34 نقش‌آفرینی برتر ایمی آدامز از بدترین تا بهترین

ایمی آدامز هنرپیشه‌ی توانمند و قدرنادیده‌ای است که اولین بار وقتی در حال اجرای یک تئاتر در مینه‌سوتا بود برای نقش یک تشویق‌کننده عجیب و غریب در فیلم آخر خوشگل‌ها (Drop Dead Gorgeous) تست بازیگری داد. این نقش کوچک بود و فیلم در آن زمان به جایی نرسید. با این حال، همین کافی بود تا آدامز را متقاعد کند که به لس‌آنجلس برود، جایی که او بیشتر دهه‌های بعدی زندگی حرفه‌ای خود را به بازی در نقش‌های دختران شاد و پرانرژی گذراند.

برای زنان در هالیوود، فرار از این الگو می‌تواند دشوار باشد اما آدامز اغلب لایه‌ای از غم را در زیر سطوح شاداب شخصیت‌هایش پیدا می‌کرد و آن اجراهای اولیه عمق خاصی داشت که حالا تنوع بازیگری او را برجسته‌تر می‌کند. حالا بعد از گذشت سال‌ها و حضور در فیلم‌های مطرح، ایمی آدامز برعکس عمل می‌کند و جذابیتی را که حتی در ترسناک‌ترین یا غمگین‌ترین نقش‌ها نهفته است، شناسایی می‌کند.

با شش نامزدی اسکار در کارنامه‌اش و یکی دو نامزدی دیگر که احتمالا باید دریافت می‌کرد، ایمی آدامز به‌عنوان بازیگری شناخته شده است که به حقش نرسیده است. آیا مهم است که برای آخرین فیلمش یعنی سگِ شب (Nightbitch) بالاخره جایزه‌ای را که استحقاقش را دارد دریافت کند؟ ایمی آدامز ثابت کرده که برای کارگردانان مدرن مانند پل توماس اندرسون، اسپایک جونز و ماریل هلر گزینه‌ی جذابی است و راز واقعی حاکم بر حرفه‌اش این است که هنوز هم رنگ‌های هوشمندانه‌ای را برای به تصویر کشیدن نقش‌های بزرگ به کار می‌برد.

در ادامه تمام آثار مهم ایمی آدامز را از ابتدا تا کنون رتبه‌بندی کردیم. در این رتبه‌بندی به نقش‌های برجسته و مهم او پرداختیم و از نقش‌های کوچکش مانند قانون کشتار (The Slaughter Rule) یا اکس (The Ex) و همچنین فیلم‌های ویدیویی مانند مقاصد بی‌رحمانه 2 (Cruel Intentions 2) چشم‌پوشی کردیم. بهترین نقش‌های ایمی آدامز معمولا طیف وسیعی از ژانرها را شامل می‌شوند و در تاریک‌ترین شخصیت‌ها و داستان‌ها، صداقت و ظرافت او را به تصویر می‌کشند.

34. مرد پولادین (Man of Steel)، بتمن در برابر سوپرمن: طلوع عدالت (Batman v Superman: Dawn of Justice) و لیگ عدالت (Justice League)

• محصول: 2013، 2016، 2017
• کارگردان: زک اسنایدر
• امتیاز راتن تومیتوز: 57/ 29/39 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.1/ 6.5/ 6 از 10

با عرض پوزش از طرفداران لوییس لین برای قرار دادن او در آخرین رتبه، اما ایمی آدامز عمدتا در این فیلم‌ها برای ارائه‌ی سخنرانی‌های جدی و بی‌معنی و خیره شدن به هنری کویل حضور دارد. مثلا در قسمتی او را در حالی می‌بینیم که سعی می‌کند سردبیرش (لارنس فیشبرن) را قانع کند که داستانی درباره‌ی سفینه‌ی فضایی بیگانه‌ منتشر کند و می‌گوید: «من یک خبرنگار برنده‌ی جایزه پولیتزر هستم.» یک اجرای قابل قبول،مصمم و واقع‌گرایانه از ایمی آدامز.

اما او و کویل هیچ شیمی‌ای ندارند که این موضوع باعث می‌شود لوییس به‌عنوان یک عاشق مشکوک به نظر برسد و اگر آدامز قرار است در فیلم‌های ابرقهرمانی بازی کند، خوب است که عناصر داستانی آنقدر غمگین نباشند.

33. سال کبیسه (Leap Year)

• محصول: 2010
• کارگردان: آناند تاکر، گری باربر، راجر برنبام
• امتیاز راتن تومیتوز: 24 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.4 از 10

در دورانی که کمدی‌های رمانتیک در گیشه به شدت افت کرده بودند، ایمی آدامز در یکی از بدترین آثار این ژانر بازی کرد. سال کبیسه عمدتا نمایشی از کفش‌های پاشنه‌بلند است که در موقعیت‌های غیرمحتمل پوشیده می‌شوند، مانند قدم زدن در دشت‌های گل‌آلود و تپه‌دار ایرلند، جایی که آدامز در مسیر پیشنهاد ازدواج به دوست‌پسر بی‌توجهش (آدام اسکات) به مشکل برمی‌خورد.

ما باید از عاشق بدخلق (متیو گود) که در این مسیر به او پناه می‌دهد حمایت کنیم، اما پیوند آن‌ها آن‌قدر غیر قابل ‌باور است که وقتی در نهایت کنار هم قرار می‌گیرند، واقعا ناراحت‌کننده به نظر می‌رسد. آدامز در این فیلم نمی‌تواند برای نجات نقشش یک بازی ضعیف ارائه دهد و سخت است که او را برای فیلمنامه‌ای که از ابتدا محکوم به شکست بود، بیش از این سرزنش کنیم.

