معرفی تمام انیمیشن‌های دیزنی | راهنمای تماشا در عید

اقتباس دیزنی از افسانه‌ی کلاسیک رابین هود هرچند به هیچ وجه افتضاح نیست، اما می‌توانست بسیار بهتر از این‌ها باشد. نکته‌ی جالب درباره‌ی این انیمیشن دیزنی روند ساخت طولانی آن بود که اکرانش را با تاخیر زیادی مواجه کرد. به همین دلیل انیماتورها مجبور شدند برای اینکه فیلم بتواند به زمان اکران مشخص شده در نوامبر 1973 برسد، از صحنه‌های رقص فیلم‌های قبلی استودیو استفاده‌ی مجدد کنند.

54. وقت آهنگ (Melody Time)

• کارگردان: کلاید جرونیمی، ویلفرد جکسون، همیلتون لاسک، جک کینی
• صداپیشگان: روی راجرز، اتل اسمیت، بابی دریسکال، لوانا پاتن
• تاریخ اکران: 1948
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 75 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.1 از 10

پنجمین مجموعه‌ی فیلم‌های گلچین دیزنی از دهه‌ی ۴۰ هم مشکلات مشابهی با بقیه دارد – مجموعه‌ای به هم ریخته از انیمیشن‌های کوتاه با کیفیت هنری متفاوت و بدون ارتباطی از لحاظ تماتیک – اما میزان موفقیت آن کمی بالاتر است. هفت داستان مختلف نمایش داده شده در این فیلم قطعا نقاط قوت و ضعف متفاوتی دارند، اما در کنار بخش‌های کسل‌ کننده‌ای مثل «درخت‌ها» (که درست مثل اسمش است)، شاهد «پکوزو بیل» هستیم، که فوق‌العاده خنده‌دار است، و «اسلو فوت سو» هم شخصیتی است که هنوز امیدواریم دیزنی روزی دوباره سراغش را بگیرد.

این فیلم کمی شبیه نسخه سبک‌ترِ «فانتازیا» است و مثل آن انیمیشن را با موسیقی ترکیب می‌کند، با این تفاوت که اینجا از موسیقی عامه‌پسند استفاده شده و خبری از بخش‌های ارکسترال بین قطعات نیست. از بخش‌های برجسته می‌توان به «رقص زنبور» اشاره کرد، جایی که یک زنبور در کابوس موزیکال سورئالی گرفتار شده که بر اساس نسخه‌ی جازِ «پرواز زنبور» ساخته شده است. در این بخش انتظار صحنه‌های تجربی عجیب و غریب مثل پس‌زمینه‌هایی به سبک دالی و مار خطرناکی که از کلاویه‌های پیانو ساخته شده را داشته باشید. بخش ابتدایی با عنوان «روزی روزگاری زمستان» یک اثر هنری خیره‌ کننده با رنگ‌آمیزی فوق‌العاده است. دونالد داک و خوزه کاریوکا در «تقصیرش رو بنداز گردن سامبا» دوباره با پرنده‌ی آراکوئن روبرو می‌شوند، که حس صحنه‌ای حذف‌شده از «سه کابالرو» را القا می‌کند. این بخش کوتاه، شبیه به آن فیلم، ترکیبی زیبا و سورئال از انیمیشن و لایو-اکشن با المان‌های درگیر کننده‌ی غیرمنتظره است. «وقت آهنگ» همچنین شامل دو انیمیشن کوتاه دیزنی است که بر اساس افسانه‌های آمریکایی شکل گرفته‌اند. «افسانه‌ی جانی اپلسید» روایتی ضعیف از افسانه‌ای است که پیرامون جان چپمن شکل گرفته، البته با اضافه‌ کردن بیهوده‌ی عنصری ماورایی که شامل یک فرشته می‌شود. بخش بسیار بهتر، انیمیشن کوتاه «پکوزو بیل» است که با روایت روی راجرز و پسران پیشگام، داستانی به‌ هم‌ ریخته، مسخره و (البته با توجه به اینکه یک کارتون درباره‌ی غرب وحشی دهه‌ی 40 است) گاهی نژادپرستانه را درباره‌ی افسانه‌های مدرن ادوارد اس. اوریلی تعریف می‌کند. به راحتی می‌توانید بخش‌های خوب را تماشا کنید و بقیه را کنار بگذارید.

53. روباه و سگ شکاری (The Fox and the Hound)

• کارگردان: تد برمن
• صداپیشگان: میکی رونی، کرت راسل، پرل بیلی، جک آلبرتسون
• تاریخ اکران: 1981
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 75 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.2 از 10

«روباه و سگ شکاری» داستان شیرین روباه قرمزی به نام تاد و سگی شکاری به نام کوپر را روایت می‌کند که علیرغم اینکه جامعه به آن‌ها حکم می‌کند دشمن همیشگی باشند، بهترین دوست یکدیگر می‌شوند. بسیاری از افراد این انیمیشن را به خاطر صحنه‌ی دلخراش جدایی تاد (با صداپیشگی میکی رونی)، روباه، و کوپر (با صداپیشگی کرت راسل)، سگ شکاری، به یاد می‌آورند. این انیمیشن به شکلی هوشمندانه تعصب – به خصوص در نحوه‌ای که جامعه این تعصبات را شکل می‌دهد – را بررسی می‌کند. اما نادیده گرفتن این نکته سخت است که «روباه و سگ شکاری» با شخصیت‌های انسانی سطحی و داستانی که نمی‌تواند زمان یک انیمیشن بلند را توجیه کند، به طرز ناامید کننده‌ای کم‌مایه است.

نگاه انتقادی به انیمیشن‌های دیزنی، گاهی اوقات می‌تواند باعث کنار گذاشتن احساس نوستالژیک‌مان نسبت به آن‌ها شود. فیلم لحظات بسیار شیرینی دارد – صحنه‌های بازی تاد و کوپر کوچولو بسیار بامزه‌ از کار درآمده‌اند، هرچند کمی زیادی شیرین به نظر می‌رسند – اما در کل اثری احساساتی و کلیشه‌ای به سبک فیلم‌های اشک‌درآر قدیمی است که مخاطب را تا رسیدن به پایان قابل پیش‌بینی‌اش حسابی خسته و دل‌زده می‌کند. «روباه و سگ شکاری» در واقع نقطه‌ی عطف انتقال نسل انیماتورها در دیزنی به حساب می‌آید. اولین انیمیشن در میان تمام انیمیشن‌های دیزنی که هیچ‌یک از 9 پیرمرد افسانه‌ای دیزنی در ساخت آن مشارکت نداشتند و نخستین اثر هنرمندانی چون جان ماسکر، ران کلمنتس، جان لستر و گلن کین که بعدها دیزنی (و پیکسار) را به سمت قرن ۲۱ هدایت کردند. این کشمکش و تقابل بین نسل‌های قدیم و جدید را کاملا می‌توان در فضای فیلم حس کرد.

هرچند که این انیمیشن بیشتر برای کودکان خردسال مناسب است و اکثر بزرگسالان آن را اثری متوسط می‌دانند، اما همچنان بامزه و دوست‌ داشتنی است و پیام مهمی را منتقل می‌کند. «روباه و سگ شکاری» از لحاظ مالی برای دیزنی یک موفقیت به حساب می‌آمد و در سال 2006 دنباله‌ای ویدیویی برای آن منتشر شد.

52. شمشیر در سنگ (The Sword in the Stone)

• کارگردان: ولفگانگ رایترمن
• صداپیشگان: آلن نِیپی‌یر، سباستین کبت
• تاریخ اکران: 1963
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 68 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.1 از 10

دهه‌ی ۱۹۶۰ برای دیزنی دوران عجیبی بود و ادامه‌ی مسیر تمام انیمیشن‌های دیزنی کمی غیرممکن به نظر می‌رسید. این شرکت بعد از مخارج سنگینی که در سال 1959 برای انیمیشن «دیو و دلبر» انجام داد، تلاش می‌کرد تا به مسیر درست بازگردد. کم کردن هزینه‌ها در راس سیاست‌های کمپانی قرار داشت و همین دلیل اصلی این است که «شمشیر در سنگ» از نظر بصری خام و ناپخته به نظر می‌رسد. به جز صحنه‌ی جادویی و خیال‌انگیز بین مرلین و مادام میم، این انیمیشن از نظر بصری کم‌ماجراترین اثر دیزنی به شمار می‌رود. نبود یک خط داستانی درخشان و استخوان‌دار هم یکی دیگر از نقاط ضعف اصلی اثر است.

انیمیشن‌های این دوره موفق به حفظ جایگاه کلاسیک خود نشدند و اغلب به لیست آثار ضعیف و بدنام دیزنی تبعید شدند. آثاری که نسل‌های جوان‌تر که آشنایی‌ آن‌ها با انیمیشن‌های دیزنی از «پری دریایی کوچولو» و دوره‌ی رنسانس دیزنی در دهه‌ی 90 آغاز شده، از وجودشان بی‌خبرند. این اقتباس از افسانه‌های شاه آرتور، که به طور کلی بر اساس کتاب «شاه روزی خواهد آمد» ساخته شده، بی‌نقص نیست، اما با وجود نداشتن هیچ ستاره‌ی بزرگی در صداپیشگی، جذابیت زیادی دارد. در انتها «شمشیر در سنگ» با موسیقی گوش‌نواز برادران شرمن، به عنوان آخرین انیمیشن اکران‌ شده پیش از مرگ والت دیزنی شناخته می‌شود. این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام ساخته شده، بسیار فراتر از حد معمول عجیب و غریب است و از زمان «آلیس در سرزمین عجایب» عجیب‌ترین و در عین حال بااحساس‌ترین اثر دیزنی به شمار می‌رود. ویژگی‌هایی که اینبار اما مورد استقبال منتقدان قرار نگرفت. هرچند که تماشاگران از آن استقبال کردند و «شمشیر در سنگ» گیشه‌ی موفقی را تجربه کرد.

