از واقعیت مجازی (VR) و تاثیراتش چه می‌دانید؟
حتما شما هم درباره VR یا همان واقعیت مجازی چیزهایی شنیده‌اید. در اینجا همه چیزهایی که باید در مورد واقعیت مجازی بدانید را بیان‌کرده‌ایم. پس در ادامه همراه ما باشید.
واقعیت مجازی یک فناوری است که برای ایجاد حس قرارگرفتن در یک دنیای مجازی طراحی شده است. با استفاده از ابزارهایی مانند عینک واقعیت مجازی، شما به دنیای مجازی وارد می‌شوید و احساس می‌کنید در آن دنیا حضور دارید. در این دنیای مجازی می‌توانید با اشیا و شخصیت‌های مجازی تعامل داشته باشید و تجربه‌های متنوعی را به صورت واقعیت‌نمایی به دست آورید. حسی که در واقعیت مجازی به دست می‌آید، کاملاً متفاوت از بازی کردن یا حرکت کردن در یک محیط سه بعدی روی یک صفحه نمایش دو بعدی است. در واقعیت مجازی، حس حضور واقعی در فضای مجازی به شما دست می‌دهد. این کار معمولا با استفاده از یک عینک واقعیت مجازی انجام می‌شود و یک یا دو صفحه نمایش را نزدیک چشمان شما قرار می‌دهد. این عینک با ردیابی موقعیت شما، می‌تواند آن را به دنیای مجازی منتقل کند.
این فناوری در دهه گذشته رشد چشمگیری داشته. بهترین هدست‌های واقعیت مجازی دارای نمایشگرهایی با وضوح فوق العاده بالا، کنترل های حرکتی ظریف تر و حتی توانایی استفاده از آنها به صورت بی‌سیم هستند.
واقعیت مجازی به طور مداوم جذاب‌تر می‌شود، اما اگر می‌خواهید بدانید در حال حاضر در چه مرحله‌ای هستیم و چگونه به اینجا رسیدیم، شما را راهنمایی می‌کنیم تا به درک بهتری از واقعیت مجازی برسید.
- چطور از ChatGPT در گوشی‌های اندروید و آیفون استفاده کنیم؟
- چگونه آهنگ موردعلاقه‌مان را به کمک گوگل پیدا کنیم؟
VR چیست؟
فناوری واقعیت مجازی سعی می‌کند تصویر یا محیط سه‌بعدی واقع‌گرایانه‌ای ایجاد کند که انسان می‌تواند آن را به عنوان یک محیط واقعی درک کرده و حتی به صورت واقع‌گرایانه‌ای با آن تعامل داشته باشد. اگرچه به سطح واقعیت مجازی فیلم ماتریکس نرسیده‌ایم، اما عینک‌ها، بازی‌ها و تجارب مجازی جدید، می‌توانند بسیار واقع‌گرایانه و شگفت‌انگیز باشند. حتی زمانی که می‌دانید در یک فضای مجازی هستید، همچنان می‌توانید با استفاده از حرکات طبیعی بدن خود، با محیط مجازی ایجاد شده تعامل کنید و با استفاده از کنترل حرکتی دست، انگشتان و حتی برخی از عینک‌های واقعیت مجازی با قابلیت ردیابی بیان چهره، احساس خوبی داشته باشید.
در واقعیت مجازی، می‌توانید اشیا را بردارید، آنها را پرتاب کنید، چیزهایی را بسازید، خم شوید تا چیزی را به دقت ببینید یا به پشت خود بخوابید و به ستارگان نگاه کنید. حتی نگاه کردن به پشت خود، به جای همیشه به جلو نگاه کردن مانند زمانی که با یک مانیتور یا تلویزیون معمولی کار می‌کنید، تجربه جدیدی است.
برای دستیابی به این تجربه، از یک عینک واقعیت مجازی، یک کنترلر و یک ردیاب استفاده می‌شود تا بازی بداند که شما در کجا هستید و چه کارهایی انجام می‌دهید.
