiac) هم از منظر روایی و هم از منظر تکنیکی بسیار قوی‌تر هستند، اما «باشگاه مبارزه» فیلمی است که به یک کلاسیک کالت تبدیل شده، چون بیشتر احساس بیننده را تحریک می‌کند.
11. دفترچه خاطرات (The Notebook)
- کارگردان: نیک کاساویتس
- بازیگران: رایان گاسلینگ، ریچل مک‌آدامز، جیمز گارنر
- محصول: 2004
- امتیاز راتن تومیتوز: 54 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 7.8 از 10
«دفترچه خاطرات» از آن جهت موفق است که در زمانی اکران شد که کمدی‌های رمانتیک بیش از هر زمان دیگری مورد توجه بودند و این نوع داستان با سلیقه‌ی عموم جامعه همخوانی داشت. ریچل مک‌آدامز و رایان گاسلینگ هر دو بسیار محبوب بودند و مخاطبان زیادی را به این فیلم جذب کردند. در واقعیت، این فیلم کار زیادی انجام نمی‌دهد که امروزه در کمدی درام‌های موفق دیگر دیده نشود. «دفترچه خاطرات» یک داستان عاشقانه حماسی در نظر گرفته می‌شود، اما در واقع بسیار فرمولی است و تنها بر شیمی بین مک‌آدامز و گاسلینگ متکی است.
10. آرواره‌ها (Jaws)
- کارگردان: استیون اسپیلبرگ
- بازیگران: روی شایدر، رابرت شاو، ریچارد درایفس
- محصول: 1975
- امتیاز راتن تومیتوز: 97 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 8.1 از 10
«آرواره‌ها» به چند دلیل همیشه یک فیلم ماندگار و معروف خواهد بود، اما قابل توجه‌ترین جنبه فیلم این است که چگونه مفهوم فیلم پرفروش تابستانی را دوباره بازآفرینی کرد. «آرواره‌ها» به طور کامل نحوه اکران فیلم‌ها را تغییر داد و تابستان را به فصل اصلی فیلم‌های استودیویی با بودجه کلان تبدیل کرد. «آرواره‌ها» همیشه مسئول این تغییر عظیم در صنعت سینما خواهد بود، اما حقیقت این است که تقریبا پنجاه سال از عمر آن می‌گذرد و هنوز دست‌خوش گذر زمان نشده است. امروزه جدی گرفتن جلوه‌های ویژه فیلم سخت است و وقتی خارج از چارچوب موفقیت فروش بررسی می‌شود، فیلم تلاش می‌کند تا با فیلم‌های فاجعه‌آمیز مدرن‌تر رقابت کند.
9. محله چینی‌ها (Chinatown)
- کارگردان: رومن پولانسکی
- بازیگران: جک نیکلسون، فی داناوی، جان هیوستون
- محصول: 1974
- امتیاز راتن تومیتوز: 99 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 8.2 از 10
«محله چینی‌ها» فیلمی است که پس از اکران بسیار محبوب شد، اما تا حد زیادی محصول زمان خود است. این نوع از نئو نوآرهای کند دیگر محبوبیتی ندارند، و در حالی که به راحتی می‌توان فهمید که چه چیزی آن را به پروژه‌ای محبوب در آن زمان تبدیل کرده است، امروز به راحتی می‌توان فیلم را بزرگ‌نمایی‌شده دانست، چون بسیاری از ویژگی‌های شخصیتی آن دیگر بعد از پنجاه سال منسوخ شده است. روند پیشرفت فیلم فوق‌العاده کند، و سرمایه‌گذاری واقعی روی این نوع داستان برای مخاطبان دشوار است.