51. سه کابالرو (Three Caballeros)

• کارگردان: نورمن فرگوسن
• صداپیشگان: کلارنس نش
• تاریخ اکران: 1944
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 83 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.3 از 10

«سه کابالرو» دومین و آخرین فیلمی است که به واسطه‌ی سیاست حسن همجواری ساخته شد و از نقاط برجسته‌ی دوران جنگ به شمار می‌رود. هفت بخش فیلم کاملا باهم متفاوت‌اند، اما هیچ‌کدام خسته‌ کننده نیستند (اتفاقی که برای فیلم‌های گلچین‌مانند دهه‌ی چهل به ندرت رخ می‌داد). «پنگوئن خونسرد» حس خوبی به بننده می‌دهد، «بائیا» با رقصی بین دونالد داک و خواننده، آئورا میراندا، خیره‌ کننده است و «خیال‌بافی سورئال دونالد» جادویی به نظر می‌رسد.

این انیمیشن محصول سال 1944 در واقع اولین تلاش دیزنی برای ترکیب لایو-اکشن با انیمیشن بود. کاری که بیش از 40 سال بعد و در دوران رنسانس دیزنی با انیمیشن «چه کسی برای راجر رابرت پاپوش دوخت؟» با مهارتی مثال زدنی موفق به انجام آن شد. در این فیلم دونالد داک با یک طوطی سیگار به لب به نام خوزه کاریوکا که نماد برزیل است و یک خروس تپانچه‌کش به نام پانچیتو پیستولس که نماد مکزیک است، همبازی می‌شود. اگر بخواهیم خط داستانی مشخصی برای این فیلم قائل شویم، باید بگوییم که آمریکای لاتین سرزمینی تند و آتشین و پرجنب‌وجوش است که دختران جوان و زیبایش از نگاه‌های شما آزرده خاطر نمی‌شوند. چند صحنه‌ی فیلم در به تصویر کشیدن محترمانه‌ی اقلیت‌ها مطابق با استانداردهای امروزی با اما و اگر همراه است، اما واضح است که انیماتورها و کارگردان‌های دیزنی تمام تلاش خود را کرده‌اند تا شما را به این باور برسانند که آمریکای جنوبی و مرکزی فوق‌العاده‌اند (تا حدی با تکیه‌ی زیاد بر «ناشناخته» و «عجیب» جلوه دادن آن‌ها). «سه کابالرو» با اینکه در زمان خودش فیلمی جاه‌طلبانه بود و الهام‌بخش فیلم‌های ترکیب لایو اکشن و انیمیشن شد، اما دیزنی دیگر هرگز چنین فیلمی نساخت.

• 10 انیمیشن پیکسار که از نظر بصری خیره‌کننده‌ هستند

50. یخ‌زده 2 (Frozen II)

• کارگردان: کریس باک، جنیفر لی
• صداپیشگان: کریستن بل، ایدینا منزل، جاش گد، جاناتان گروف
• تاریخ اکران: 2019
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 77 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.8 از 10

عجیب نیست که «یخ‌زده» با فروشی معادل بیش از 1 میلیارد دلار در گیشه‌ی جهانی، یکی از موفق‌ترین انیمیشن‌های تاریخ به شمار می‌رود. دیزنیِ امروزی با دیزنیِ دوران اولیه بسیار متفاوت است، دورانی که در آن موفقیت گیشه تقریبا تضمینی برای ساخت دنباله بود. حالا «یخ‌زده 2» وارد می‌شود، فیلمی که همان شخصیت‌های دوست‌داشتنی و آهنگ‌های عالی را با خود به همراه می‌آورد، اما آن‌ها را در داستانی پیچیده و گیج‌ کننده قرار می‌دهد که هرگز به طرز رضایت‌بخشی به سرانجام نمی‌رسد. البته این بدان معنا نیست که مشکلات فیلم مانع از فروش آن حتی بیشتر از قسمت قبلی‌اش شود.

دنباله‌ی «یخ‌زده» کمی تا قسمتی ناامید کننده است. بیننده حس می‌کند که دلیل ساختن آن صرفا به دست آوردن یک میلیارد دلار دیگر بوده و داستان جذاب یا نوآوری هنری در آن نقشی ندارد. البته دیزنی مجبور به ساخت اثری در حد و اندازه‌ی قسمت اول هم نبوده، زیرا در میان تمام انیمیشن‌های دیزنی هرچیزی با اسم «یخ‌زده 2» و تصویر آنا و السا روی پوسترش منتشر می‌شد، به احتمال زیاد موفقیتش تضمین شده بود. با این حال، «یخ‌زده 2» به شکلی منطقی داستان را گسترش می‌دهد و روی نقاط قوت اثر قبلی یعنی آهنگ‌های فوق‌العاده و انیمیشن کامپیوتری خیره‌ کننده، تأکید بیشتری می‌کند که همین‌ها تنها نقاط قوت قسمت دوم یک انیمیشن ماندگار هستند.

49. کتاب جنگل (The Jungle Book)

• کارگردان: ولفگانگ رایترمن
• صداپیشگان: بروس رایترمن، فیل هریس، سباستین کبت، لوئیس پریما، جرج سندرز
• تاریخ اکران: 1967
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 88 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.6 از 10

«کتاب جنگل» آخرین انیمیشن بلند تولید شده در زمان حیات والت دیزنی بود که 10 ماه پس از مرگ او اکران شد. همچنین تا زمان اکران «پری دریایی کوچولو» که بیش از 20 سال بعد منتشر شد، آخرین اثر کلاسیک دیزنی به شمار می‌رفت که مورد تحسین همگانی قرار گرفت. دلیل این محبوبیت را به راحتی می‌توان درک کرد؛ این انیمیشن شاید یکی از بی‌خیال‌ترین و سرگرم‌ کننده‌ترین آثار در بین تمام انیمیشن‌های دیزنی باشد. با صدای فوق‌العاده‌ی بازیگران، موسیقی فراموش‌ نشدنی و جذابیت بی‌نظیر بالو با صداپیشگی فیل هریس، «کتاب جنگل» تجمل‌گرایی استعماری داستان‌های اصلی رودیارد کیپلینگ را با لذت یک زندگی سرخوشانه و پرهیجان عوض می‌کند. قطعا بحث‌هایی در مورد کم‌اهمیت جلوه دادن آسیب‌های استعمار در سرگرمی‌های کودکان وجود دارد، اما فارغ از آن، «کتاب جنگل» تجربه‌ای سرزنده و عمیقا سرگرم‌ کننده است که موسیقی آن هم بدون شک گیراترین موسیقی در بین تمام انیمیشن‌های دیزنی به شمار می‌رود. با تمام این‌ها اما برخی معتقدند نسخه‌ی لایو -اکشنی که جان فاورو در سال 2016 ساخت و روانه‌ی سینماها کرد بهتر است.

48. نجات‌ دهندگان (The Rescuers)

• کارگردان: ولفگانگ رایترمن، جان لانزبری، آرت استیونز
• صداپیشگان: باب نیوهارت، اوا گابور، جرالدین پیج
• تاریخ اکران: 1977
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 79 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.9 از 10

«نجات‌ دهندگان» نقطه‌ی روشنی بین «کتاب جنگل» که در سال 1967 درست بعد از مرگ والت دیزنی اکران شد و دوره‌ی رنسانس دیزنی که با نمایش «پری دریایی کوچولو» در سال 1989 آغاز شد به حساب می‌آید. این فیلم که بر اساس دو رمان فانتزی از مارگری شارپ ساخته شده، چهار سال وقت و 8 میلیون دلار هزینه برد که کیفیت بالای تولید را نشان می‌دهد. فیلم داستان ماجراجویی دو موش به نام‌های برنارد (با صداپیشگی باب نیوهارت) و خانم بیانکو (با صداپیشگی اوا گابور) را روایت می‌کند که به صورت پنهانی با سازمان ملل متحد همکاری کرده و به قربانیان آدم‌ربایی در سراسر جهان کمک می‌کنند. در جدیدترین ماموریت‌شان آن‌ها باید برای پیدا کردن یک کودک گمشده به باتلاق شیطان سفر کنند. داستان دلنشینی که ماجرای قهرمان‌های کوچک با قلب‌های بزرگ را جشن می‌گیرد.

موفقیت «نجات‌ دهندگان» باعث شد تا به اولین انیمیشن دیزنی تبدیل شود که دنباله‌ای برایش ساخته می‌شود. هرچند فیلم اصلیِ اکران‌ شده در سال 1977 به اندازه‌ی کافی جذاب و سرگرم‌ کننده از کار درآمده، اما این انیمیشن یکی از موارد نادر در بین تمام انیمیشن‌های دیزنی به حساب می‌آید که دنباله‌اش بهتر از اثر اصلی شده است. دنباله‌‌ای که از رتبه‌ی بسیار بالاتری در میان دیگر آثار شاخص و مستقل دیزنی برخوردار است.

47. تیزپا (Bolt)

• کارگردان: کریس ویلیامز، بایرون هاوارد
• صداپیشگان: جان تراولتا، مایلی سایرس، سوزی اسمن، مارک والتون
• تاریخ اکران: 2008
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 90 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.8 از 10

انیمیشن محصول سال 2008 دیزنی، «بولت» به طور واضح تحت تاثیر متناقض نوآوری‌های پیکسار و آرمان‌های قدیمی دیزنی قرار داشت. این فیلم داستان سگی به همین نام (با صداپیشگی پرشور جان تراولتا) را دنبال می‌کند، یک ستاره‌ی برنامه‌های تلویزیونی که باور دارد شخصیتی که بازی می‌کند (سگی با قابلیت‌های ژنتیکی که برای محافظت از دختر دانشمندی به نام پنی (با صداپیشگی مایلی سایرس) ساخته شده) کاملا خود واقعی اوست. اما زمانی که از صحنه‌ی فیلمبرداری فرار می‌کند، خیلی زود با حقیقت‌های ناخوشایندی درباره‌ی خودش روبرو می‌شود. این فیلم با مقدمه‌ای قابل پیش‌بینی و رویکرد طنز به شدت محافظه‌کارانه‌اش به مضمونی با پختگی‌ای که بعید به نظر می‌رسد برای فیلمی با چنین ایده‌ای اصلی در نظر گرفته شده، دست پیدا می‌کند.