VR چگونه کار می‌کند؟
واقعیت مجازی با قرار دادن یک صفحه نمایش کوچک، معمولاً یک مانیتور LCD یا OLED با وضوح بالا، در فاصله‌ی کمی از چشمان شما کار می‌کند. این صفحه نمایش با لنزهای استریوسکوپیک تقویت شده و تصویر آن به گونه‌ای تحریف می‌شود که به صورت سه‌بعدی ظاهر می‌شود. همانطور که سر خود را به اطراف حرکت می‌دهید، هدست موقعیت و جهت‌گیری شما را ردیابی می‌کند و تصاویر درون بازی را مطابق با آن تنظیم می‌کند، به طوری که حرکات دنیای واقعی شما در تجربه مجازی تقلید می‌شود.
ترکیب نمای کلی عینک واقعیت مجازی و قابلیت مشاهده دست‌ها و اعضای دیگر با ردیابی حرکت، حس واقعیت در دنیای مجازی را برای شما ایجاد می‌کند و احساس می‌کنید در واقع در دنیای مجازی که در حال بررسی آن هستید، حضور دارید.
واقعیت مجازی به طور خاص با AR (واقعیت افزوده) که اشیا مجازی را بر روی دنیای واقعی قرار می‌دهد، تفاوت دارد. در AR، نقاط ثابت و محکمی وجود دارد که چشمان شما می‌توانند از آنها به عنوان نقاط مرجع برای ردیابی و مسیریابی استفاده کنند. در واقعیت مجازی، تمام محیط شبیه‌سازی شده و دستیابی به واقع‌گرایی سخت‌تر است. در پروژه‌های پیشرفته واقعیت مجازی، احساسات لمسی و حتی بویایی نیز با گرفته می‌شوند، اما در واقعیت مجازی معمولاً فقط به دید، شنوایی و لمس اشیاء ساده محدود می‌شود. در ادامه از اینکه با این حواس چه کاری می‌توان انجام داد شگفت زده خواهید شد.
VR از چه سخت افزاری استفاده می‌کند؟
مهم‌ترین قسمت در واقعیت مجازی امروزی، عینک واقعیت مجازی است. این قطعه سخت‌افزار معمولاً شامل نمایشگرهایی است که دنیای مجازی را نشان می‌دهند، لنزهایی که همه چیز را به چشمان شما به صورت سه‌بعدی نمایش می‌دهند و یک وسیله صوتی مانند بلندگوها یا هدفون‌ها است. بیشتر عینک‌های واقعیت مجازی دارای مکانیزم بندی، برای نصب بر روی سر شما هستند، و بعضی از آنها دارای دوربین‌های داخلی برای ردیابی هستند. سایر موارد شامل ردیاب‌های صورت و پورت‌های اضافی برای افزودن لوازم جانبی هستند.
برخی از عینک‌های واقعیت مجازی، مانند Valve Index، با کابل به یک کامپیوتر بازی قدرتمند متصل می‌شوند تا اجرا شوند، در حالی که دیگری مانند Meta Quest 2، برای استفاده مستقل طراحی شده‌اند و باتری داخلی و قدرت پردازش خود را دارند. هدست‌های واقعیت مجازی قدیمی‌تری نیز وجود دارند که برای کار با تلفن‌های همراه طراحی شده‌اند، اما این هدست‌ها امروزه قدیمی هستند و تا حد زیادی استفاده نمی‌شوند.
عینک واقعیت مجازی، در بسیاری از موارد، تنها قطعه سخت‌افزاری است که برای لذت بردن از واقعیت مجازی به آن نیاز دارید، اما بیشتر سیستم‌های واقعیت مجازی از اجزای دیگری نیز برای کارکرد بهتر تجربه استفاده می‌کنند.
1- ردیاب‌ها
برخی از عینک‌های واقعیت مجازی از ردیاب داخلی استفاده می‌کنند که دارای دوربین‌های قابلیت تشخیص عمق، بر روی خود عینک هستند و موقعیت آن را تشخیص می‌دهند. این در حالی است که برخی دیگر دارای ردیاب‌های خارجی هستند که باید در گوشه های فضای بازی نصب شوند. هر عینک واقعیت مجازی شامل نوعی شتاب‌سنج و ژیروسکوپ است که برای ردیابی کج شدن و جهت عینک استفاده می‌شود.