• بهترین آثار ژولیت بینوش – از بیمار انگلیسی تا شکلات

32. مرثیه هیلبیلی (Hillbilly Elegy)

• محصول: 2020
• کارگردان: ران هاوارد
• امتیاز راتن تومیتوز: 24 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.7 از 10

حتی اگر به این واقعیت توجه نکنیم که این فیلم هشتمین باخت اسکار گلن کلوز را به همراه داشت، ایمی آدامز نمی‌تواند بر بدترین پیام مرثیه هیلبیلی غلبه کند. هرچقدر هم که فیلم ران هاوارد نیت خوبی داشته باشد، همه شخصیت‌ها در صفحه نمایش کاریکاتوری از فقر آمریکایی هستند که از طریق معنای‌سازی ناپخته هالیوود فیلتر شده‌اند. لهجه‌های جنوبی سنگین و مشکلات مدیریت خشم آن‌ها به جای تحلیل‌های روشنفکرانه از طبقه اجتماعی عمل می‌کند. آدامز در نقش یک مادر تروماتیک بیش از حد جیغ می‌کشد، چیزی که در تخصص او نیست. او به طور مداوم از صفر به ۱۰۰۰ می‌رسد به گونه‌ای که یک اقتباس از پیش پرتنش را به ملودرامی بی‌مایه تبدیل می‌کند.

31. بی‌حرکت ایستادن (Standing Still)

• محصول: 2005
• کارگردان: متیو کوله ویس
• امتیاز راتن تومیتوز: 40 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 5.6 از 10

بی‌حرکت ایستادن مانند فیلم اندوه شدید (The Big Chill) برای نسل ایکس ساخته شده است، با این تفاوت که جذابیت کم‌تری دارد و در زمان اکران با استقبال مواجه نشد. ایمی آدامز به این دلیل برجسته است که بسیار فراتر از هم‌بازی‌هایش ظاهر می‌شود. چیز زیادی برای جذب شدن در این کمدی گروهی درباره دوستان خودمحور کالج که برای یک عروسی دوباره کنار هم قرار می‌گیرند وجود ندارد. آدامز نقش یکی از شخصیت‌های منطقی‌تر گروه را برعهده دارد، اما برای نشان دادن این خصیصه کمی بیش از حد بی‌روح است.

30. در خدمت سارا (Serving Sara)

• محصول: 2002
• کارگردان: رجینالد هادلین
• امتیاز راتن تومیتوز: 4 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 5.3 از 10

ایمی آدامز در فیلم کمدی رمانتیک شکست‌خورده‌ی رجینالد هادلین حضور چندانی ندارد و به همین دلیل می‌تواند خودش را خوش‌شانس بداند. او لهجه‌ای شبیه به فیلم ماگنولیاهای فولادی (Steel Magnolias) و کمد لباسی برگرفته از فیلم قانونا بلوند (Legally Blonde) (با کمی سبک‌سری بیشتر) دارد که می‌توانست جالب باشد اگر چنین کاراکتر دم‌دستی و نپخته‌ای به او داده نشده بود. حداقل به نظر نمی‌رسد که او به اندازه متیو پری و الیزابت هرلی از فیلم خسته باشد.

29. ایون هنسن عزیز (Dear Evan Hansen)

• محصول: 2021
• کارگردان: استیون شباسکی
• امتیاز راتن تومیتوز: 28 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.1 از 10

طرفداران ایمی آدامز در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ دوران سختی را گذراندند، چرا که ما در فیلم‌های مرثیه هیلبیلی، زنی پشت پنجره (The Woman in the Window) و این اقتباس ناخوشایند از تئاتر برادوی غرق شدند. روزهای تاریکی بود. در دو عنوان از این فیلم‌ها هم آدامز و هم جولیان مور بازی می‌کنند و مساله واقعا ناراحت‌کننده این است که چنین زوج خارق‌العاده‌ای در فیلم‌های پوچی هدر رفتند. خوشبختانه آدامز در نقش یک مادر حومه‌نشین داغدار که به دنبال سرنخ‌هایی درباره خودکشی پسر نوجوانش است، تاثیرگذار ظاهر می‌شود. او تنها کسی است که باعث می‌شود بخواهید باور کنید که بن پلات می‌تواند واقعا ۱۷ ساله باشد.

• بهترین نقش آفرینی‌های کیرن کالکین : از تنها در خانه تا وراثت

28. شب‌های تالاگاد: تصنیف ریکی بابی (Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby)

• محصول: 2006
• کارگردان: آدام مک‌کی
• امتیاز راتن تومیتوز: 72 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.6 از 10

آیا یک دختر عینکی می‌تواند جذاب باشد؟ این سوالی است که شخصیت ایمی آدامز در فیلم شب‌های تالادگا بوجود می‌آورد و پاسخ آن این است؛ «فقط اگر موهایش را باز کند.» آدامز کار زیادی برای انجام دادن در هجویه گاهی موفق و گاهی ناموفق آدام مک‌کی درباره‌ی مسابقات نسکار ندارد، به جز یک صحنه کلیدی که در آن گیسوان بلند و ابریشمی و سخنرانی احساسی‌اش، ستاره‌ی بزرگ ریکی بابی (ویل فرل) را متقاعد می‌کند که دوباره پشت فرمان بنشیند.