با اینکه داستان هیچ‌وقت از مسیر قابل حدس و اندازه‌اش خارج نمی‌شود، اما حس روایت روان فیلم، که با قابلیت سه‌بعدی در سینماهای مجهز تقویت شده، تجربه‌ای لذت‌بخش و بدون دردسر را تضمین می‌کند. چیزی که این فیلم موفق به انجام آن نمی‌شود اما، پیدا کردن جایگاهی برای خودش در دنیای خلاقانه‌ی جدید انیمیشن است. به طور غیر قابل اجتنابی به نظر می‌رسد که «بولت» برای تطبیق با مدل قدیمی دیزنی طراحی شده و با اکراه به سمت سنت‌های جدید آن کشیده شده است، شکی که با پایان‌بندی فیلم و بازگشت به فرمت کلاسیک دوبعدی در تیتراژ پایانی که به نظر با علاقه‌ بیشتری نسبت به کل فیلم ساخته شده، تایید می‌شود. فیلمی بامزه و خوش‌ساخت با انیمیشن کامپیوتری عالی که آن را آغازگر دوره‌ی احیای دیزنی می‌دانند.

46. آتلانتیس: امپراتوری گمشده (Atlantis: The Lost Empire)

• کارگردان: گری تروزدیل، کرک ویس
• صداپیشگان: جیم وارنی، کوری بورتون، کلادیل کریستین
• تاریخ اکران: 2001
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 49 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.9 از 10

«آتلانتیس: امپراتوری گمشده» یک انیمیشن جذاب ساخته شده بر اساس آثار ژول ورن است که در سال 2001 به عنوان اولین فیلم علمی-تخیلی دیزنی اکران شد. این انیمیشن دارای فضای بسیار مفرحی است که لحظات جذابی را برای تماشاگر خلق می‌کند اما معرفی تعداد وحشتناکی شخصیت در زمان نسبتا کم فیلم از انسجام آن کاسته و باعث می‌شود تا بیشتر با تیپ‌های شخصیتی کلیشه‌ای روبرو باشیم تا آدم‌های باورپذیر. با وجود اینکه این فیلم به یکی از آثار مورد علاقه‌ی گروه خاصی از طرفداران تبدیل شده، از نظر فروش در گیشه چندان موفق نبود و یکی از چندین شکست دیزنی در ژانر علمی-تخیلی به شمار می‌رود. قابل‌ توجه‌ترین ویژگی این فیلم، سبک بصری منحصر به فرد آن است که بر اساس آثار مایک میگنولا، طراح کمیک مشهور شکل گرفته که خودش یکی از چهار طراح اصلی فیلم بوده است.

45. دیگ سیاه (The Black Cauldron)

• کارگردان: تد برمن، ریچارد ریچ
• صداپیشگان: گرند باردسلی، سوزان شریدان، فردی جونز، نایجل هاثورن، براندون کال
• تاریخ اکران: 1985
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 56 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.3 از 10

«دیگ سیاه» یک فیلم فانتزی تاریک محصول سال 1985 است که با لقب گران‌ترین انیمیشن ساخته‌ شده تا آن زمان روی پرده‌ی سینماها رفت اما کاری کرد که تقریبا باعث نابودی همیشگی دیزنی شد. این انیمیشن روایتگر داستان پادشاه شاخدار شروری است که به دنبال دیگ سیاه باستانی‌ای می‌گردد که به او در تسخیر دنیا کمک می‌کند. این اثر به شکست تجاری عظیمی تبدیل شد که تقریبا دیزنی را به ورشکستگی کشاند. در نتیجه، «دیگ سیاه» تا سال ۱۹۹۸ به صورت خانگی و روی ویدیو منتشر نشد.

پیدا کردن هرگونه اشاره‌ای به این انیمیشن در میان تمام انیمیشن‌های دیزنی در جاهای مختلف، کار سختی است. با اینکه «دیگ سیاه» به طور کامل از بین نرفته و هنوز روی پلتفرم دیزنی پلاس هم در دسترس عموم قرار دارد اما ترجیح استودیو این است که هیچ زمان و هیچ‌کجا حرفی از آن به میان نیاورد. هرچند که این فیلم فانتزی تاریک و جاه‌طلبانه شکست مالی عظیمی را تجربه کرد، اما در واقع نکات مثبت زیادی را در خود جای داده است. این فیلم دارای سبک بصری منحصربه‌فردی است، اما کیفیت پایین انیمیشن‌سازی و عدم وجود حتی یک آهنگ در کل دقایق فیلم به آن ضربه زده است. شخصیت‌ها چندان جالب نیستند و شخصیت شرور داستان، پادشاه شاخدار، با وجود طراحی ترسناکی که دارد، به طرز عجیبی ناتوان و مسخره است. اینکه داستان شکل‌گیری فیلمی هیجان‌انگیزتر از خود فیلم باشد، نشانه‌ی خیلی خوبیست که وقتمان را برای تماشای آن هدر ندهیم.

44. الیور و دوستان (Oliver & Company)

• کارگردان: جورج اسکریبنر
• صداپیشگان: جویی لورنس، بیلی جوئل، ناتالی گرگوری، دام دی‌لوئیس
• تاریخ اکران: 1988
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 54 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.6 از 10

«الیور و دوستان»، آخرین فیلمی است که قبل از شروع دوره‌ی رنسانس دیزنی ساخته شد و داستان آشنای «الیور توییست» چارلز دیکنز را به شهر نیویورک دهه‌ی 80 منتقل می‌کند. این انیمیشن نوستالژیک داستان بچه گربه‌ای یتیم به نام الیور را دنبال می‌کند که به گروهی از سگ‌های ولگرد در خیابان‌های نیویورک ملحق می‌شود. حالا الیور (با صداپیشگی جوی لارنس)، گربه‌ای ولگرد است که یک سگ دورگه‌ی کاریزماتیک به نام داجر (با صداپیشگی بیلی جول) سرپرستی‌اش را قبول کرده تا به او راه و رسم زندگی در خیابان را یاد بدهد. آهنگ‌های فیلم عالی هستند، به خصوص «چرا باید نگران باشم؟» که شادی و نشاط خاصی را به ارمغان می‌آورد. در «الیور و دوستان» انیمیشن کامپیوتری چشمگیر با انیمیشن‌های سنتی طراحی شده با دست ترکیب شده و در حالی که به جذابیت آثار دیگر دیزنی نیست اما به اندازه‌ی کافی سرگرم کننده است و به یکی از معدود موفقیت‌های مالی این استودیو در دهه‌ی 80 تبدیل شد.

43. امدادگران: ماموریت زیرزمینی (The Rescuers Down Under)

• کارگردان: مایک گابریل
• صداپیشگان: باب نیوهارت، اوا گابور، جون کندی، تریستان راجرز
• تاریخ اکران: 1990
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 71 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.8 از 10

باور کنید یا نه، استودیویی که حالا «یخ‌زده 2» و «رالف اینترنت را خراب می‌کند» می‌سازد، قبلا دنباله نمی‌ساخت. «امدادگران: ماموریت زیرزمینی» که در سال 1990 اکران شد، اولین دنباله‌ در میان تمام انیمیشن‌های دیزنی بود که بعد از گذشت 50 سال از خلق انیمیشن بلند «سفیدبرفی و هفت کوتوله»، آن هم در دوران رنسانس دیزنی ساخته شد. شاید برایتان عجیب به نظر برسد که چرا از بین همه‌ی فیلم‌های دیزنی، «امدادگران» اولین انیمیشنی باشد که دنباله پیدا می‌کند، و خب، در این حس تنها نیستید. شاید امروزه کمتر کسی سراغ انیمیشن اصلی برود، اما در زمان خودش یکی از پرفروش‌ترین آثار دیزنی بود. حالا این محبوبیت را با مد دهه‌ی 80 استرالیا ترکیب کنید و نتیجه‌اش می‌شود «امدادگران: ماموریت زیرزمینی».

باب نیوهارت و اوا گابور دوباره به جای برنارد و خانم بیانکا، موش‌های سفید شجاعی که نجات آدم‌ها (خب، درواقع هر کسی!) برایشان یک اولویت مهم است صداپیشگی می‌کنند. ماجرا از مرداب‌های لوئیزیانا به بیابان‌های استرالیا منتقل شده است. نیوهارت و گابور مثل گذشته زوج دوست‌ داشتنی‌ای هستند و طنز خشک همیشگی نیوهارت همچنان در دنیای انیمیشن، غیرمنتظره و بامزه به نظر می‌رسد. فیلم پر از ماجراجویی و هیجان است که به لطف سیستم رایانه‌ای CAPS دیزنی، به شکل فوق‌العاده‌ای خلق شده و «امدادگران: ماموریت زیرزمینی» را به اولین پویانمایی بلند کاملا دیجیتالی تاریخ تبدیل می‌کند.