2- کنترل‌ها
عینک‌های واقعیت مجازی، با استفاده از دکمه‌های اندکی که روی خود عینک قرار دارد، به شما امکان بررسی و تعامل پایه با دنیای مجازی را می‌دهند (به ویژه عینک‌های واقعیت مجازی قدیمی که با استفاده از تلفن همراه کار می‌کنند). عینک‌های واقعیت مجازی پیشرفته‌تر دسته کنترلر شبیه به عصا دارند. سیستم‌های واقعیت مجازی که از این هم پیشرفته‌تر هستند؛ دسته کنترلرهایی با قابلیت ردیابی انگشتان فردی دارند. برخی از سیستم‌های واقعیت مجازی، بدون نیاز به کنترلر سخت‌افزاری، می‌توانند دست و انگشتان را ردیابی کنند و برخی از آنها حتی ردیابی کامل بدن را ارائه می‌دهند، به طوری که شما می‌توانید از پاها و پایین‌ترین اعضای بدن خود به عنوان ورودی‌های اضافی استفاده کنید.
3- پردازنده‌ی گرافیک
بازی‌ها و تجربیات واقعیت مجازی برای نمایش به طور واقع‌گرایانه، حتی در عینک‌های واقعیت مجازی ارزان قیمت، نیاز به قدرت پردازش قابل توجهی دارند؛ بنابراین، یک عینک واقعیت مجازی باید یا دارای پردازش داخلی خود باشد یا باید به یک سیستم قدرتمند پردازش متصل شود. این سیستم می‌تواند یک کامپیوتر رومیزی یا لپتاپ یا در مورد PSVR و PSVR2، کنسول پلی‌استیشن باشد.
انواع هدست‌های واقعیت مجازی
در ادامه بهترین هدست‌های واقعیت مجازی را به شما معرفی می‌کنیم، البته این اطلاعات مربوط به هدست‌های ارائه شده امسال نیست. در طی ده سال گذشته، هدست‌های واقعیت مجازی PC به یکی از نقاط مهم تمرکز سازندگان هدست‌های واقعیت مجازی تبدیل شده‌اند. انتشارات برجسته اولیه مانند اکولوس ریفت و HTC وایو، به ساخت صنعت واقعیت مجازی کمک کرده‌اند. نمونه‌های مدرن شامل Valve Index، Pimax 5K Super و HP Reverb G2 می‌شوند. این هدست‌ها تمایل دارند دارای بهترین نمایش‌ها، تصاویری با بالاترین کیفیت و نرخ تازه‌سازی بیشتری باشند. آنها می‌خواهند به بهترین کتابخانه بازی‌ها در فروشگاه Meta و پلتفرم SteamVR مجهز شوند. این هدست‌ها می‌توانند باسیم یا بی‌سیم بوده و از ردیابی داخلی یا خارجی استفاده کنند همچنین دارای گزینه‌های مختلف کنترلر باشند. آنها بیشترین هزینه را همیشه به خود اختصاص می‌دهند و برای اجرایشان به یک کامپیوتر بازی‌بازی قدرتمند و گران قیمت نیاز است.
1- هدست‌های واقعیت مجازی کنسول
هر چند هدست‌های واقعیت مجازی کنسول زیادی وجود ندارد، اما PlayStation VR (PSVR) و PlayStation VR2 (PSVR2) دو گزینه قابل اعتماد و بسیار محبوب هستند که کارآمد بودن خود را اثبات کرده‌اند. این هدست‌ها تمامی ویژگی‌های هدست‌های برتر PCVR را ندارند، اما در زمان عرضه، با هم رقابت پذیرفته شده‌اند. این هدست‌ها معمولاً ارزان‌تر از راه‌حل‌های PCVR هستند، اما ارزان نیستند و برای اجرای آنها به یک کنسول PlayStation 4 یا PlayStation 5 نیاز است.