27. ماپت‌ها (The Muppets)

• محصول: 2011
• کارگردان: جیمز باین
• امتیاز راتن تومیتوز: 95 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.1 از 10

ایمی آدامز قبلا نقش شخصیت‌های سرخوش را در جون‌باگ (Junebug) و افسون‌شده (Enchanted) بازی کرده بود، دو نقشی که مسیر حرفه‌ای او را تعریف کردند و بسیار غنی‌تر از چیزی بودند که فیلمنامه طعنه‌آمیز جیسون سیگل و نیکلاس استولر می‌طلبید. آدامز در فیلم ماپت‌ها به حاشیه رانده شده و نقش یک شهرستانی کوچک را بازی می‌کند که اساسا در یک رابطه سه‌نفره با یک مرد (سیگل) است که زندگی‌اش را صرف برادر ماپت خود (با صدای پیتر لینز) کرده شده است. آدامز لبخند شیرین و لباس‌های شاد معصومانه‌ای می‌پوشد، اما حتی یک قطعه موسیقی پرانرژی درباره او در این فیلم هم نمی‌تواند به درخشش غیر قابل انکار فیلم‌های قبلی‌اش برسد.

26. حیوانات شب‌زی (Nocturnal Animals)

• محصول: 2016
• کارگردان: تام فورد
• امتیاز راتن تومیتوز: 74 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.4 از 10

ایمی آدامز در فیلم حیوانات شب‌زی گرما و صمیمیت همیشگی خود را کنار می‌گذارد تا نقش یک گالری‌دار مغرور لس‌آنجلسی را بازی کند که بار عاطفی حل‌نشده‌ی سنگینی را به دوش می‌کشد. حس ملودرام تام فورد در فیلم یک مرد مجرد (A Single Man) مهیج‌تر بود؛ به نظر نمی‌رسد که او درک کند چقدر از حیوانات شب‌زی احمقانه است، که آدامز را جایی بین حالت احمقانه و جدی دفن می‌کند. به همان اندازه که تماشای آدامز در لباس‌های کوتاه و پاشنه‌های بلند براق لذت‌بخش است، اما فیلم پرزرق‌وبرق تام فورد خیلی ساده به فراموشی سپرده می‌شود.

25. در جاده (On the Road)

• محصول: 2012
• کارگردان: والتر سالس
• امتیاز راتن تومیتوز: 46 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6 از 10

از لحظه‌ای که کتاب مرجع نسل بیت جک کرواک در سال ۱۹۵۷ منتشر شد، هالیوود سعی در تبدیل آن به فیلم داشت. پنج دهه بعد، گرت هدلند در نهایت نقش دین موریارتی را بازی کرد، نقشی که مارلون براندو، برد پیت و کالین فارل همگی به آن علاقه داشتند. فیلم مانند یک شمع رومی زرد سوخت و نابود شد، اما ایمی آدامز در صحنه‌های اندک خود در نقش یک کولی درخشید. دیگر بازیگران فیلم یعنی کریستن استوارت، کریستن دانست، الیزابت ماس و آلیس براگا نقش‌های بیشتری دارند، اما آدامز با وجود زمان محدود حضورش روی پرده، واقعی‌تر به نظر می‌رسد.

24. مهمانی ساحل روانی (Psycho Beach Party)

• محصول: 2000
• کارگردان: رابرت لی کینگ
• امتیاز راتن تومیتوز: 54 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6 از 10

این تقلید مسخره از جان واترز، از بالا تا پایین فیلم لورن آمبروز است. او نقش یک شخصیت شبیه به فیلم گیجت (Gidget) را در کنار چند کاراکتر دیگر بازی می‌کند که یکی از آن‌ها یک قاتل زنجیره‌ای است که در حال نابودی ساحل‌نشینان است. با این حال، نقش ایمی آدامز، هر چقدر هم که کوچک باشد، قدرت درخشان بازیگری او را به خوبی هویدا می‌کند. هر زمان که او روی صفحه نمایش باشد فیلم جان می‌گیرد. مارول آن با بازی آدامز، یک نوجوان که خود را متخصص رابطه با جنس مخالف می‌داند، از سرزندگی به عنوان یک تاکتیک استفاده می‌کند. تماشای آدامز که زیبایی‌شناسی اواسط قرن را با چنین ظرافتی به سخره می‌گیرد، سرگرم‌کننده است.

• بهترین فیلم‌های آدرین برودی که نباید از دست بدهید

23. اداره (The Office)

• محصول: 2005- 2013
• سازنده: گرگ دنیلز
• امتیاز راتن تومیتوز: 81 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 9 از 10

ایمی آدامز دختر جذاب قسمت پایانی فصل اول (به کارگردانی امی هکرلینگ) سریال اداره است که به‌عنوان معشوق جیم معرفی می‌شود. آدامز نقش یک کیف‌فروش را بازی می‌کند که برای یک روز در داندر میفلین مغازه باز می‌کند، که به نظر می‌رسد سرمایه‌گذاری تجاری نامطمئنی باشد، اگر مایکل و دوایت آنقدر تشنه توجه او نبودند. آدامز خنده‌دار است و با حرکات و دیالوگ‌هایش مردان دور و برش را که تشنه توجه هستند از خود می‌راند. سریال اداره او را برای دو قسمت دیگر در سال بعد برگرداند و این قسمت را به یکی از مهم‌ترین‌ها در سریال تبدیل کرد.