42. رالف خرابکار (Wreck-It Ralph)

• کارگردان: ریچ مور
• صداپیشگان: جان سی. ریلی، سارا سیلورمن، جک مک‌بریر، جین لینچ
• تاریخ اکران: 2012
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 87 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.7 از 10

پس از خرید پیکسار توسط دیزنی، «رالف خرابکار» نزدیک‌ترین تلاش این شرکت مادر برای یافتن قلبی واقعی در میان نکات داستانی متعدد، فضاسازی دلپذیر و تعدادی صحنه‌ی اکشن هیجان‌انگیز به شمار می‌رود. «رالف خرابکار» مخاطبان را با یک گیم‌نت (سالن بازی‌های ویدیویی) آشنا می‌کند که میزبان یک بازی ساختگی به نام «فلیکس جونیور درستش می‌کنه» است. در این بازی، شخصیت اصلی (با صداپیشگی جان سی. رایلی) شبیه شخصیت شرور بازی «دانکی کونگ» است. رالف، پس از دهه‌ها بازی در نقش منفی و طرد شدن توسط شخصیت‌های «خوب» بازی خودش و بازی‌های دیگر در گیم‌نت، بالاخره تصمیم می‌گیرد «تربو بشه» (اصطلاحی در بازی‌ها به معنای قوی‌تر شدن). او با وجود هشدارها، برای به دست آوردن مدال و در نتیجه، احترام شخصیت‌های خوب، به بازی دیگری می‌رود. یک‌دندگی او در رسیدن به هدفش منجر به هرج‌و‌مرجی می‌شود که هر جن (شخصیت کوچک بازی) بدشانسی که هنگام خاموش شدن دستگاه، در داخل بازی گیر کرده باشد را با خطر نابودی مواجه می‌کند.

داستان با معرفی انبوهی از قوانین دنیای بازی، شخصیت‌های مختلف و شوخی‌های درونی فراوان برای والدینی که فرزندانشان برای به یاد آوردن بسیاری از بازی‌های کلاسیک اشاره‌ شده خیلی کوچک هستند، خیلی زود به سرعت خیره‌ کننده‌ای می‌رسد. انتخاب صداپیشه برای شخصیتِ ونلوپ (با صداپیشگی سارا سیلورمن) شاهکار به نظر می‌رسد؛ این شخصیت به‌طور کامل با طنز کودکانه‌ی سیلورمن هماهنگ است. تاثیرگذارتر اینکه، او (و رایلی) واقعاً در شخصیت‌پردازی موفق عمل می‌کنند و اندوه عمیق ناشی از تنهایی‌شان را به خوبی به این شخصیت‌های کارتونی تزریق می‌کنند. دنیای خودِ «شوگر راش» هم شایسته‌ی ذکر است. این دنیا با خلاقیت دیوانه‌ کننده و سرزندگی تپنده، تقریبا باعث تاسف می‌شود که یک بازی ویدیویی واقعی از روی آن ساخته نشده است؛ دنیایی که دلتان می‌خواهد در آن ماندگار شوید. در انتها باید گفت که «رالف خرابکار» از ابتدا تا انتها یک لذت کامل است باید آن را دید.

41. ماجراهای ایکابد و آقای تاد (The Adventures of Ichabod and Mr. Toad)

• کارگردان: جک کینی، کلاید جرونیمی، جیمز آلگار
• صداپیشگان: اریک بلور، جی. پت آمالی، کالین کمبل، جان مک‌لیش، کمبل گرانت
• تاریخ اکران: 1949
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 88 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.9 از 10

اقتباس دیزنی از اثر «باد در میان بیدها»ی کنت گراهام، نیمی از یک فیلم عالی است. بعد از اکران «بامبی» در سال 1942، دیزنی تقریبا تا هشت سال بعد هیچ انیمیشن بلند دیگری منتشر نکرد. آن‌ها در طول دهه‌ی 40 مجموعه‌ای از فیلم‌ها را اکران کردند که شامل آثار کوتاه‌تر انیمیشن و لایو-اکشن بودند. آخرین فیلم از این مجموعه‌های ترکیبی، «ماجراهای ایکابد و آقای تاد» نام داشت و دو فیلم کوتاه نیم ساعته را با هم ادغام می‌کرد که بر اساس «باد در میان بیدها» اثر کنت گراهام و «افسانه‌ی اسلیپی هالو» اثر واشنگتن ایروینگ ساخته شده بودند. بعد از اکران اولیه‌ی سینمایی، دیزنی این دو فیلم کوتاه را از هم جدا کرد، و «اسلیپی هالو» به یک کلاسیک واقعی دیزنی و نماد هالووین تبدیل شد، در حالی که «باد در میان بیدها» بیشتر به خاطر الهام‌ بخشیدن به «ترن وحشی آقای وزغ» در پارک‌های دیزنی و سمورهای شرور در فیلم «چه کسی برای راجر ربیت پاپوش دوخت؟» شناخته می‌شود. با وجود محدودیت‌های بودجه و نیروی انسانی که در طول جنگ و بلافاصله پس از آن در دیزنی وجود داشت، این فیلم نمونه‌ی زیبایی از انیمیشن کلاسیک دیزنی ساخته شده به دست «نه پیرمرد افسانه‌ای» دیزنی است، با یک شخصیت اصلی دیوانه‌وار که کاملا برای انیمیشن مناسب است. «باد در میان بیدها»ی نیم ساعته، نه یک فیلم کوتاه است و نه یک فیلم بلند، اما در کنار اثر همراهش، به آماده‌سازی سینماها و تماشاگران برای بازگشت باشکوه دیزنی با انیمیشن بلند «سیندرلا»، آن هم تنها چهار ماه بعد، کمک کرد.

پری دریایی کوچولو ؛ بزرگترین تفاوت‌ها بین لایو-اکشن و داستان اصلی

40. ملاقات با رابینسون‌ها (Meet the Robinsons)

• کارگردان: استیون اندرسون
• صداپیشگان: جردن فرای، وسلی سینگرمن، هارلند ویلیامز، تام کنی، استیون اندرسون
• تاریخ اکران: 2007
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 68 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.8 از 10

کسی «ملاقات با رابینسون‌ها» را به یاد دارد؟ لوئیس، پسری بی‌سرپرست است که فقط آرزو دارد تا بفهمد که چرا به فرزندی پذیرفته شده. اما وقتی توسط یک مخترع عجیب و غریب به نام ویلبر رابینسون به آینده پرتاب می‌شود زندگی‌اش برای همیشه دستخوش تغییر شده و بهم می‌ریزد. این فیلم از لحاظ بصری یکی از عجیب‌ترین آثار دیزنی است که با یک سبک خاص، تقریبا (اما نه کاملاً)، موفق می‌شود ضعف‌های انیمیشن کامپیوتری نسبتا قدیمی کار را جبران کند. افسوس که دیزنی با فیلم‌هایی مثل «خانه‌ای در مزرعه» و «جوجه کوچولو» بخش زیادی از اعتبار خودش را زیر سوال برد، زیرا «ملاقات با خانواده رابینسون‌ها» داستانی به طرز شگفت‌انگیزی بامزه و صمیمانه‌ دارد که لایق توجه بیشتر است.

همچنین بد نیست بدانید که «ملاقات با رابینسون‌ها» اولین فیلم دیزنی بعد از به عهده گرفتن سمت مدیر ارشد خلاقیت این کمپانی توسط جان لستر به شمار می‌رود. اقتباسی آزادانه‌ از کتاب کودکانه‌ی «یک روز با ویلبر رابینسون» که شبیه به دیگر انیمیشن‌های میانی رده‌بندی آثار دیزنی، در بعضی قسمت‌ها خسته‌کننده است و اگر کمی تلاش می‌کرد می‌توانست خیلی بهتر باشد و جایگاه بهتری را در بین تمام انیمیشن‌های دیزنی کسب کند.

39. آرزو (Wish)

• کارگردان: فاون ویراسانتورن، کریس باک
• صداپیشگان: آریانا دبوز، کریس پاین، ایوان پیترز، آلن تودیک، جنیفر کونییاما
• تاریخ اکران: 2023
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 48 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 5.7 از 10

در جشن 100 سالگی استودیوی الهام‌بخش و شگفت‌انگیز دیزنی، انیمیشنی به نام «آرزو» منتشر شد که آچنان که باید نتوانست نظرها را به خود جلب کند. این انیمیشن با داستانی پیچیده دست و پنجه نرم می‌کند که زیادی شبیه مجموعه‌ای از اشارات به دیگر فیلم‌های بهتر دیزنی به نظر می‌رسد. خوشبختانه، سبک جدید انیمیشن این فیلم که ترکیبی از سی‌جی‌آی و عناصر با دست‌ کشیده است، فوق‌العاده به نظر می‌رسد و بسیاری از آهنگ‌های ساخته شده برای آن هم به‌ شدت رضایت‌بخش هستند. آشا (با صداپیشگی آریانا دبوز) به جمع شخصیت‌های ماندگاری که پیش از این در تمام انیمیشن‌های دیزنی دیده‌ایم اضافه می‌شود و کریس پاین هم در نقش شرور داستان که شاه ماگنریفو نام دارد به‌ طرز دلپذیری اغراق‌آمیز بازی می‌کند. در نهایت اما این دستیارها، والنتینو (با صداپیشگی آلن تودیک که همیشه تأثیرگذار است) و استار هستند که صحنه را می‌دزدند و همه را عاشق خودشان می‌کنند.

