رتبه‌بندی تمام فیلم‌های تنها در خانه از بدترین تا بهترین

حتما کوین مک‌کالیستر (مکالی کالکین) در فیلم تنها در خانه (Home Alone) را می‌شناسید. پسربچه‌ای که اشتباهی در دوران تعطیلات سال نو تنها جا می‌ماند و باید با دو دزد ناشی رو‌به‌رو شود. این فیلم کمدی از سال 1990 تا امروز جای ثابتی در فرهنگ عامه پیدا کرده است. صحنه‌های معروف این فیلم از فریاد بعد از اصلاح صورت کوین گرفته تا مواجهه‌ شوم مارو (دنیل استرن) با عنکبوت تارانتولا در ذهن‌ها مانده و وارد مکالمات روزمره شده‌اند.

همه‌ی این‌ها فقط به جنونِ بامزه‌ی تله‌های کودکانه‌ی کوین اضافه می‌کنند که فقط از ذهن یک بچه می‌تواند بیرون بیاید. همین شیطنت‌ها، همراه با لایه‌ی احساسی غافلگیرکننده‌ی فیلم، تماشاگران را بیشتر تشنه‌ کرد و تنها در خانه را از یک فیلم محبوب تعطیلات به پایه‌ی یک فرنچایز کامل تبدیل کرد. جهان تنها در خانه از شش فیلم تشکیل شده است و هرچند هر کدام تلاش می‌کنند امضای خودشان را داشته باشند، اما بیشترشان نمی‌توانند از استانداردی که فیلم اول ساخته بود عبور کنند.

برای اینکه بهتر ببینیم این فرنچایز چطور رشد کرده است، در ادامه تمام فیلم‌های تنها در خانه را رتبه‌بندی کرده‌ایم. از بدترین نقشه‌ها شروع می‌کنیم و آرام ‌آرام به بهترین‌ها می‌رسیم. در این رتبه‌بندی، عمق احساسی، پیشرفت داستان و میزان کمدی موثر همگی در نظر گرفته شده‌اند.

6. تنها در خانه 4: پس گرفتن خانه (Home Alone 4: Taking Back the House)

• محصول: 2002
• کارگردان: رود دنیل
• بازیگران: مایک واینبرگ، فرنچ استوارت، میسی پایل
• امتیاز راتن تومیتوز: 23 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 2.6 از 10

تنها در خانه 4 بیشتر شبیه ترکیبی از فیلم ریچی ریچ (Richie Rich) و تنها در خانه است که شاید برای طرفداران مکالی کالکین هیجان‌انگیز به نظر برسد، اما عملا به جای گسترش داستان آن را محدود می‌کند. در این قسمت، کوین مک‌کالیستر (مایک واینبرگ) تعطیلات را کنار پدرش و نامزد پولدار او می‌گذراند، در حالی‌ که مارو (فرنچ استیوارت) و همسرش ورا (میسی پایل)، نقشه کشیده‌اند شاهزاده‌ای را که به آنجا آمده، بدزدند.

با بازگشت شخصیت‌های اصلی و اشاره‌های متعدد به صحنه‌های آشنا، کاملا مشخص است سازندگان تلاش کرده‌اند نسخه‌ای مدرن‌تر و تکنولوژیک‌تر از فیلم اول بسازند. اما تقریبا هیچ نشانی از لحظه‌های خلاقانه‌ای که تنها در خانه را به موفقیت رساند، در قسمت چهارم وجود ندارد. دستورهای خلاقانه‌ی کوین به دستیار مجازی، هیچ‌وقت جای پرتابِ سطل‌های رنگ را نمی‌گیرد. تله‌های سنتی اندکی هم که در فیلم می‌بینیم، بیشتر ایده‌های لحظه‌ای‌اند و با وسایلی ساخته شده‌اند که دیگران قبلا سرِ راه گذاشته‌اند نه آن نقشه‌های مفصل و وقت‌گیرِ فیلم اصلی.

بیشتر آسیبی هم که به مارو و ورا می‌رسد، نتیجه‌ی دست‌وپاچلفتی ‌بودن خودشان است، آن‌قدر که عملا توان اجرای نقشه‌شان را ندارند. از همه مهم‌تر، کوین هیچ‌ وقت واقعا تنها نیست و تقریبا در تمام درگیری‌ها بزرگ‌ترها در همان نزدیکی حضور دارند. همین موضوع اساسِ جذابیت و هویت فیلم‌های تنها در خانه را از این قسمت می‌گیرد.