22. چشمان بزرگ (Big Eyes)

• محصول: 2014
• کارگردان: تیم برتون
• امتیاز راتن تومیتوز: 72 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از 10

متاسفانه ایمی آدامز زمانی با تیم برتون همراه شد که او در یک رکود خلاقانه بود و اقتباس‌های پر زرق و برق از کارتون‌های دیزنی و فیلم‌هایی را می‌ساخت که کارهای قبلی و بهترش را کم‌رنگ می‌کردند. چشمان بزرگ وحشتناک نیست، اما برای کارگردانی مثل برتون کمی عجیب است.

برتون دیدگاه اکسپرسیونیستی خود در فیلمی نشان داد که بیشتر یک تسویه حساب به نظر می‌رسید. داستان درباره یک نقاش به نام مارگارت کین است که شوهر شیادش (کریستوف والتز) در ابتدا اعتبار کار او را به نام خود می‌زند. فیلم هرگز کاملا جا نمی‌افتد و بازی آدامز بیش از حد تصنعی به نظر می‌رسد به ویژه در مقابل بازی نفسگیر والتز که مدام در حال خودنمایی است.

21. تاریخ عروسی (The Wedding Date)

• محصول: 2005
• کارگردان: کلیر کلینز
• امتیاز راتن تومیتوز: 11 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.1 از 10

فیلم تاریخ عروسی نتوانست از دبرا مسینگ یک ستاره سینما بسازد، اما کمی بیشتر از آنچه که شهرت بدش نشان می‌دهد حرف برای گفتن دارد. این فیلم کمدی رمانتیک، که نسخه‌ای معکوس از زن زیبا (Pretty Woman) است و در آن مسینگ یک اسکورت شهری (درموت مالرونی) را برای عروسی خواهر کوچک‌ترش استخدام می‌کند، بیشتر از چند شخصیت ناخوشایند که با طرح داستان شیرین و بامزه همخوانی ندارند، رنج می‌برد که در راس آن‌ها خواهری است که توسط آدامز (و همچنین به نام ایمی) بازی می‌شود. با این حال هر چقدر هم که این خرابکار خودمحور ناپسند باشد، آدامز بسیار بامزه است و تعادل خوبی با بدجنسی برقرار می‌کند.

20. مشکلی با منحنی (Trouble with the Curve)

• محصول: 2012
• کارگردان: رابرت لورنتس
• امتیاز راتن تومیتوز: 51 از 100
• امتیاز راتن تومیتوز: 6.8 از 10

فیلم مشکلی با منحنی با کلینت ایستوود شروع می‌شود. او پیر است، بداخلاق است، واقعا کلینت ایستوود است. ایمی آدامز در نقش دخترش، به درستی از نزاعی که پیرمرد بیمارش بر زندگی او تحمیل می‌کند، ناامید است. شما دقیقا می‌دانید که رابطه سرد و گرم آن‌ها به کجا می‌رود، زمانی که آدامز در نقش یک وکیل خونسرد با اکراه در سفری برای استعدادیابی یک بازیکن جوان بیسبال به او می‌پیوندد. این بازیگر زن اعتبار کافی را در شخصیت کشف می‌کند تا در برابر قراردادهای درام ورزشی شیرین مقاومت کند و برابر ایستوودیسم‌های خشن که فیلم بر اساس آن ساخته شده بایستد.

• بهترین فیلم‌های سباستین استن: از بازی در نقش سرباز زمستان تا ترامپ

19. معاون (Vice)

• محصول: 2018
• کارگردان: آدام مک‌کی
• امتیاز راتن تومیتوز: 64 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.2 از 10

طنز بی‌قواره‌ی آدام مک‌کی درباره‌ی دیک چنی نزدیک‌ترین فیلمی است که ایمی آدامز به نمایشنامه شکسپیر داشته. قرار دادن معاون و بارد در یک جمله، کفرآمیز به نظر می‌رسد، اما فیلم لین چنی را به‌عنوان یک شخصیت شبیه لیدی مکبث به تصویر می‌کشد و از آدامز می‌خواهد که پنج‌وتی یامبیک (نوعی مصرع موزون) را درباره‌ی ظرفیت دیک برای غصب بخشی از قدرت جورج دبلیو بوش بخواند. آدامز در این فیلم یک استثناست.

همه اطرافیان او به دنبال یک چشمک ناگوار هستند که به مخاطب لیبرال آگاه اشاره می‌کند، در حالی که او فضای بیشتری برای استنباط حیله‌های خصوصی لین دارد. آدامز با کمک یک کلاه‌گیس زمخت و لباس‌های زنانه، نقش نیروی بنیادین پشت یکی از کارتونی‌ترین شرورهای ایالات متحده بازی می‌کند. دست‌های به هم گره‌خورده‌اش به اندازه هر یک از دیالوگ‌های خودپسند مک‌کی، در مورد عزم لین حرف برای گفتن دارد.

18. زنی پشت پنجره

• محصول: 2021
• کارگردان: جو رایت
• امتیاز راتن تومیتوز: 25 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 5.7 از 10

به نظر می‌رسد که بخش زیادی از تقصیر این مضحکه دوران کووید بر عهده دیزنی باشد. همانطور که جو رایت، کارگردان فیلم می‌گوید، استودیو پس از خرید فاکس آن را آبکی کرد و به نتفلیکس فروخت، جایی که این تریلر اکنون در بی‌اعتباری زندگی می‌کند.