38. شش قهرمان بزرگ (Big Hero 6)

• کارگردان: دون هال، کریس ویلیامز
• صداپیشگان: اسکات ادسیت، رایان پاتر، دنیل هنی، تی جی میلر، جمی چانگ
• تاریخ اکران: 2014
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 90 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.8 از 10

بعضی ابرقهرمان‌ها به خاطر عدالت با بدی مبارزه می‌کنند. بعضی دیگر به دنبال انتقام هستند. اما بی‌مکس، ربات دوست‌ داشتنی و غول‌پیکر دیزنی در «شش قهرمان بزرگ»، برای کمک به هیرو هامادا (با صداپیشگی رایان پاتر)، نابغه نوجوان تحت سرپرستی‌اش، در زمان سوگ او پس از یک تراژدی ویرانگر مبارزه می‌کند. این موضوع باعث می‌شود بی‌‌مکس در بین قهرمانان امروزی روی پرده‌ی نقره‌ای که معمولا به خاطر اهدافی فراتر از خودشان به ندای ماجراجویی پاسخ می‌دهند، یک شخصیت منحصربه‌فرد به نظر برسد. در مقابل او نه با کرم‌های فضایی زره‌پوش مبارزه می‌کند، نه باید جلوی فعالیت‌های خرابکارانه‌ی یک تروریست دیوانه‌وار را بگیرد. در عوض، او تنها با یک پسر غمگین و تنها طرف است که به کسی برای تکیه کردن نیاز دارد.

«شش قهرمان بزرگ» بر اساس شخصیت‌هایی از یک کمیک مارول ساخته شده و عناصر آشنای زیادی در آن وجود دارد، به خصوص بخش‌های مربوط به شکل‌گیری داستان اصلی و گردهم آمدن گروه ابرقهرمانان. اما در تک‌تک گام‌هایی که «شش قهرمان بزرگ» برمی‌دارد، یک جریان زیرزمینی واقعی از احساسات وجود دارد. فیلم بین شادی عمیق و اندوهی سنگین در نوسان است. هیرو، درست مثل تونی استارک‌ها و پیتر پارکرهای دنیای کمیک، از استعدادهایش به عنوان راهی برای کنار آمدن با آسیب روحی‌اش استفاده می‌کند. اما تعداد کمی از آن فیلم‌ها به طراوت و سرزندگی «شش قهرمان بزرگ» هستند. این فیلم یک ضرباهنگ و ریتمی دارد که از ابتدا تا انتها آن را دنبال می‌کند و در خلال آن با ترکیب لنز سرگرمی‌های کودکانه، به سراغ مضامین بزرگسالانه می‌رود. «شش قهرمان بزرگ» تصویری فوق‌العاده سرگرم‌ کننده، درخشان، هوشمندانه و ساخته‌ شده بر اساس کلیشه‌هایی است که در آثار مشابه، کمی بیش از حد تکرار شده‌اند. صحنه‌های اکشن هیجان‌انگیز و استادانه تنها بخشی از ویژگی‌هایی است که باعث جذابیت فیلم‌های بلاک‌باستر می‌شود و رابطه‌ی عاطفی بین یک پسر و ربات دوست‌ داشتنی‌اش، بخش مکمل این جذابیت است.

37. دنیای عجیب (Strange World)

• کارگردان: دان هال
• صداپیشگان: جیک جیلنهال، دنیس کواید، جابوکی یانگ-وایت، گبریل یونیون، لوسی لیو
• تاریخ اکران: 2022
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 72 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 5.7 از 10

«دنیای عجیب»، تنها انیمیشن اورجینال دیزنی در سال‌های گذشته، ترکیبی از وجوه کاراکترهای دو انیمیشن پیکسار در سال 2022 است، اما با تاثیرگذاری کمتر. این انیمیشن با ادای احترام دوست‌ داشتنی «لایت‌یر» به داستان‌های عامه‌پسند، هم به جلو نگاه می‌کند و هم با رویکرد پیشرو و سالم «قرمز شدن» در بررسی پویایی خاص خانوادگی نگاهی به عقب و سنت‌ها دارد. «دنیای عجیب» اما در دنبال کردن سیاست‌های کمپانی خودش تاخیر داشته. صداقت احساسی و ادای احترام به گذشته‌ی آثار موفق‌تر، در این فیلم مثل لباس‌های دست‌دوم به نظر می‌رسد.

«دنیای عجیب» مانند بسیاری از داستان‌های ماجراجویی پرزرق‌ و‌ برقی که از آن‌ها تقلید می‌کند، می‌تواند خیره‌ کننده باشد – به‌ خصوص با محیط ابداعی و موجودات غول‌پیکر – . تلاش‌های فیلم برای زیر سوال بردن روحیه‌ی مردانگی افراطی و خشن که از الهام‌بخش‌هایش نشات گرفته، قابل تحسین است. اما با مضامین سردرگم و شخصیت‌های ضعیف، باقی‌ مانده‌های مجلات ارزان‌قیمت قدیمی باعث می‌شوند «دنیای عجیب» به ورطه‌ای آشنا، اما با رویکردی اشتباه سقوط کند. پذیرش و رد همزمان سنت و مدرنیته در «دنیای عجیب» با وجود تمام زیبایی انکارناپذیری که در این مسیر پیدا می‌کند، گیج‌ کننده است. مانند دنیای وحشی، رام‌ نشده و به هم پیوسته‌ای که زیر آوالونی انسان‌ها قرار دارد، در پس درگیری‌های خانوادگی کلیشه‌ای «دنیای عجیب» پیچیدگی‌ای نهفته است که ارزش درگیر شدن با آن را دارد. اما تمایل فیلم به داشتن هم دنیای مخصوص خودش و هم عجیب و غریب بودن، با اولویت اصلی یعنی فیلم دیزنی بودن، قابل درک نیست. متأسفانه سردرگمی ناشی از این تضاد به کلیت اثر ضربه زده و آن را در میان تمام انیمیشن‌های دیزنی بدنام کرده است.

36. هرکول (Hercules)

• کارگردان: ران کلمنتس، جان ماسکر
• صداپیشگان: تیت داناوان، دنی دویتو، جیمز وودز، سوزان ایگن
• تاریخ اکران: 1997
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 82 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.3 از 10

«هرکول» هنوز هم یکی از آثار برجسته‌ی دوران حکومت دیزنی در دهه‌ی 90 به شمار می‌رود که بین «گوژپشت نوتردام» محصول 1996 و «مولان» محصول 1998 ساخته شد. این فیلم با صداپیشگی تیت دونوان، دنی دویتو و جیمز وودز، ماجراجویی پرشور هرکول، یک نیمه‌خدای یونانی را دنبال می‌کند که پس از تبعید به زمین توسط عموی شرورش، هادس، باید یاد بگیرد تا یک «قهرمان واقعی» شود و به المپ، خانه‌ی خدایان، بازگردد تا یک‌بار برای همیشه عمویش را شکست دهد. این انیمیشن برجسته‌ترین اثر دیزنی نیست، اما کیفیت و سبک بصری آن با الهام‌گیری از هنر یونانی، بدون اینکه تکراری به نظر برسد، چشمگیر است، به‌خصوص با در نظر گرفتن تعداد انیمیشن‌هایی که دیزنی در آن زمان تولید می‌کرد.

«هرکول» دوست‌ داشتنی، تلاشی سرگرم‌ کننده و سرخوشانه در اواخر دوران رنسانس دیزنی بود، دوره‌ای که از پس یکی از تاریک‌ترین آثارشان یعنی «گوژپشت نوتردام»، فرا رسید. گروه موزها از دوست‌ داشتنی‌ترین شخصیت‌های کل تاریخ پرافتخار دیزنی هستند، اما در نیمه‌ی دوم فیلم که بیشترین نیاز به حضور آن‌ها وجود دارد، تقریبا ناپدید می‌شوند. همکاری آلن منکن و دیوید زیپل هم چند آهنگ فوق‌العاده به جا گذاشته، به خصوص «تا کجا می‌تونی بری» و «نمی‌گم ( عاشق شدم)». متاسفانه این فیلم زیادی سرخوشانه و دم‌دستی تولید شده است و پایان‌بندی‌ مناسبی که مخاطب را مانند دیگر آثار هم‌دوره‌ی خودش راضی کند ندارد. شخصیت‌ها در داستانی که به‌طور وحشتناکی بین کمدی بزن‌کوب‌ و درام قدرتمند در نوسان است، گم می‌شوند و این منجر به تغییر لحن آزار دهنده‌ای می‌شود. هادس (با صداپیشگی جیمز وودز) هم بیشتر شبیه ترکیبی از دیگر شخصیت‌های شرورِ به یاد ماندنی است تا یک شخصیت شرور عالی و مستقل.

35. گربه‌های اشرافی (The Aristocats)

• کارگردان: ولفگانگ رایترمن
• صداپیشگان: فیل هریس، اوا گبر، لیز اینگلیش، گری دوبین، دین کلارک
• تاریخ اکران: 1970
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 64 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.1 از 10

«گربه‌های اشرافی» با یکی از عجیب‌ترین و دیوانه‌وارترین طراحی‌های دیزنی، داستان خدمتکار خانه‌ای اشرافی به نام ادگار را روایت می‌کند که برای تصاحب ثروت هنگفت خانواده نقشه‌ی کشتن چند گربه را می‌کشد. البته با کمی عقل سلیم، ادگار به راحتی می‌توانست از کل این ماجرا اجتناب کند، اما به هرحال «گربه‌های اشرافی» سرگرم‌ کننده و لذت‌بخش است. آهنگ افتتاحیه با صدای موریس شوالیه (که برای این فیلم از بازنشستگی برگشت) و صحنه‌های به شدت تاثیرگذار و فوق‌العاده‌ی «همه می‌خوان گربه باشند» از نکات برجسته‌ی انیمیشن هستند. گرچه خود پیرنگ داستان چندان دوام نمی‌آورد، اما شخصیت‌های فیلم، به خصوص دوستان وفاداری مثل ابیگیل و آملیا (غازها) و روکفور (موش) سرگرم‌ کننده و دوست‌ داشتنی هستند.

از قدیم شنیده‌ایم که بهترین فیلم‌های کودکانه آن‌هایی هستند که هم سرگرم‌ کننده باشند و هم درسی به مخاطب بدهند. «گربه‌های اشرافی» به هر دو وجه ماجرا دست پیدا می‌کند. علاوه بر بامزگی ذاتی که از یک خانواده‌ی گربه‌ی انیمیشن و آهنگ‌های کلاسیک دیزنی انتظار می‌رود، شاهد الگوهای اخلاقی‌ دلنشینی هستیم که از نجات یک خانواده‌ی گربه‌ی ثروتمند و از خود راضی توسط یک گربه‌ی ولگرد به دست می‌آیند.

