نقد فیلم «بی بدن»؛ قصه آرمان و غزاله یا پرونده ای دیگر؟!
بی شک وقتی یکی از پیچیده ترین پرونده های جنایی ایران دستمایه تولید یک اثر سینمایی قرار می گیرد باید انتظار داشت با فیلمی ملتهب و متفاوت روبرو شویم به ویژه آنکه کاظم دانشی که تجربه ساخت «علفزار» را در کارنامه اش دارد و سربلند از ساخت آن اثر بیرون آمده به عنوان فیلمنامه نویس «بی بدن» را همراهی کند…
در آستانه برگزاری چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با دعوت دست اندرکاران این اثر سینمایی در جمعی محدود و خودمانی متشکل از منتقدان سینما و عوامل فیلم در پردیس سینمایی باغ کتاب به تماشای «بی بدن» نشستیم و تحت تأثیر این فیلم که قطعا یکی از جنجالی ترین فیلم های اجتماعی اکران در سال آینده خواهد شد قرار گرفتیم…
«بی بدن» در امتداد مضمون گسترش یافته سینمای اجتماعی با موضوعاتی نظیر متلاشی شدن خانواده ها، آسیب های اجتماعی حوزه جوانان و… ساخته شده؛ این فیلم در ورای روایت یک ماجرای واقعی که احتمالا و بر اساس گمانه زنی های برخی رسانه ها برگرفته از پرونده قتل غزاله شکور است قصد دارد تا برای مخاطبان خود آگاهی بخش باشد. هرچند که تاکنون سازندگان فیلم موضع رسمی خود را اعلام نکرده اند که آیا این اثر بر اساس قصه آرمان و غزاله ساخته شده و یا پرونده ای دیگر؟! در هر صورت پرداخت صحیح دانشی در مقام فیلمنامه نویس فضا، شخصیت ها و موضوع فیلم را برای مخاطب باورپذیر کرده و این فیلمنامه نویس تمام تلاش خود را به کار بسته تا نشانه های دراماتیک بدون غلو و اغراق در فیلم شکل بگیرد و لحن فیلم به دو یا چندگانگی نرسد. ضمن اینکه برخلاف برخی تصورات به وجود آمده و اظهارنظرهای متفاوت، این فیلم به هیچ عنوان «ضد قصاص» محسوب نمی شود و بالعکس با تلاش نویسنده و کارگردان، مخاطب با خانواده مقتول همذات پنداری کرده و خواهان اجرای عدالت و قصاص قاتل می شود.
نوید پورفرج، الناز شاکردوست و گلاره عباسی در این اثر خوش درخشیده اند و بازی قابل قبولی از خود ارائه کرده اند که به باورپذیری فضای فیلم کمک کرده است. پورفرج که با بازی در فیلم های «مغزهای کوچک زنگ زده» و «زالاوا» استعداد خود را بروز داده بود در «بی بدن» به پختگی کاملی رسیده که می توان آن را به عنوان نقطه عطفی در کارنامه این بازیگر دانست. گلاره عباسی نیز که طی سال های اخیر انتخاب های شایسته ای در سینما داشته در این فیلم خوش درخشیده است.
هرچند که تاکنون تنها چند فیلم معدود حاضر در جشنواره چهل و دوم را تماشا کرده ام اما با این حال تا اینجای کار و در قیاس با فیلم هایی که دیده ام قابل تأمل ترین فیلم قطعا «بی بدن» است…