هر چه در پشت صحنه اتفاق افتاده باشد، فیلم با داستان مانند یک تصویر روانشناختی نافذ به جای چیزی مبتذل که باید باشد، رفتار می‌کند. ایمی آدامز چندان جدی نیست، اما او به‌عنوان یک زن الکلی و خانه‌نشین که شاهد قتل همسایه‌اش است، جذاب است. نشان دادن شخصیت باهوش اما رنج‌دیده تخصص آدامز است و نمی‌توانید بگویید که او ماموریت گمراه‌کننده‌ای را که در اینجا به او داده شده است درک نمی‌کند.

17. خانم پتیگرو برای یک روز زندگی می‌کند (Miss Pettigrew Lives for a Day)

• محصول: 2008
• کارگردان: بهارات نالوری
• امتیاز راتن تومیتوز: 77 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از 10

این اقتباس طولانی از رمان فرانسوی وینفرد واتسون محصول سال ۱۹۳۸، پاورقی‌ای در آن فصل از حرفه ایمی آدامز است، اما بازیگر خودنمایی که او به تصویر می‌کشد، دارای نشاط جنسی است که این نقش را از جون‌باگ، افسون‌شده و تردید (Doubt) متمایز می‌کند.

دلیسیا لافوس با نام افسانه‌ای خود، با دیوانگی اسکروبال، با زندگی مانند یک کمدی می وست رفتار می‌کند و سه عاشق خوش‌تیپ، رویاهای پر زرق و برق نمایش و یک منشی اجتماعی رسمی (فرانسیس مک‌دورمند) را همزمان مدیریت می‌کند. خانم پتیگرو می‌تواند کمی بیش از حد برای خودش سرخوش باشد، اما آدامز در هر قدم خنده‌دار با آن زرق و برق همخوانی دارد.

16. آخر خوشگل‌ها

• محصول: 1999
• کارگردان: مایکل پاتریک جان
• امتیا راتن تومیتوز: 47 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.7 از 10

ایمی آدامز مانند یک ترقه بی‌قرار وارد فیلم آخر خوشگل‌ها می‌شود. او در نقش لسلی میلر، تشویق‌کننده‌ی آتشین مینه‌سوتا، بلافاصله از صفحه نمایش بیرون می‌پرد، لبخندش بزرگ و کل هاله‌ی جوانی‌اش از هم گسیخته است. این اولین فیلم او بود و بسیار چشمگیر است که چقدر کاملا با طنز سیاه هجوآمیز مسابقه زیبایی هماهنگ است.

حتی بدون زمان نمایش زیاد، آدامز بسیاری از بزرگ‌ترین خنده‌های فیلم را می‌گیرد، مانند زمانی که لسلی با خوشحالی فکر می‌کند که جایزه نفر دومش به این معناست که او مقام دوم را برده است. وقتی تصحیح می‌شود او چنان به راه خود ادامه می‌دهد که انگار هیچ چیز در دستاوردش تغییر نکرده است و نیشخند چسبانده شده روی صورتش گواهی بر توانایی ذاتی کمدی آدامز است.

15. جنگ چارلی ویلسون (Charlie Wilson’s War)

• محصول: 2007
• کارگردان: مایک نیکولز
• امتیاز راتن تومیتوز: 82 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از 10

کمدی ژئوپلیتیک مایک نیکولز و آرون سورکین که یک ماه پس از اکران فیلم افسون‌شده آغاز شد، در گسترش درک طیف استعداد بازیگری ایمی آدامز بسیار مهم بود. او هرگز چنین زنی حرفه‌ای را به تصویر نمی‌کشید و تماشای او در مقابل تام هنکس و جولیا رابرتز به افزایش طول عمر هنرپیشگی او کمک کرد. آدامز به‌عنوان دستیار باهوش و وظیفه‌شناس هنکس، همان مهره‌ای است که فیلمی پر از اجراهای بزرگ‌تر از حد معمول را در زمین نگه می‌دارد.

• بهترین فیلم‌های فلورنس پیو که نباید از دست بدهید

14. جولی و جولیا (julie & julia)

• محصول: 2009
• کارگردان: نورا افرون
• امتیاز راتن تومیتوز: 77 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از 10

جولی و جولیا به تمام معنا به جولیا چایلد پر سر و صدا با بازی مریل استریپ تعلق دارد، اما ایمی آدامز تضمین می‌کند که وقتی استریپ خارج از صفحه نمایش است، جزییات دو نیم شده یک فیلم خیلی عقب نماند. وقتی منتشر شد، وبلاگ‌نویسی هنوز نسبتا پدیده‌ای بدیع بود، بنابراین نیمه آدامز اکنون مانند یک کپسول زمان عجیب و غریب به نظر می‌رسد. این، همراه با این واقعیت که آدامز آخرین بانوی نقش اول فیلم افرون قبل از مرگ او در سال 2012 بود، تماشای مجدد فیلم را تلخ و شیرین می‌کند.

13. آفتاب تمیز کردن (Sunshine Cleaning)

• محصول: 2008
• کارگردان: کریستین جفس
• امتیاز راتن تومیتوز: 74 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.8 از 10

آفتاب تمیز کردن به دوران رکود ایمی آدامز برتری جزئی داد. در نقش رز لورکوفسکی، او یک مادر مجرد است که با خواهر خود (امیلی بلانت) یک تجارت پاکسازی صحنه جرم راه‌اندازی می‌کند. به لبخند شادی که رز می‌گوید نمی‌تواند خفه کند نگاه کنید وقتی می‌گوید یک مشتری احتمالی به تازگی در مورد کار خودکشی تماس گرفته است.