«گربه‌های اشرافی» در ابتدا قرار بود که در سال 1962 به عنوان یک سریال دو قسمتی لایو-اکشن و برای مدیوم تلویزیون ساخته شود. با این حال ام در سال 1970 تبدیل به یک انیمیشن بلند سینمایی مستقل شد که به خاطر موسیقی متن پرانرژی و دلنشین‌اش، در گیشه هم حسابی موفق ظاهر شد. هرچند در تمام انیمیشن‌های دیزنی موسیقی همیشه نقش پررنگی دارد، اما موسیقی جاز شاد و پرجنب‌و‌جوش «گربه‌های اشرافی» با هیچ‌کدام از آثار دیگر دیزنی قابل مقایسه نبود. این ویژگی باعث شده تا «گربه‌های اشرافی» حتی امروز هم در میان انبوه آثار دیزنی، منحصربه‌فرد بماند. خبر خوب برای طرفداران اینکه، ساخت لایو-اکشن «گربه‌های اشرافی» هم اکنون در دست توسعه است و در آینده‌ای نزدیک احتمالا شاهد ساخت آن خواهیم بود.

34. پیتر پن (Peter Pan)

• کارگردان: کلاید جرونیمی، ویلفرد جکسون، همیلتون لاسک
• صداپیشگان: بابی دریسکال، کاترین بومن، هانس کانرید، پل کالینز، هدر آنجل
• تاریخ اکران: 1953
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 77 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.3 از 10

«پیتر پن» یکی از فیلم‌های جادویی اما در عین حال عجیب و غریب دیزنی به شمار می‌رود. این ماجراجویی سرزنده با دزدان دریایی در میان شگفتی‌ها و لغزش‌های دوران کودکی (از جمله خودخواهی، حسادت، نادانی و خشونت) جریان دارد. با وجود این، نژادپرستی گسترده و آزاردهنده و آهنگ‌های ضعیف فیلم، آن را از رسیدن به قله‌ی آثار کلاسیک دیزنی باز می‌دارد. تقریبا تمام شخصیت‌ها به غیر از تمساح و آقای اسمی، آدم‌های ناخوشایندی هستند (به خصوص پیتر پنِ غیرقابل تحمّل)، و با تمام شخصیت‌های زن با درجات مختلفی از تحقیر رفتار می‌شود. اما با وجود همه‌ی این‌ها، کل تجربه‌ی تماشای فیلم همچنان لذت‌بخش است.

این فیلم انیمیشنی دوست‌ داشتنی با مقداری بزن‌وکوب درجه یک و لحظات بامزه، شخصیت‌های پرجنب‌و‌جوشی مثل پیتر، وندی، تینکر بل، هوک و آقای اسمی را به تصویر می‌کشد. حتی راه رفتن تیک‌تاکی تمساح ساکت هم راهی به قلب تماشاگران پیدا می‌کند. «پیتر پن» با پیشرفت در زمینه‌ی احساسات چهره‌ی شخصیت‌ها و شخصیت‌های شرور سرگرم‌ کننده، فیلمی با فراز و فرودهای بسیار است. آهنگ‌ها با «دومین ستاره سمت راست» شروع خوبی دارند اما «چه چیزی سرخ‌پوست‌ها را سرخ‌پوست می‌کند؟» (به همراه صحنه‌ی طولانی و افتضاحی که این آهنگ در آن قرار دارد، شاید نژادپرستانه‌ترین بخش کل آثار دیزنی باشد) کل فیلم را در خطر نابودی قرار می‌دهد. همچنین با اوج گرفتن بچه‌های دارلینگ، یا با یادآوری هیجان و تخیلات دوران جوانی توسط والدین‌شان، به سادگی می‌توان فهمید که چرا مردم برای فراموش کردن آزار دهنده‌ترین بخش‌های فیلم عجله می‌کنند. با نگاهی امروزی، تشخیص نژادپرستیِ اوایل 1900 جِی. ام. بری که توسط دیزنی تا اواسط قرن بیستم ادامه پیدا کرد، کار ساده‌ای است. همچنین می‌شود از حضور آن در فیلم به عنوان فرصتی برای آموزش استفاده کرد، آموزشی که با سایر رفتارهای احمقانه و مخربی که شخصیت‌های نابالغ فیلم باید آن‌ها را کنار بگذارند، همخوانی دارد.

33. سیاره‌ی گنج (Treasure Planet)

• کارگردان: ران کلمنتس، جان ماسکر
• صداپیشگان: جوزف گوردون لویت، برایان مری، اما تامپسون، دیوید هاید پیرس
• تاریخ اکران: 2002
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 69 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.2 از 10

«جزیره‌ی گنج موپتی» ثابت کرد که داستان «جزیره‌ی گنج» ظرفیت زیادی برای طنز و شوخی دارد، اما نکته‌ی مثبت «سیاره‌ی گنج» این است که روایت دزدان دریایی را تا حد زیادی جدی نگه می‌دارد. خلاقیت بصری دیزنی در بازآفرینی اثر کلاسیک رابرت لویی استیونسن، مهم‌ترین نقطه‌ی قوتش را در چرخش منحصربه‌فردش به ماجراجویی پیدا می‌کند. این چرخش مملو از طراحی‌های خلاقانه است که بهترین بهره را از ایده‌ی الهام‌ گرفته‌ی علمی-تخیلی با حضور انسان‌ها، بیگانگان و تکنولوژی می‌برد. صداپیشگی‌های درخشان، از جیم فضانورد موباخف (با صداپیشگی جوزف گوردون لویت) تا کاپیتان گربه‌مانند (با صداپیشگی اما تامپسون)، باعث پیشروی ریتم‌های آشنای داستان می‌شوند. انیمیشن زیبای با دست‌ کشیده شده – که بهترین حالتش را در طراحی شخصیت‌ها نشان می‌دهد روی جلوه‌های سه‌بعدی ناپایدار و آزمایشی قرار گرفته که انگار هرگز به آنجا تعلق ندارند. 

با این حال، این حرکت جسورانه به حرکات جالب و خیره‌ کننده‌ی «دوربین» اجازه می‌دهد که صحنه‌های اکشن را هیجان‌انگیزتر کند و البته برای دستِ سایبورگ سیلور که واقعا هم عالی به نظر می‌رسد، کارایی داشته باشد. اگرچه یک ربات بسیار آزار دهنده و حراف (با صداپیشگی مارتین شورت) در بیشتر موارد روی ضرباهنگ اثر تاثیر منفی می‌گذارد، اما اشتیاق به ماجراجویی و دنیای جذاب «سیاره‌ی گنج» آن را به اقتباسی ارزشمند تبدیل می‌کند. اقتباسی که به طرز شگفت‌انگیزی حتی از همراه موپتی‌اش هم دلنشین‌تر است.

32. موآنا (Moana)

• کارگردان: ران کلمنتس، جان ماسکر
• صداپیشگان: آلیئی کراوالیو، دواین جانسون، تمورا موریسون، آلن تودیک
• تاریخ اکران: 2016
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 95 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.6 از 10

«موانا»، هفتمین و آخرین فیلمی که به صورت مشترک توسط افسانه‌های دیزنی، جان ماسکر و ران کلمنتز کارگردانی شده، داستان موانا، شاهزاده‌ای با روحیه و مصمم (با صداپیشگی فوق‌العاده‌ی آلیئی کراوالیو) را روایت می‌کند که آرزویی جز کاوش در فراتر از مرزهای دهکده‌اش ندارد. «موانا» در واقع دو شخصیت اصلی دارد: موانای عادی و مائویی نیمه‌خدا (با صداپیشگی دواین جانسون). با این حال، فیلم بیش از حد به جلوه‌های بصری تکیه می‌کند تا بار روایت را به دوش بکشد. آهنگ‌های فوق‌العاده‌ای که به لطف لین مانوئل میراندا خلق شده‌اند و بهترین انیمیشن آبی که تا به حال دیده‌اید، در کنار یکدیگر فیلمی لذت‌بخش و سرگرم‌ کننده را برای مخاطبان عام ساخته‌اند که در میان تمام انیمیشن‌های دیزنی کاملا متمایز است.

در ابتدای ملاقات بین شخصیت اصلی و مائویی نیمه‌خدا، موانا اعتراض می‌کند که او یک شاهزاده خانم نیست. پاسخ مائویی چیست؟ «اگه لباس می‌پوشی و یه حیوون همراهته، پس یه شاهزاده خانمی». تا زمانی که تیتراژ پایانی پخش شود، مخاطب پاسخ این بحث خاص را فهمیده است – هردوی آن‌ها درست می‌گویند.«موانا» همزمان ویژگی‌های سنتی (یا بهتره بگیم دیزنی‌گونه) فیلم‌های «شاهزاده خانم» را می‌پذیرد و از آن‌ها فراتر می‌رود. بالاخره، به جز لباس و حیوان همراه، موانا به عنوان دختر و وارث یک رئیس قبیله، به طور اجتناب‌ناپذیری یک شاهزاده خانم است. اما این مسئله بدان معنا نیست که او یک «شاهزاده خانم دیزنی» است. شاید «موانا» اولین فیلم از کمپانی دیزنی نباشد که شجاعت، اراده و پشتکار یک شخصیت زن را جشن می‌گیرد، اما اولین فیلمی است که به طور کامل از بارهای منفی و کلیشه‌ای که شخصیت‌های سنتی شاهزاده خانم‌ها با خود حمل می‌کنند رها می‌شود. این سفر قهرمانانه به طرز دلنشینی از یک رابطه‌ی عاشقانه‌ی کلیشه‌ای با یک شخصیت مرد مبری است و موفقیت یا شکست موانا کاملا بر دوش خودش است. تصویرسازی انیمیشن به همان اندازه‌ی درون‌مایه‌هایش سرسبز و غنی است و موسیقی همه‌ی آن چیزی است که از لین مانوئل میراندا انتظار می‌رود. اما در نهایت، این ترکیب شخصیت و جستجو است – که در طول فیلم با گرمای فراگیر همراه است – که باعث می‌شود مقاومت در برابر «موانا» غیرممکن باشد.