8. فارست گامپ (Forrest Gump)
- کارگردان: رابرت زمیکس
- بازیگران: تام هنکس، رابین رایت پن، گری سینایس
- محصول: 1994
- امتیاز راتن تومیتوز: 71 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 8.8 از 10
در طول سالها فیلم‌های بد بسیاری ساخته شدند که جایزه اسکار بهترین فیلم را دریافت کردند، و اگرچه «فارست گامپ» بدترین فیلم نیست، اما قطعا شایسته این نبود که به عنوان بهترین فیلم سال 1994 انتخاب شود. در حالی که تماشاگران زیادی با این فیلم نوستالژی دارند و هنکس مسلما در نقش اصلی عالی است، اما فیلم اساسا فقط یک درام معمولی است که در قلب آن یک عاشقانه بسیار جذاب نهفته است. این خیلی بد نیست، اما این واقعیت که «فارست گامپ» به جای فیلم‌هایی مثل «رستگاری در شاوشنک» (The Shawshank Redemption) و «پالپ فیکشن» (Pulp Fiction) جایزه گرفت، تکان‌دهنده است.
7. درخشش (The Shining)
- کارگردان: استنلی کوبریک
- بازیگران: جک نیکلسون، شلی دووال، بری دنن
- محصول: 1980
- امتیاز راتن تومیتوز: 83 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 8.4 از 10
«درخشش» به کارگردانی استنلی کوبریک اغلب به عنوان بهترین و/یا ترسناک‌ترین فیلم مورد ستایش قرار می‌گیرد، اما در واقع یکی از پروژه‌های ضعیف این کارگردان است. چندین سکانس نمادین دارد که واقعا خوب کار می‌کنند، مثل بازی نیکلسون و تصاویر فیلم‌برداری شده، اما در کل، حتی به ترسناکی رمان اصلی استیون کینگ هم نمی‌رسد. این اولین تلاش کوبریک برای ساختن یک فیلم ترسناک تمام عیار بود، و کارگردانی آن عالی است، اما سبک او برای فیلم‌هایی مثل «2001: ادیسه فضایی» (2001: A Space Odyssey) یا «پرتغال کوکی» (A Clockwork Orange) مناسب‌تر بود.
6. آواتار (Avatar)
- کارگردان: جیمز کامرون
- بازیگران: سم ورثینگتون، زویی سالدانیا، استیون لانگ
- محصول: 2009
- امتیاز راتن تومیتوز: 82 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 7.9 از 10
آواتار به پرفروش‌ترین فیلم تمام دوران شهرت دارد، اما اغلب حواس‌تان را از این واقعیت منحرف می‌کند که در واقع یک داستان کاملا فرمول‌شده و قابل پیش‌بینی است که اغلب از نظر روایی یکنواخت است. یکی از جنبه‌های شایسته تحسین فیلم جلوه‌های ویژه بصری است که در زمان خود انقلابی بود و مرزهای فیلم‌های علمی-تخیلی را در سینما تغییر داد. متاسفانه، آنچه در خود فیلم اتفاق می‌افتد به اندازه جلوه‌های ویژه‌اش نوآورانه نیست.
5. بزرگ‌ترین شومن (The Greatest Showman)
- کارگردان: مایکل گریسی
- بازیگران: هیو جکمن، میشل ویلیامز، زک افران
- محصول: 2017
- امتیاز راتن تومیتوز: 56 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 7.5 از 10
«بزرگ‌ترین شومن» نمونه دیگری از فیلم‌هایی است که تنها یک جنبه برجسته دارند. این بار موسیقی سزاوار تمام ستایش‌هایی است که دریافت می‌کند. موسیقی متن فیلم آنقدر محبوب بود که در رادیو پخش می‌شد، اما خود فیلم چندان قابل توجه نبود و تنها موفقیت موسیقی باعث شد مردم آن را به خاطر بسپارند. هیو جکمن در نقش اصلی فوق‌العاده ظاهر می‌شود و تعدادی سکانس موزیکال سرگرم‌کننده وجود دارد، اما کارگردانی مایکل گریسی گاهی اوقات مطمئن به نظر نمی‌رسد و فیلم لحن مشخصی ندارد.