این بسیار اصیل‌تر از چیزی است که او برای تحت تاثیر قرار دادن همکلاسی‌های قدیمی خود یا خواندن مانتراهای توانمند در آینه روی آن می‌چسباند. آفتاب تمیز کردن یک موفقیت متوسط ​​در سال 2008، بیش از سه برابر بودجه 5 میلیون دلاری خود در گیشه، به کلیشه‌های عجیب و غریب خانواده ساندنس کشیده می‌شود، اما به آدامز کامل‌ترین پیچیدگی را می‌دهد که هر فیلمی تا آن زمان از او خواسته بود و توانایی او را به‌عنوان یکی از بهترین بازیگران هم‌نسلش ثابت می‌کند.

12. شب در موزه: نبرد اسمیتسونین (Night at the Museum: Battle of the Smithsonian)

• محصول: 2009
• کارگردان: شاون لوی
• امتیاز راتن تومیتوز: 43 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6 از 10

بالاخره لحظه کاترین هپبورن ایمی آدامز فرا می‌رسد. او یک ماهی خارج از آب است که با شانه‌های پهن و لحن میانه اقیانوس اطلس سریع صحبت می‌کند. جلوه‌های بصری دنباله دوام نمی‌آورد و طرح جنون‌آمیز آن از همان ابتدا شکست خورده بود، اما تماشای آدامز در یک تمپوی کمدی اسکروبال مناسب، لذت‌بخش است. او نسلی از کاریزماهای درخشان ستاره فیلم را که از آن زمان در خطر انقراض قرار گرفته است هدایت می‌کند.

11. او (Her)

• محصول: 2013
• کارگردان: اسپایک جونز
• امتیاز راتن تومیتوز: 95 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 8 از 10

تا سال 2013، ایمی آدامز می‌توانست نقش‌های اصلی را انتخاب کند، اما او همچنان نقش‌های مکمل ارزشمند را پذیرفت. بهترین مثال فیلم «او» است که در آن نقش کوچکی به عنوان دوست مهربان واکین فینیکس (شاید تنها دوست او) به نام ایمی دارد. او آنجاست تا قوس فیلم را که شامل عشق فینیکس به یک سیستم عامل با صدای جذاب می‌شود را تکمیل کند. اسپایک جونز به اندازه کافی یک داستان فرعی به ایمی می‌دهد تا یک شخصیت واقعی باشد، اما بقیه همان آدامزی است که می‌شناسیم.

لحظه‌ای که ایمی را ملاقات می‌کنیم، او احساس می‌کند کاملا شکل گرفته است، با یک زندگی درونی همدلانه که رابطه خویشاوندی او را با شخصیت منزوی فینیکس روشن می‌کند. آدامز بسیار متعادل‌تر از فینیکس ست، اما آدامز هرگز اجازه نمی‌دهد در تعهد ایمی به پیوند افلاطونی آن‌ها شک کنیم، تا حدی به این دلیل که یکی از مهارت‌های عالی او به‌عنوان یک بازیگر گوش دادن است. شما هم می‌خواهید نیمه‌شب وقتی سیستم‌عامل شما تصمیم می‌گیرد که زمان جدایی است، در خانه ایمی را بکوبید.

10. اگه می‌تونی منو بگیر (Catch Me if You Can)

• محصول: 2002
• کارگردان: استیون اسپیلبرگ
• امتیاز راتن تومیتوز: 96 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 8.1 از 10

سه سال پیش از اینکه ایمی آدامز به شهرت کامل برسد در فیلم اگه می‌تونی منو بگیر نقش خوبی ایفا کرد. این اولین بار بود که توجه‌ها را به خود جلب کرد و همه از خود می‌پرسیدند این دختر کیست؟ حتی تاثیرگذارتر، اینکه نقش مقابلش لئوناردو دی‌کاپریو بود. آدامز با گریه وارد فیلم می‌شود، در حالی که دندان‌هایش سیم‌کشی شده است.

به زودی، او و لئو مانند نوجوانان درنده به هم می‌پیوندند. آدامز به این موضوع متعهد می‌شود و بر تناقض خنده‌دار یک پرستار بیمارستان که تحریک‌پذیری یک نوجوان 14 ساله را دارد تاکید می‌کند. همه افراد در این فیلم پر هیاهوی استیون اسپیلبرگ به وضوح در حال انفجار هستند و آدامز در مقابل مرد کلاهبرداری که دی‌کاپریو نقشش را بازی می‌کند قابل تحسین (و شایان ستایش) است. او بعدا اذعان کرد که فیلم اگه می‌تونی منو بگیر شخصیت ساده‌لوح او را آشکار کرد.

9. تردید

• محصول: 2008
• کارگردان: جان پاتریک شنلی
• امتیاز راتن تومیتوز: 79 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.5 از 10

در فیلم تردید مریل استریپ بهترین دیالوگ‌ها را دارد اما ایمی آدامز ستاره‌ی فیلم است. وقتی برای اولین بار خواهر جیمز را می‌بینیم، او در مراسم عشای ربانی شرکت می‌کند، نگاهی آمیخته با ترس و احترام بر چهره‌اش نقش بسته، زیرا شاهد موعظه‌ی ماهرانه‌ی پدر فلین (فیلیپ سیمور هافمن) است. آنچه آدامز منتقل می‌کند، بی‌تجربگی و باور خلل‌ناپذیر به این است که ایمان او را در هر آزمایشی یاری خواهد کرد.