31. آلیس در سرزمین عجایب (Alice in Wonderland)

• کارگردان: کلاید جرونیمی، ویلفرد جکسون، همیلتون لاسک
• صداپیشگان: کاترین بومن، اد وین، ریچارد هایدن، استرلینگ هالووی، جری کلنا، ورنا فلتون
• تاریخ اکران: 1951
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 84 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.3 از 10

والت دیزنی داستان محبوب کودکان لوئیس کارول را با تمام رنگ‌های تکنیکالر به سینما آورد، و در حالی که ناب‌ترین شکل این داستان همیشه در نوشته‌های درخشان او نهفته خواهد ماند، این فیلم انیمیشن محصول 1951، میلیون‌ها بیننده را به دنبال آلیس به درون سوراخ خرگوش فرستاده است و بدین ترتیب میراث کارول را زنده نگه داشته است. 

این انیمیشن خاطره‌انگیز عدد خیره کننده‌ی 14 آهنگ، بیشترین تعداد آهنگ نوشته شده برای یک انمیشن را در بین تمام انیمیشن‌های دیزنی داراست و اقتباسی وفادار به لحن رمان غیرقابل پیش‌بینیِ لوئیس کارول است. همچنین طرح‌های عجیب و غریب مری بلر و لمس‌های سورئالیستیِ اندیشمندانه‌ی او باعث شده تا این انیمیشن به یکی از زیباترین آثار دیزنی تبدیل شود. شخصیت‌ها، از گل‌های فوق‌العاده گستاخ تا گربه‌ی نیش‌خندزن، به شدت به یاد ماندنی هستند و چه به نفعش و چه به ضررش، به جرات می‌توان گفت که در طول تاریخچه‌ی نزدیک به یک قرن دیزنی، هیچ فیلمی شبیه به آن وجود ندارد.

• رتبه‌بندی 22 انیمیشن‌ برنده اسکار از بدترین تا بهترین

30. افسون (Encanto)

• کارگردان: جرد بوش، بایرون هاوارد
• صداپیشگان: استفانی بیاتریز، ماریا سیسیلیا بوترو، جان لگویزمائو، مائورو کاستیو، جسیکا دارو، رنزی فلیز
• تاریخ اکران: 2021
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 92 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.2 از 10

«افسون» که در بحبوحه‌ی همه‌گیری بیماری کووید-19 منتشر شد، موفقیت غیرقابل انکاری به دست آورد. به خصوص به لطف آهنگ‌هایش که یکی از آن‌ها، «درباره‌ی برونو حرف نمی‌زنیم»، توانست به رتبه‌ی 1 جدول بیلبورد هات 100 برسد. این اولین فیلم دیزنی بعد از «علاءالدین» بود که به چنین موفقیتی دست پیدا می‌کرد. جالب‌تر اینکه، هفت آهنگ حیرت‌انگیز از فیلم توانستند به جمع 100 آهنگ برتر راه پیدا کنند – در واقع، همه‌ی آهنگ‌های فیلم! – هرچند در این سال دیزنی در زمینه‌ی موسیقی آثار موفق‌تری داشت، اما جادوی «افسون» – شبیه جادوی میرابل ، تنها عضو خانواده‌ی مادریگال که فاقد قدرت‌های جادویی است – به طرز دلنشینی ظریف است.

در پس‌زمینه‌ی آهنگ‌های پرانرژی میراندا («فشار سطحی» بیشترین شباهت را به سبک نوشتاری همیشگی او دارد، اما «درباره‌ی برونو حرف نمی‌زنیم» نشان می‌دهد که او در خلق پیچیدگی‌های جذاب چقدر استعداد دارد) و شخصیت‌های به طرز خارق‌العاده واقعی، یک افسانه‌ی پریان باشکوه پنهان شده است. برخلاف انتظار این افسانه به اسارت جادوگران شرور یا اژدهای پلیدی درنیامده، بلکه توسط سختی‌های گذشته و ترس‌های آینده تسخیر شده است. جرد بوش و بایرون هاوارد، کارگردان‌های فیلم، داستانی بالغ از درگیری‌های خانوادگی خلق کرده‌اند که کودکان را نمی‌ترساند و آن را به شکلی تمیز و خاص در دلِ جنگل کلمبیا روایت می‌کند. استفانی بیاتریز، با اجرای خیره‌ کننده‌ی نقش اول، در زمینه‌های خوانندگی، جلب توجه و شوخ‌طبعی درخشش فوق‌العاده‌ای دارد، انگار که پیش از این هم یک شاهزاده‌ی دیزنی بوده است. همچنین حضور چند شخصیت مکمل عالی (پیشگوی بددهن با صداپیشگی جان لگویزمائو که هر صحنه‌ای را از آنِ خود می‌کند) باعث می‌شود که روایت نسبتا سبک فیلم با سرعتی تند به پیش برود. افسون» شاید درخشان‌ترین یا غم‌انگیزترین اثر از میان تمام انیمیشن‌های دیزنی به خصوص موزیکال‌های سنتی این استودیو نباشد، اما اثری باکیفیت و هوشمندانه است و معجزه‌های آن شاید بیش از آنچه انتظار دارید، در ذهن شما ماندگار شوند.

29. فانتازیا 2000 (Fantasia 2000)

• کارگردان: جیمز آلگار
• صداپیشگان: استیو مارتین، ایتزاک پرلمان، کوئینسی جونز، بت میدلر
• تاریخ اکران: 1999
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 81 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.1 از 10

والت دیزنی تصور می‌کرد که «فانتازیا»ی اصلی اثری ماژولار باشد؛ فیلمی که در طول زمان بخش‌های جدید با انیمیشن و موسیقی متفاوت جایگزین بخش‌های قبلی شوند. با این حال، به خاطر زمان طولانی فیلم، حال و هوای سرد و پیچیده‌ی آن و هزینه‌ی اضافی اکران به سبک «نمایش جاده‌ای»، «فانتازیا» ضرر مالی زیادی به استودیو زد و دیزنی برنامه‌ی ساخت صحنه‌های بیشتر را متوقف کرد. (این فیلم تا سال ۱۹۶۹، بعد از چندین بار اکران مجدد در طول تقریبا ۳۰ سال، بازهم به سوددهی نرسید). نهایتا در سال 1991، بعد از موفقیت اکران پنجاهمین سالگرد و انتشار اولین نسخه‌ی نمایش خانگی، مایکل آیسنر، مدیرعامل وقت دیزنی، بالاخره تصمیم گرفت «فانتازیا»ی دیگری بسازد. اما نتیجه چه بود؟

انیمیشنی پرانرژی و قدرتمند که از دو بخش مجزا تشکیل شده است و در کنار هم «فانتازیا 2000» را در بهترین حالتش به تصویر می‌کشد. در بدترین حالت هم، فیلم صرفا احمقانه و غیرضروری است. نکته‌ی مهم اما این است که مدت زمان فیلم تنها 75 دقیقه است. زمانی حدود 40 دقیقه کوتاه‌تر از اثر اصلی است که همین ویژگی آن را به گزینه‌ای عالی برای تماشای بچه‌ها تبدیل می‌کند.

28. گوژپشت نوتردام (The Hunchback of Notre Dame)

• کارگردان: گری تروزدیل، کرک ویس
• صداپیشگان: تام هولس، دمی مور، آنتونی جی، کوین کلاین
• تاریخ اکران: 1996
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 71 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از 10

«گوژپشت نوتردام» تاریک‌ترین اثر دیزنی بعد از «پینوکیو» به شمار می‌رود که یک موسیقی فوق‌العاده، جلوه‌های بصری خیره‌ کننده و شخصیت‌های فراموش‌نشدنی – به خصوص شرور کاملا ترسناکی به نام فِراکل – به ما هدیه داد. اما غول‌های سنگی آن یکی از آزار دهنده‌ترین ویژگی‌های اثر است که با آن‌ کمدی سخیفی که هیچ‌کس تقاضای آن را نداشت و به هیچ وجه سرگرم‌ کننده نیست، کل فیلم را غرق می‌کنند.

این انیمیشن اقتباسی از رمان فرانسوی گوتیکی به همین نام است که با فرمت درام موزیکال انیمیشنی دیزنی ساخته شده است. بدون شک، «گوژپشت نوتردام» یکی از آثار کلاسیک در بین تمام انیمیشن‌های دیزنی به شمار می‌رود که داستان استخوان‌دارش تا مدت‌ها ذهن شما را درگیر خواهد کرد. داستانی درباره‌ی کازیمودو، ناقوس‌زن غمگین و گوژپشتِ کلیسای نوتردام در پاریس است که پنهان از دنیای بیرون زندگی می‌کند. موسیقی متن فیلم، ساخته‌ی آلن منکن است و ترانه‌‌های استفان شوارتز که تلنگری به ضدظاهربینی می‌زند، باعث می‌شود تا پیام‌های فیلم کمی امیدوار کننده‌تر از چیزی باشند که فضای فیلم به ما ارائه می‌کند.