• بهترین فیلم‌های کمدی 2025 که تماشایشان را نباید از دست بدهید

5. تنها در خانه: سرقت در تعطیلات (Home Alone: The Holiday Heist)

• محصول: 2012
• کارگردان: پیتر هویت
• بازیگران: کریستین مارتین، ادی اسپیتلز، جودل فرلاند
• امتیاز راتن تومیتوز: 25 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 3.5 از 10

این قسمت محصول سال 2012 تلاش می‌کند یک داستان پرتعلیق ارائه دهد، اما به‌خاطر تبهکارانی که هیچ خطری از خودشان نشان نمی‌دهند و فیلمنامه‌ای شلوغ، از نفس می‌افتد. تنها در خانه: سرقت در تعطیلات مسیری را دنبال می‌کند که در آن گروهی دزد به دنبال یک تابلوی گران‌بها در خانه‌ی جدید خانواده باکستر هستند. اما مشکل اینجاست که این دزدها بیشتر از آن‌که ترسناک باشند، دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند چون مدام درباره زندگی شخصیشان حرف می‌زنند و جزئیات بی‌ربط ارائه می‌دهند.

اولین تلاششان برای دزدیدن تابلو خیلی سریع اتفاق می‌افتد و تا پایان فیلم دیگر خبری از اقدام جدی نیست. همین فاصله‌ی طولانی باعث می‌شود کل فیلم از ریتم بیفتد و گسسته و نامنسجم به نظر برسد، مخصوصا به خاطر خرده پیرنگ‌های متعدد و پراکنده‌اش. در حالی که دزدها مشغول تلاش برای ورود به خانه‌اند، فین باکستر (کریستین مارتین) دنبال روح می‌گردد، چون داستانی درباره‌ی یکی از ساکنان قبلی خانه شنیده است.

ردپاهایی که دزدها بر جا می‌گذارند، اشتباهی به‌عنوان فعالیت ارواح تعبیر می‌شود و همین ماجرا کمک می‌کند نقشه‌ی سرقت شکل بگیرد. بخش بزرگی از فیلم هم به تنها ماندن فین بعد از رفتن پدر و مادرش اختصاص دارد و این تنها خط فرعی‌ای است که نتیجه‌ی مشخصی دارد. اما بسیاری از لحظه‌ها تکراری‌اند و شخصیت‌پردازی خاصی ندارند، مثل دعواهای همیشگی فین با والدینش درباره‌ی زمان استفاده از تلویزیون. اما همین فشارها باعث می‌شود فین چند تله‌ی درست ‌و حسابی طراحی کند که حس و حال تنها در خانه‌ی اصلی را زنده می‌کنند.

4. تنها در خانه‌ی دوست‌داشتنی (Home Sweet Home Alone)

• محصول: 2021
• کارگردان: دن مازر
• بازیگران: آرچی یاتس، راب دلینی، الی کمپر
• امتیاز راتن تومیتوز: 15 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 3.5 از 10

تنها در خانه‌ی دوست‌داشتنی هرچند فرنچایز را دوباره به ریشه‌هایش برمی‌گرداند یعنی خانواده‌ای را نشان می‌دهد که وسط تعطیلات کریسمس یک بچه را جا می‌گذارند اما در عین‌ حال مسیر تازه‌ای هم باز می‌کند. این‌بار مکس مرسر (آرچی یاتس) با دزدها طرف نیست، بلکه با یک زوج مهربان روبه‌رو می‌شود که وارد خانه‌اش می‌شوند چون مکس عروسک نادری را از خانه‌ی آن‌ها برداشته است.

مکس که فکر می‌کند با خلافکارهای واقعی طرف است، قوه‌ی ابتکارش را به کار می‌گیرد و نتیجه‌اش دنیایی از دردسر برای پم (الی کمپر) و جف مک‌کنزی (راب دلینی) می‌شود. بازیگران با هر زمین‌خوردن و لغزش، موقعیت را با خونسردی طنزآمیز جلو می‌برند و با مهارت کمدیشان لحظه‌های اسلپ‌استیک را بزرگ‌نمایی می‌کنند، از جمله سرخوردن‌های روی برف و یخ که آن‌ها را تبدیل به صحنه‌هایی هماهنگ و خوش‌ریتم می‌کنند.