2- هدست‌های واقعیت مجازی مستقل
هدست‌های واقعیت مجازی مستقل دارای پردازش داخلی، ردیابی داخلی، باتری و کنترلر بی‌سیم می‌باشند. این هدست‌ها طراحی شده‌اند تا همه چیزی که برای تجربه واقعیت مجازی لازم است را در بر بگیرند. این امر باعث می‌شود که احتمالاً راه دسترسی آسان‌تری برای تجربه واقعیت مجازی فراهم شود. اما این هدست‌ها به دلیل عمر باتری محدود، محدودیت دارند و پردازنده‌های گرافیکی داخلی آنها نزدیک به قدرت پردازش گرافیکی هدست‌های واقعیت مجازی کنسول و PC نیست. با این حال، هدست‌های واقعیت مجازی مستقل هزینه کمتری دارند، به خصوص از آن‌جایی که نیازی به داشتن کنسول یا کامپیوتر جانبی برای اجرای آنها نیست.
ویژگی منحصر به‌فرد هر هدست
تمامی این هدست‌ها، دارای مشخصات متفاوتی هستند. این مشخصات می‌توانند به گونه‌های مختلفی تجربه هدست و کاربر از واقعیت مجازی را تحت تأثیر قرار دهند. تعدادی از این مولفه‌ها شامل:
1- رزولوشن
تعداد پیکسل‌های نمایشگر استفاده شده در هدست، که به صورت یک معادله از تعداد پیکسل‌های افقی ضرب در پیکسل‌های عمودی بیان می‌شود را رزولوشن می‌گویند. هدست‌هایی که رزولوشن بالاتری دارند، برای کاربر تصاویری با وضوح بیشتر و با کمترین خط‌های لرزان به نمایش می‌گذارند. متن‌ها خواناتر شده و اشیاء دور راحت‌تر شناسایی می‌شوند. هدست‌های واقعیت مجازی نسل اول مانند Oculus Rift و HTC Vive دارای رزولوشن ترکیبی 2160 × 1600 بودند، در حالی که هدست‌های نسل جدید مانند Pimax 5K Super دارای رزولوشن 5120 × 1440 هستند. هدست‌هایی با رزولوشن بالاتر نیز وجود دارد، اما به هر میزان که رزولوشن بیشتر شود، تقاضا برای پردازش گرافیکی بیشتر می‌شود.
2- نرخ بازسازی
این مقدار نشان‌دهنده تعداد دفعاتی است که نمایشگر می‌تواند در هر ثانیه تصویر خود را به‌روزرسانی کند. نرخ بازسازی، با واحد هرتز (Hz) بیان می‌شود. نرخ بازسازی بالاتر می‌تواند باعث صاف‌تر شدن انیمیشن‌ها شود، همچنین می‌تواند تجربه تعاملی را بهبود بخشد و احساس بیشتری از حضور در محیط واقعیت مجازی را به کاربر بدهد. این معیار، برای کاهش تهوع حرکتی نیز مفید است. بیشتر هدست‌های واقعیت مجازی، از حداقل نرخ بازسازی 90 هرتز پشتیبانی می‌کنند، در حالی که برخی از آنها می‌توانند نرخ بازسازی 120 هرتز و یا حتی تا 180 هرتز را پشتیبانی کنند.
3- زاویه دید
این مقدار نشان می‌دهد چه مقدار از دید درون هدست در دسترس است. زاویه دید طبیعی چشم انسان حدود 200 تا 220 درجه است، در حالی که بیشتر هدست‌های واقعیت مجازی تنها تا 110 درجه زاویه دید را ارائه می‌دهند. این به این معناست که برای دیدن تصویر در هدست، برخی باندهای سیاه در بخش‌های کناری و بالا و پایین وجود دارد، اما بیشتر به صورت حوزه‌های پیرامونی است. برخی از هدست‌ها تا 200 درجه زاویه دید را نیز پشتیبانی می‌کنند، اما استفاده از آنها بسیار کم است. زاویه دید گسترده‌تر می‌تواند به شما در حس بیشتری از حضور در بازی یا تجربه کمک کند.