در طولِ فیلمِ جان پاتریک شنلی، معصومیت او از بین می‌رود. صدای شیرین آدامز بم‌تر می‌شود و چشمانش سنگین‌تر. خواهر جیمز یاد می‌گیرد که جهان بر اساس صداقت کتاب مقدسی که زندگی خود را بر آن بنا کرده اداره نمی‌شود. آدامز ظرف ایده‌آلی برای این کشف است؛ شخصیت او نسبت به بزرگ‌ترها، بی‌اطلاع‌تر از واقعیت است و در عین حال، ایده‌آلیسم او ریشه در انسانیتی دارد که زن متنفذ و واکنش‌گرایی که استریپ نقش آن را بازی می‌کند فاقد آن است. آدامز بدون اغراق می‌فهمد که جیمز نماینده‌ی مخاطبی است که ایده‌های دشوار تردید را پردازش می‌کند.

8. حقه‌بازی آمریکایی (American Hustle)

• محصول: 2013
• کارگردان: دیوید او راسل
• امتیاز راتن تومیتوز: 92 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.2 از 10

در تئوری، نقش سیدنی پراسر، رقاصه‌ای که در کمدی جنایی پرپیچ و خم دیوید او راسل به یک کلاهبردار تبدیل می‌شود، نیازمند اجرایی بزرگ است. او زیرک، قانون‌شکن، جذاب و قادر است بدون لحظه‌ای تردید، شخصیت دیگر خود، یک اشراف‌زاده‌ی انگلیسی را خلق کند. اما ایمی آدامز، سیدنی را از طریق جزئیات کوچک، مانند مکث محتاطانه‌ای که بین کلماتش قرار می‌دهد، به اجرا درمی‌آورد. حتی زمانی که همبازی‌هایش بزرگنمایی می‌کنند (به ویژه بردلی کوپر و جنیفر لارنس)، آدامز تمایل دارد خونسردی خود را حفظ کند. آدامز اصل ماجرای فیلم حقه‌بازی آمریکایی را که می‌گوید «ما باید از تمام این مردها کلاهبرداری کنیم» با جسارت ارائه می‌دهد.

7. سگ شب

• محصول: 2024
• کارگردان: ماریل هلر
• امتیاز راتن تومیتوز: 59 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 5.6 از 10

آدامز انتخاب عالی برای نقش مادر خسته و درمانده‌ی فیلم سگ شب است. این شخصیت همزمان رسا و سرکوب‌شده است، چهره‌ای شجاع به خود می‌گیرد تا زمانی که زندگی یکنواختش دوباره جالب شود، که اتفاقا زمانی است که او به طرز غیرقابل توضیحی بعد از غروب خورشید شروع به تبدیل شدن به یک سگ می‌کند.

آدامز در آن پارادوکس تلخ و شیرین برتری دارد و اقتباس ماریل هلر در گرفتن طنز تند رمان ریچل یودر در سال ۲۰۲۱ موفق است. متاسفانه، به‌عنوان یک تجربه بادی هارر شکست می‌خورد و بیشتر تندی‌ها را به یک تمثیل کلیشه‌ای درباره‌ی اصول ارتدوکس جنسیتی تقلیل می‌دهد. اما حتی اگر فیلم تاثیر مورد نظر خود را از دست داده باشد، تماشای آدامز که بین دو زن در آستانه فروپاشی تعادل برقرار می‌کند لذت‌بخش است.

6. مشت‌زن (The Fighter)

• محصول: 2010
• کارگردان: دیوید او راسل
• امتیاز راتن تومیتوز: 91 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.8 از 10

راسل به حق شایسته‌ی تمجید است که قبل از اینکه اکثر کارگردان‌ها به فکر بهره‌برداری از جنبه‌ی تاریک‌تر ایمی آدامز باشند او را برای بازی در نقش شارلین فلمینگ، دوست‌دختر تندخوی میکی وارد (مارک والبرگ) انتخاب کرد. با این حال، شارلین کاملا ساخته‌ی آدامز است. پدر میکی (جک مک‌جی) او را به‌عنوان دختر خوب معرفی می‌کند، اما او باید پا به پای بدترین زن عوضی در ماساچوست، یعنی مادر مدیر برنامه‌ی قدرتمند میکی (ملیسا لئو) برود. آدامز به شارلین قلب دوست‌داشتنی و وفاداری می‌دهد تا برچسب دختر خوب را توجیه کند و زور و بازویی برای خرد کردن آن در صورت لزوم. 

5. چیزهای تیز (Sharp Objects)

• محصول: 2018
• سازنده: مارتی نوکسون
• امتیاز راتن تومیتوز: 92 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 8 از 10

این یک اقتباس خوب است. سریال چیزهای تیز منبع اقتباسش نوشته‌ی گیلین فلین را غنی‌تر می‌کند و آن را جذاب‌تر می‌سازد. ایمی آدامز که یکی از تهیه‌کنندگان این مینی ‌سریال هم بود که یکی از پر سر و صداترین موفقیت‌های تابستان ۲۰۱۸ بود، در اینجا به اندازه سازنده، مارتی نوکسون و کارگردان ژان مارک والی حس یک مؤلف را دارد.

سنگینی و گرفتگی صدای آدامز به کامیلا پریکر، خبرنگار جنایی شکنجه‌شده‌ای که در حال تحقیق درباره‌ی قتلی در زادگاهش است، حال و هوای گوتیکِ غرب میانه می‌بخشد. کامیلا نقشی غیرمعمول و بدبینانه برای آدامز است و قابلیتی را در او القا می‌کند که به راحتی نمی‌توان آن را دسته‌بندی کرد. نحوه مشکوک و بی‌هدف او در اطراف میزوریِ ثروتمند نشان می‌دهد که زخم‌هایش از کجا نشات گرفته‌اند، اما آدامز به اندازه کافی راز و رمز در خود دارد تا چیزهای تیز را با آرامش خود مسحورکننده نگه دارد.