فیلم بدون هیچ ترسی از داستان مکس فاصله می‌گیرد تا پم و جف را بیشتر بشناسیم. همین موضوع بُعد احساسی قابل توجهی به ماجرا می‌دهد و باعث می‌شود تماشاگر بتواند با روش‌های عجیب‌وغریب این زوج برای پس ‌گرفتن عروسک همذات‌پنداری کند. در نهایت، داستان‌های مکس، پم و جف به‌نرمی در هم تنیده می‌شوند و خط روایی را جلو می‌برند تا پایان‌بندی رضایت‌بخشی رقم بخورد. فیلم حتی با اشاره‌های هوشمندانه‌ای به تنها در خانه ادای دین می‌کند از جمله بلایی که بر سر برادر کوین مک‌کالیستر، باز (دوین رتری) آمده است.

فیلم

تنها در خانه دوست داشتنی

Home Sweet Home Alone

تماشای فیلم تنها در خانه دوست داشتنی

3. تنها در خانه 3

• محصول: 1997
• کارگردان: راجا گاسنل
• بازیگران: الکس لینز، هوبلند موریس، اسکارلت جوهانسون
• امتیاز راتن تومیتوز: 36 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 4.6 از 10

تنها در خانه 3 با یک پیچش جاسوسی، به‌خوبی در حد دو فیلم اول ظاهر می‌شود. سومین قسمت از فیلم‌های تنها در خانه نشان می‌دهد وقتی یک بچه مریض و تنها در خانه می‌ماند چه اتفاقی می‌افتد. الکس پرویت (الکس لینز) وسط جنگ با آبله‌مرغان، هم‌زمان باید با خلافکاران بین‌المللی هم مقابله کند که دنبال میکروچیپی هستند که داخل ماشین کنترل از راه دور او پنهان شده. وقتی بزرگ‌ترها حرفش را جدی نمی‌گیرند، الکس خودش دست‌به‌کار می‌شود.

تنها در خانه 3 الکس را نشان می‌دهد که چطور تکنولوژی را به نفع خودش به بازی می‌گیرد. از استفاده از دستگاه منشی تلفنی گرفته تا چسباندن یک دوربین به ماشین کنترل از راه دورش همه‌ی این‌ها دست الکس را در برابر بدجنس‌ها بالا نگه می‌دارد. با اینکه این خلافکاران حرفه‌ای و ماهر هستند، بلدند لحظات اسلپ‌استیک را طوری اجرا کنند که خنده‌دار باشد و از ترسناک بودنشان نکاهد.

علاوه بر این، بین خودشان هم اختلاف پیش می‌آید و اشتباهات هر کدام باعث دردسر دیگری می‌شود. همین موضوع زمانشان را می‌گیرد و خنده بیشتری ایجاد می‌کند، مخصوصا وقتی تلاش می‌کنند با تله‌های الکس مقابله کنند که با کمک طوطی و موشش، دوریس طراحی شده‌اند. این عناصر خیال‌انگیز، طعم شیرینی به فیلم می‌دهند و باعث می‌شوند تنها در خانه 3 حتی بدون حضور مکالی کالکین، یک قسمت مستقل و جذاب از سری فیلم‌های تنها در خانه باشد.

• بهترین فیلم‌های کمدی بریتانیایی که باید ببینید

2. تنها در خانه

• محصول: 1990
• کارگردان: کریس کلمبوس
• بازیگران: مکالی کالکین، جو پشی، دنیل استرن
• امتیاز راتن تومیتوز: 66 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.7 از 10

در حالی که تنها در خانه پر است از لحظاتی که فقط بزرگ‌ترها متوجه آن‌ها می‌شوند، نبرد کوین مک‌کالیستر با دزدها باعث می‌شود تمام خانواده بخندند و شاد شوند. اما این تنها دلیلی نیست که مردم هر سال در فصل تعطیلات سراغ این فیلم کلاسیک می‌روند. وقتی کوین از خانه‌اش دفاع می‌کند، مادرش کیت (کاترین اوهارا) تعطیلات گران‌قیمت خانواده در پاریس را رها می‌کند تا به او برسد.