4. یخ‌زده (Frozen)
- کارگردان: کریس باک
- بازیگران: کریستن بل، ایندیانا منزل، جاناتان گروف
- محصول: 2013
- امتیاز راتن تومیتوز: 90 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 7.4 از 10
هیچ‌کس نمی‌توانست علیه موفقیت بزرگ‌ترین قطعه موسیقی انیمیشن «یخ‌زده» یعنی «رها کن» دلیلی ارائه کند، اما متاسفانه، عظمت فیلم در همین جا به پایان می‌رسد. در مقایسه با برخی از انیمیشن‌های بهتر دیزنی، «یخ‌زده» فاقد روایتی صمیمانه و شخصیت‌های دوست‌داشتنی است که استودیو با آن‌ها شناخته می‌شود. هنوز هم فیلم بسیار خوبی است، اما اینکه آن را یکی از بهترین‌های دیزنی بدانیم، کم‌لطفی در حق دستاوردهای واقعی آن‌ها در طول سالها است.
3. سکوت بره‌ها (The Silence of the Lambs)
- کارگردان: جاناتن دمی
- بازیگران: جودی فاستر، آنتونی هاپکینز، اسکات گلن
- محصول: 1991
- امتیاز راتن تومیتوز: 95 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 8.6 از 10
«سکوت بره‌ها» چند سکانس شگفت‌انگیز دارد و آنتونی هاپکینز و جودی فاستر کاملا مستحق تحسینی بودند که برای بازی‌های فوق‌العاده خود دریافت کردند، اما در واقع داستان به طور کلی چیز زیادی ارائه نکرد. بسیاری از مردم «سکوت بره‌ها» را به خاطر بازی ترسناک هاپکینز در نقش هانیبال لکتر دوست دارند، اما به راحتی می‌توان آن را فراموش کرد چون او در واقع اصلا زمان زیادی در فیلم حضور ندارد. بخش اعظم زمان اجرا توسط راز دیگری اشغال می‌شود که به اندازه دینامیک مرکزی بین لکتر و استارلینگ جذاب نیست.
2. جنگ ستارگان: بازگشت جدای (Return of the Jedi)
- کارگردان: ریچارد مارکوند
- بازیگران: مارک همیل، هریسون فورد، کری فیشر
- محصول: 1983
- امتیاز راتن تومیتوز: 83 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 8.3 از 10
سه گانه اصلی «جنگ ستارگان» اغلب به عنوان بزرگ‌ترین سه‌گانه علمی-تخیلی تاریخ سینما شناخته می‌شود، و این ادعا احتمالا اگر «بازگشت جدای» حتی به عظمت دو نسخه قبلی خود نزدیک شود، درست خواهد بود. جایی که دو قسمت «امید تازه» (A New Hope) و «امپراتوری ضربه می‌زند» (The Empire Strikes Back) داستان‌های بسیار فشرده و پر از پیچ و خم‌های هیجان‌انگیزی داشتند، «بازگشت جدای» حفره‌های داستانی متعددی دارد و از شتابی که دو مورد اول را تا این حد دوست‌داشتنی کرده است، در این قسمت خبری نیست. این قسمت هنوز هم بهتر از بیشتر دنباله‌هایش است، اما نتیجه ناامیدکننده‌ای برای یک سه‌گانه شگفت‌انگیز به شمار می‌رود.
1. انتقام‌جویان: جنگ ابدیت (Avengers: Infinity War)
- کارگردان: برادران روسو
- بازیگران: رابرت داونی جونیور، کریس همسورث، مارک رافلو
- محصول: 2018
- امتیاز راتن تومیتوز: 85 از 100
- امتیاز IMDb به فیلم: 8.4 از 10
«انتقام‌جویان: جنگ ابدیت» یک فیلم بسیار سرگرم‌کننده، پر از اکشن، و مملو از چهره‌های آشنا است که برای اولین بار گرد هم می‌آیند. با این حال، هنگامی که آن هیجان اولیه از بین می‌رود، داستان به آن اندازه که بسیاری از مخاطبان ادعا می‌کردند انقلابی نیست. ممکن است بزرگ‌تر و جسورانه‌تر باشد، اما «جنگ ابدیت» همچنان قربانی شوخی‌های بیش از حد و فقدان ریسک‌های احساسی واقعی است که اغلب دنیای سینمایی مارول را با شکست مواجه می‌کند. این فیلمی است که صرفا به خاطر آنچه هست، مورد تحسین قرار می‌گیرد، نه آنچه در واقع انجام می‌دهد.
منبع: screenrant