4. افسون‌شده و افسون‌نشده (Disenchanted)

• محصول: 2007 و 2022
• کارگردان: کوین لیما و آدام شنکمن
• امتیاز راتن تومیتوز: 93 و 38 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.1 و 5.6 از 10

اولین نقش اصلی ایمی آدامز در یک فیلم استودیویی، تمام استعداد کمدی او را طلب می‌کرد. برای مثال، عبور از میدان تایمز با لباس مجلسی و دامن پفی دست و پا گیر آسان نیست، اما آدامز راهی پیدا کرد که آن را به یک موتیف تبدیل کند. او واقعا شبیه کارتونی است که زنده شده، مانند لوسیل بال در یک فانتزی ناآشنا که قهرمانش با قلعه‌ها و ملکه‌های شیطانی آشناست اما نه با تاکسی. افسون‌شده آدامز را به ستاره تبدیل کرد، تا حدی به این دلیل که او به داستان، به جای اینکه آن را مانند یک داستان شیرین دیزنی جلوه دهد، اهمیت واقعی می‌بخشد.

3. ورود (Arrival)

• محصول: 2016
• کارگردان: دنی ویلنوو
• امتیاز راتن تومیتوز: 94 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.9 از 10

یکی از نکات قابل توجه در مورد فیلم ورود این است که ایمی آدامز چقدر در آن ساکت است. نه به این معنا که صحبت نمی‌کند چون او نقش یک زبان‌شناس را بازی می‌کند و دیالوگ‌های زیادی وجود دارد که برخی از آن‌ها کاملا طولانی و ذهنی هستند بلکه به این معنا که تمام جذابیت دورنی خود را بیرون می‌ریزد. به همان اندازه که شاهکار بیگانه دنیس ویلنوو می‌تواند باشکوه باشد، در واقع درباره‌ی رنج قهرمانش است (و البته صلح جهانی و چیزهای دیگر).

آدامز اندوه لوئیز را با نفسی که به نظر می‌رسد ویرایشگران صدا آن را مانند دستگاه تنفس دارت ویدر بالا برده‌اند بروز می‌دهد. حتی وقتی می‌لرزد می‌دانیم که لوئیز معماهای خود، چه فرازمینی و چه غیر آن را حل خواهد کرد، زیرا آدامز به شخصیتش عمق و توانایی درونی غنی‌ای می‌بخشد. معلوم می‌شود که یکی از پرحرف‌ترین بازیگران ما در سکوت نیز عالی است.

2. جون‌باگ

• محصول: 2005
• کارگردان: فیل موریسون
• امتیاز راتن تومیتوز: 86 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.9 از 10

آشلی جانستن با بازی ایمی آدامز آخرین شخصیت اصلی است که در فیلم جون‌باگ معرفی می‌شود. او ۱۳ دقیقه از فیلم می‌گذرد، در یک نمای کلوزآپ نشان داده می‌شود، زیرا یک کوارتت زهی پرانرژی هایدن، نزاع‌های روزمره خانواده جانستن در جنوب را قطع می‌کند. آشلی اهل نزاع نیست. او مردم را با سوالاتش بمباران می‌کند، داستان‌ها را با سرعت زیاد پشت سر هم می‌گوید و لبخند درخشانی دارد که تقریبا شما را متقاعد می‌کند که او با همه اشکال مالیخولیا غریبه است.

جون‌باگ سکوی پرتاب آدامز بود. فیلمی که اولین نامزدی اسکار او را به ارمغان آورد و منجر به مجموعه‌ای از نقش‌های پر سر و صدای پرانرژی شد. این یکی بهترین آن‌هاست. آدامز آشلی را بدون هیچ طعنه‌ای بازی می‌کند. او کسی است که برایش خستگی و بی‌حوصلگی می‌تواند به همان اندازه گناه باشد، صرف نظر از ازدواج با معشوق دوران دبیرستانش (بن مک‌کنزی). آدامز هوشمندانه از طریق فضیلت کودکانه آشلی عبور می‌کند تا نشان دهد که او از همه عاقل‌تر است و مشاهدات محتاطانه‌ای را که عمیقا در روحیه شاد و خوش‌شانس او نفوذ کرده است تاکید می‌کند.

1. استاد (The Master)

• محصول: 2012
• کارگردان: پل توماس اندرسن
• امتیاز راتن تومیتوز: 85 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.1 از 10

ایمی آدامز در فیلم استاد در نقش پگی داد، مشاور شوهرش، رهبر فرقه‌ی متکبر دهه‌ی ۱۹۵۰، تمایل دارد لبخند ملایمی بر لب داشته باشد و بلوزهایی را بپوشد که تا گردن دکمه‌ دارد؛ یک مدل بی‌نقص از زنانگی اواسط قرن. اما در اواسط داستانِ تمثیلی پل توماس اندرسن درباره‌ی ساینتولوژی، به ما یادآوری می‌کند که چه کسی این خانه‌ی پوشالی را سرپا نگه داشته است.

آهنگ صدای آدامز همچنان ظریف است. او نیازی به تاکید بر هیولای درونی پگی ندارد تا منظور خود را برساند. در عوض، از طریق ترکیبی از کنترل و شفقت – دو ویژگی هر استاد موثر – آدامز هیچ شکی باقی نمی‌گذارد که این شخصیت می‌تواند همسر خود را به هر شکلی که دوست دارد دربیاورد.

منبع: vulture