این حرکت فداکارانه، با ناامنی‌ها و ترس‌های کوین ارتباط برقرار می‌کند و لایه‌ای عمیق و احساسی به داستان می‌بخشد. فیلم با احساس طردشدگی کوین آغاز می‌شود، اما عزم راسخ کیت نشان می‌دهد پیوند آن‌ها چقدر قوی است. همسایه‌ی ظاهرا ترسناک کوین، مارلی (رابرت بلاسم)، با به اشتراک گذاشتن داستان خودش، پیام‌های مهمی درباره‌ی عشق به خانواده منتقل می‌کند. گفت‌وگوی آن‌ها انگیزه‌ای به کوین می‌دهد تا از خانه‌اش دفاع کند، با این آگاهی که در واقع دارد از خانواده‌اش محافظت می‌کند.

دزدها یعنی مارو (دنیل استرن) و هری (جو پشی)، مدام نقشه‌شان را به یاد تماشاگر می‌آورند تا مطمئن شوند بخش داستانیشان در میان لایه‌های احساسی پررنگ فیلم گم نمی‌شود. استرن و پشی با توانایی تغییر لحن به‌طور استادانه بین طنز و ترس حرکت می‌کنند. واکنش‌های آن‌ها باعث می‌شود همزمان بتوانند شگفت‌زده به نظر برسند و درد شخصیت‌هایشان را هم نشان دهند و تماشاگران را وادار می‌کند با نگرانی و هم‌زمان سرگرمی فکر کنند که هر تله چقدر می‌تواند دردناک باشد.

فیلم

تنها در خانه

Home Alone

تماشای فیلم تنها در خانه

1. تنها در خانه 2: گمشده در نیویورک (Home Alone 2: Lost in New York)

• محصول: 1992
• کارگردان: کریس کلمبوس
• بازیگران: مکالی کالکین، جو پشی، دنیل استرن
• امتیاز راتن تومیتوز: 35 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.9 از 10

در تنها در خانه 2: گمشده در نیویورک، نوبت کوین مک‌کالیستر است که به سفر برود. وقتی خانواده‌اش به فلوریدا پرواز می‌کنند، کوین به‌طور تصادفی سوار هواپیمای نیویورک و پروازی می‌شود که دزدها در آن پنهان شده‌اند. لوکیشن بزرگ‌تر باعث می‌شود لحظات شیطنت‌آمیز بیشتری رقم بخورد، به‌ویژه برای کارکنان هتل پلازا. با گسترش دایره‌ی داستان و تبدیل نیویورک به یک شخصیت مکمل، این دنباله از نسخه‌ی قبلی پیشی می‌گیرد.

نیویورک در این فیلم فقط یک پس‌زمینه ساده نیست و جاذبه‌ها و نمادهای محبوب شهر شخصیت و روح فیلم را شکل می‌دهند و همزمان داستان را پیش می‌برند. کوین در حالی که از مارو و هری در سنترال پارک فرار می‌کند، یک کالسکه‌ی زیبا را به پناهگاهی تبدیل می‌کند و از امکانات هتل پلازا هم بهره می‌برد، از جمله سفر با لیموزین و سرویس اتاق‌های لوکس. سفر او به یک فروشگاه اسباب‌بازی نمادین هم جادوی تعطیلات نیویورک را به تصویر می‌کشد، به‌ویژه وقتی صاحب فروشگاه به خاطر مهربانی کوین هدیه‌ای به او تقدیم می‌کند.

همین لحظات فیلم را به نوعی نامه‌ی عاشقانه به شهر نیویورک تبدیل می‌کنند. هیجان داستان هم با ملاقات کوین با بانوی مرموز کبوترها (برندا فریکر) حفظ می‌شود و درسی به او می‌دهد و داستان را به واقعیت نزدیک می‌کند. این تعادل ظریف بین خیال و واقعیت، فرار کوین را باورپذیر و دلنشین می‌کند.

فیلم

تنها در خانه ۲: گمشده در نیویورک

Home Alone 2: Lost in New York

تماشای فیلم تنها در خانه ۲: گمشده در نیویورک

منبع: looper