27. بانو و ولگرد (Lady and the Tramp)

• کارگردان: کلاید جرونیمی، ویلفرد جکسون، همیلتون لاسک
• صداپیشگان: باربارا لودی، لری رابرتز، بیل تامپسون، دالاس مک‌کنون، بیل باکوم، ورنا فلتون
• تاریخ اکران: 1955
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 93 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.3 از 10

پیش از اینکه راجع به چیزی که باید درباره‌اش حرف بزنیم صحبت کنیم، بیایید این نکته را تکرار کنیم که به جز یک صحنه، «بانو و ولگرد» فیلمی زیبا و از بهترین‌های دیزنی است. در این سگ‌های انیمیشن‌ شده، زندگی و شخصیتی به مراتب بیشتر از بسیاری بازیگران واقعی وجود دارد و قرار عاشقانه‌ی دیرینه‌شان در شهر، شبیه یکی از فیلم‌های «پیش از» ساخته‌ی ریچارد لینکلیتر است، البته بدون خودنمایی‌های همیشگی. متاسفانه نژادپرستی کلاسیک اواسط قرن بیستم یک بار دیگر با آن کلیشه‌های وحشتناک و آهنگ شرم‌آور گربه‌های سیامی اینجا نیز خودنمایی می‌کند. هیچ‌کس نمی‌تواند انتقاد کند اگر آن یک صحنه‌ی نژادپرستانه‌ی بدنام (و آهنگش) کل فیلم را برایتان خراب کند، اما به غیر از آن یک سکانس، «بانو و ولگرد» را یکی از جذاب‌ترین و رمانتیک‌ترین آثار دیزنی خواهید یافت که در میان تمام انیمیشن‌های دیزنی اثری شاخص و منحصربه‌فرد است.

26. یخ‌زده (Frozen)

• کارگردان: کریس باک، جنیفر لی
• صداپیشگان: کریستن بل، ایدینا منزل، جاناتان گروف، جاش گد
• تاریخ اکران: 2013
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 90 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.4 از 10

پر سودترین فرنچایز دیزنی با نمایش «یخ‌زده» شکل گرفت، داستانی درباره‌ی پیوند خواهرانه‌ی میان آنا (با صداپیشگی کریستن بل) و السا (با صداپیشگی ایدینا منزل). به جز آهنگ «Fixer-Upper» که باعث افت سرعت فیلم می‌شود و باید در اتاق تدوین کنار گذاشته می‌شد، سایر آهنگ‌های فیلم درخشان هستند. شاید هر پدر و مادری از شنیدنِ مکررِ «رها کن» خسته شده باشد، اما این آهنگ تقریبا تعریف‌گر یک نسل است. داستان فیلم ساده است و در اتمسفری پر از برف و یخ می‌گذرد اما احساساتی که در آن جریان دارد به هیچ وجه سرد نیستند.

اگر بخواهیم رک و پوست‌ کنده بگوییم «یخ‌زده» یک تغییر‌ دهنده‌ی بازی در مجموعه آثار شاهزاده‌ خانم‌های دیزنی بود. این فیلم نه تنها با این تصور که یک زن یک آدم ضعیفه است که نیاز به نجات توسط یک مرد دارد، مخالفت می‌کند، بلکه به صراحت کسی را که حاضر است با شخصی که به تازگی ملاقات کرده ازدواج کند مسخره می‌کند  – چیزی که تقریبا در تمام فیلم‌های شاهزاده خانم‌های دیزنی از بدوِ شکل‌گیری این استودیو اتفاق افتاده است -. اگر فکر می‌کنید این موضوع کم‌اهمیتی است، بدانید که چنین نیست. این نوع از فرهنگ عامه به ناخودآگاه کودکان نفوذ می‌کند و به شکل‌گیری دیدگاه آن‌ها نسبت به دنیا کمک می‌کند. با دیدن «یخ‌زده» متوجه می‌شوید که آنا و السا دختران قدرتمندی هستند و کاملا قادرند خودشان را نجات دهند. با تمام این‌ها اما «یخ‌زده» فراتر از یک فیلم قدرتمند برای تمام سنین است. این انیمیشن شامل اجرای فوق‌العاده‌ی جاش گد در نقش یک آدم‌برفی دوست داشتنی به نام اولاف، یک ترانه‌ی قدرتمند که هر چقدر هم آن را بشنوید کهنه نمی‌شود و آهنگ‌های فوق‌العاده‌ای در طول فیلم است. چه برای اولین بار باشد که «یخ‌زده» را می‌بینید و چه هزارمین بار، این انیمیشن قلب شما را گرم خواهد کرد.

25. رالف اینترنت را خراب می‌کند (Ralph Breaks the Internet)

• کارگردان: ریچ مور، فیل جانستون
• صداپیشگان: جان سی ریلی، سارا سیلورمن، گل گدوت، تراجی پی. هنسون، جک مک‌بریر
• تاریخ اکران: 2018
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 88 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از 10

«رالف خرابکار» وقتی در سال 2012 اکران شد، با انیمیشن فوق‌العاده، ارجاعات فراوان به بازی‌های ویدیویی و داستانی مهیج، تماشاگران را میخکوب کرد. موفقیت این فیلم ساخت دنباله‌ای برای آن را اجتناب‌ناپذیر کرد و «رالف اینترنت را خراب می‌کند» درست از همان جایی که فیلم به اتمام می‌رسد، داستان را ادامه می‌دهد. رالف (با صداپیشگی جان سی. رایلی) یاد گرفته است که در طول روز نقش شخصیت منفی بازی «فلیکس جونیور درستش می‌کنه» بازی کند و به این دلیل می‌تواند در اوقات فراغت با بهترین دوستش ونلوپ (با صداپیشگی سارا سیلورمن)، وقت بگذراند. زندگی مشترک آن‌ها روتین است، که دقیقا همان چیزی است که رالف دوست دارد. ونلوپ، از طرف دیگر، به دنبال چیز بیشتری است. او مثل هر شاهزاده خانمی آرزوی فرار از برج طلایی‌اش را دارد و نمی‌توان او را سرزنش کرد. بازی ونلوپ با نام «شوگر راش»، تنها سه مسیر مسابقه دارد. او که هر پیچ و خمی را از بر کرده است، از قابل پیش‌بینی بودن مسیرها خسته شده است و این با توجه به اشتیاق ونلوپ به ماجراجویی مشکل بیسار بزرگیست.

رالف به نوبه‌ی خود سعی می‌کند نارضایتی او را برطرف کند و با اضافه کردن بخشی به یکی از مسیرها، دوستش را غافلگیر کند. اما وقتی صاحب سالن بازی وای‌فای را وصل می‌کند، خانم فون شویتز طعم آزادی‌ای را که آرزویش را دارد، می‌چشد. مسیرهای مسابقه‌ی بزرگ‌تر، دوستان جدید و گستره‌ی بی‌انتها از گزینه‌های موجود در شبکه، برآورده شدن آرزوهایی را به ارمغان می‌آورد که ونلوپ به دنبالش بوده است. همانطور که از عنوان فیلم پیداست و همانطور که دنباله‌ها تمایل دارند انجام دهند، «رالف اینترنت را خراب می‌کند» جهان «رالف خرابکار» را به طور چشمگیری گسترش می‌دهد. حتی تنش‌های ذاتی در وضعیت رابطه‌ی آنها را که در ابتدای فیلم وجود دارد، بیشتر توسعه می‌دهد. آن‌ها به یکدیگر کمک می‌کنند تا زیبایی درونی یکدیگر را درک کرده و از همدیگر محافظت کنند. به جای اینکه فقط یک تجلی دیگر از کلیشه‌ی «قدرت دختر/تو می‌توانی هرچیزی باشی» باشد، این فیلم پرده را با زنانی در موقعیت‌های قدرتمند پر می‌کند – به عنوان یک مدیرعامل واقعی، به عنوان رهبر یک گروه ماشین‌های باحال، و به عنوان دختری کوچک که سعی دارد جای خود را در دنیا پیدا کند – و این یادآور قدرت ذاتی دختران است. به چیز دیگری نیاز نیست زیرا این پیامی است که به تنهایی ارزشش را دارد بر اساس آن یک فرنچایز بسازند. در انتها «رالف اینترنت را خراب می‌کند» با آن داستان درگیر کننده‌اش به‌طور عمیقی اقتصاد توجه و اضطراب در عصر شبکه‌های اجتماعی را به تصویر می‌کشد. در حالی که بسیاری از انیمیشن‌ها به دورهم جمع شدن دوستان می‌پردازند، «رالف اینترنت را خراب می‌کند» این موضوع را بررسی می‌کند که گاهی جدا بودن از هم نیز اشکالی ندارد.

24. زوتوپیا (Zootopia)

• کارگردان: بایرون هاوارد، ریچ مور
• صداپیشگان: گوئن کریستین، جنیفر گودوین، جیسون بیتمن، ادریس البا، جنی سلیت، نیت تورنس، بانی هانت
• تاریخ اکران: 2016
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 98 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 8 از 10

«زوتوپیا» یکی دیگر از آثار غافلگیر کننده‌ی دیزنی است که با فضایی کاملا متفاوت به مسائلی همچون نژاد و تبعیض می‌پردازد. این انیمیشن ترکیبی لذت‌بخش و پر‌سرعت از کمدی دوستانه و پلیسی است که تمام شخصیت‌های آن از دنیای حیوانات هستند. جودی هاپس (با صداپیشگی گوئن کریستین) خرگوشی است که تمام عمر آرزوی پلیس شدن را داشته و حالا بالاخره به هدفش رسیده است، اما بودن یک خرگوش در شهر عظیم زوتوپیا برای او بسیار چالش‌برانگیزتر از چیزی است که انتظارش را می‌کشید. رابطه‌ی او با یک روباه زرنگ به نام نیک وایلد (با صداپیشگی جیسون بیتمن) به شکلی هوشمندانه پیشرفت می‌کند و پیامی موثر درباره‌ی تعصب و نژادپرستی را به مخاطب هدیه می‌کند.