4- لنزها
انواع مختلفی از لنزهای استریوسکوپی وجود دارد. لنزهای فرنل از محبوب‌ترین لنزها هستند؛ اما به خاطر داشتن نقطه شیرینی (sweet spot) بسیار کوچک که در آن تصاویر واقعیت مجازی شفافترین حالت خود را دارند، و همچنین به خاطر ایجاد نورپراکنی (light bloom) و “پرتوهای خدا” (god rays) در صحنه‌های با کنتراست بالا، مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. بسیاری از هدست‌های واقعیت مجازی نسل جدید از لنزهای پنکیک استفاده می‌کنند که کوچک‌تر و سبک‌تر هستند، همچنین درخشانی موجود در لنزهای فرنل را نیز کاهش می‌دهند. با این حال، آنها نور را به طور موثر به کاربر منتقل نمی کنند، بنابراین می‌توانند تصاویر کسل کننده‌تری ایجاد کنند یا برای مقابله با کاهش نور لنز، به روشنایی بسیار بالاتری از صفحه نمایش نیاز دارند.
5- صدا
هر هدست واقعیت مجازی، راه‌حل متفاوتی برای ایجاد صوت وجود دارد. برخی از هدست‌ها هدفون‌های روی گوشی را ارائه می‌دهند و برخی دیگر از بلندگوهای عمومی استفاده می‌کنند که چزی گو‌ش‌ها را نمی‌پوشاند. استفاده از بلندگوهای عمومی می‌تواند شنیدن صداهای اطراف را تسهیل کند، اما تجربه حضور در بازی را به شما کم‌تر ارائه می‌دهد. برخی از هدست‌ها فقط یک جک هدفون 3.5 میلی‌متری دارند و به شما اجازه می‌دهند هر هدفون یا گوشی دلخواه را به آن متصل کنید. کیفیت صدا با هر هدست متفاوت است و هدست Valve Index به ویژه به خاطر هدفون‌هایش مورد استفاده قرار می‌گیرد.
6- راحتی کاربر
هر هدست واقعیت مجازی دارای طراحی منحصر به فردی برای بند سر، وزن و صفحه‌ای که روی چهره قرار می‌گیرد است. این باعث می‌شود که سطوح راحتی هر هدست کاملاً متفاوت باشد، برخی از هدست‌ها سبک هستند و به خوبی تعادل دارند. آنها به شما امکان ساعت‌ها بازی را می‌دهند، در حالی که هدست‌های دیگر بعد از مدتی باعث ایجاد درد در ناحیه صورت شما می‌شوند. هدست‌های سبک‌تر معمولاً راحت‌تر هستند، اما هیچ ضمانتی وجود ندارد که بهتر عمل کنند.
7- سیمی یا بی‌سیم
برخی از هدست‌ها مانند Valve Index سیمی هستند و به یک کامپیوتر بازی یا کنسول و منبع تغذیه متصل می‌شوند. دیگر هدست‌ها مانند Meta Quest Pro کاملاً مستقل هستند و به صورت بی‌سیم عمل می‌کنند. برخی دیگر همچنان مانند HTC Vive Pro 2، با یک کیت بی‌سیم قابل ارتقا هستند. در هر صورت، هدست‌های بی‌سیم بیشتر آزادی و تجربه بیشتری را ارائه می‌دهند، اما باید نگران عمر باتری باشید که ممکن است مدت زمان بازی را کاهش دهد. هدست‌های بی‌سیم سنگین‌تر‌اند. هدست‌های سیمی به طور قطع ساده‌تر هستند و می‌توانند تصاویر فشرده‌نشده با کیفیت بالاتری را ارائه دهند، اما این سیم می‌تواند به شما یادآوری کند که در دنیای مجازی نیستید و جزو معایب این وسیله به شمار می‌رود.
منبع: digitaltrends
