نقد فصل دوم انیمه تک‌رو (Solo Leveling)
همچنان در اوج
اصولا صنعت انیمه در سیطره کامل مانگاهای ژاپنی قرار دارد و خیلی کم پیش می‌آید که مانهواها (داستان مصور کره‌ای) بتوانند به مرحله تولید انیمه برسند. اما انیمه تک‌رو (Solo Leveling) که اقتباسی از یک مانهوا و رمان اینترنتی به همین نام از چوگونگ است، یک اثر تماشایی است که به لطف مهارت اعضاء بااستعداد استودیو ای-۱، به یک انیمه فوق‌العاده، و رقیبی قدر برای رقبای ژاپنی تبدیل شده است. این انیمه که فصل دوم آن به تازگی به پایان رسیده است، حالا دیگر به یکی از پدیده‌های مهم صنعت انیمه تبدیل شده است.
داستان فصل دوم از جایی آغاز میشود که جین‌وو پس از دست یافتن به قدرت‌های پادشاه سایه‌ها، باید بین پنهان کردن توانایی‌هایش و استفاده از آنها برای مقابله با تهدیدهای پیش رو تصمیم بگیرد. در همین حال، جهانی که به تدریج از حضور نیروهای فراتر از درک انسانی آگاه میشود، به سرعت در حال تغییر است. بازگشت یک شکارچی گم‌شده پس از سال‌ها، هشدار درباره‌ی فاجعه‌ای قریب‌الوقوع، و کشمکش‌های درونی جین‌وو میان حفظ هویت انسانی‌اش و پذیرش سرنوشت جدیدش، همگی این فصل را از نظر مضمونی به اثری پیچیده‌تر و عمیق‌تر تبدیل می‌کنند.
| مشخصات انیمه تک‌رو | |
| کارگردان | شانسوکی ناکوشیگا |
| نویسنده | چوگونگ |
| استودیو سازنده | ای-۱ پیکچرز |
| تاریخ انتشار | ۲۰۲۵ |
فصل دوم؛ هیجان‌انگیزتر، حماسی‌تر
انیمه «تک‌رو» در همان فصل اول هم به لطف شروع درخشان و روایت فوق‌العاده، خیلی خوب موفق می‌شد مخاطبان را با خود همراه کند. در فصل دوم همه‌چیز با همان قوام فصل اول پیش می‌رود. یکی از ویژگی‌های مهم «تک‌رو» این است که همیشه داستانی برای گفتن دارد. هیچ‌وقت تکراری نمی‌شود، هیچ‌وقت محافظه‌کاری نمی‌کند، همیشه هرجا لازم است شخصیت‌ها یا روایت‌های جدیدی رو می‌کند. هر قسمت که می‌گذرد، داستان حماسی‌تر و عظیم‌تر از قبل میشود. آن نبرد پایانی در قسمت دوازدهم این فصل هم نقطه اوج این داستان پرهیجان است.
یکی از نقاط قوت اصلی این فصل، تمرکز آن بر پیامدهای قدرت است. سونگ جین‌وو دیگر آن شکارچی ضعیف و ناتوان فصل نخست نیست؛ اما پرسش کلیدی این است که در جهانی که هر لحظه تغییر می‌کند، آیا او هنوز خود را همان فرد می‌داند؟ این پرسشی است که انیمه به شکلی تدریجی اما تأثیرگذار در مسیر روایت خود به آن نزدیک میشود. تحول جین‌وو تنها در سطح توانایی‌های فیزیکی خلاصه نمی‌شود، بلکه در تعاملات او با دیگران، روابطش با خانواده و تصمیم‌های سرنوشت‌سازی که می‌گیرد، ریشه دارد.
متأسفانه (یا شاید حتی بتوان گفت خوشبختانه!) نبرد با موجودات شیطانی، یکی از مضمون‌های ثابت انیمه‌های مختلف است که در عناوین زیادی مشابه آن را دیده‌ایم. هوشمندی «تک‌رو» در این است که یک چاشنی جذاب (ارتقا درجه و قوی‌تر شدن، درست مثل شخصیت اصلی یک بازی ویدئویی) را هم به این داستان اضافه کرده است. سونگ جین‌وو متوجه شده است که در یک بازی ویدئویی عجیب قرار گرفته است که پر از غافلگیری‌های مختلف است و هربار چیز تازه‌ای برای رو کردن دارد. از یک نظر، سونگ را بیشتر می‌توان شبیه سایتاما، قهرمان اصلی انیمه «مرد تک‌مشتی» در نظر گرفت. آن‌جا هم با یک قهرمان ابرقدرت طرف هستیم که هیچ حریفی جلودارش نیست و هردشمنی را به راحتی از پیش رو برمی‌دارد. اما در مقایسه با سایتاما، نقطه قوت سونگ در این است که یک انسان عادی همچون مخاطبان سریال است. او خانواده‌ای دارد که باید از آنها مراقبت کند، دغدغه‌های انسان‌دوستانه‌ای دارد و می‌خواهد انسان‌ها را از شر موجودات اهریمنی رها کند، و در کنار این‌ها، شخصی بسیار جاه‌طلب است و پیوسته به قوی‌تر شدن و کسب پول و مقام بیشتر فکر می‌کند. از این نظر، سونگ جین‌وو بسیار شبیه ابرقهرمان‌های هالیوودی یکی، دو دهه پیش است. در آن زمان هالیوود به این نتیجه رسید که قهرمانان بی‌نقص و کامل دیگر جذابیتی ندارند و مخاطب ترجیح می‌دهد قهرمانان مورد علاقه‌اش از جنس خودش باشند، انسان‌هایی عادی که مشکلات شخصی خودشان را دارند و تلاش زیادی می‌کنند با جامعه خود سازگار شوند. سونگ در چند قسمت پایانی فصل دوم متوجه میشود که خانواده یا وظیفه، یک دو راهی مهم در مسیر زندگی اوست. او که ابتدا اعلام می‌کند به ماموریت جزیره ججو نمی‌رود و می‌خواهد در کنار خانواده خود بماند، در نهایت و بعد از وخیم شدن اوضاع، مجبور میشود خودش دست به کار شود و این ماجرا را ختم به خیر کند.
تعادل، برگ برنده انیمه تک‌رو
انیمه «تک‌رو» یک ویژگی مهم دارد که باعث وجه تمایزش میشود: تعادل. «تک‌رو» خیلی خوب موفق میشود در تمام جنبه‌های داستانی خود یک تعادل ایجاد کند. هرجا که لازم است جدی و حماسی میشود و هرجا که نیاز باشد، لحنی سبک و سرخوشانه به خود می‌گیرد. این ویژگی را باید مدیون هنر نویسندگی چوگونگ، نویسنده اصلی این رمان اینترنتی بدانیم. تنها انیمه‌های تراز اولی چون «شیطان‌کش» و «جوجوتسو کایسن» موفق می‌شوند این تعادل را به خوبی حفظ کنند.
در فصل دوم سریال، این تعادل حتی قوی‌تر از قبل دیده میشود. داستان به شکل هنرمندانه در چند شاخه مختلف پیش می‌رود: سونگ به دنبال کسب اکسیر زندگی و نجات مادرش است، اتحادیه‌ها و سندیکاهای مختلف شکارچیان رقابتی شدید با هم دارند، چا هائه-این روز به روز بیشتر از قبل مجذوب سونگ میشود و ارتباط آنها هربار قوی‌تر میشود، اتفاقات جزیره ججو هربار هولناک‌تر میشود و در قسمت‌های آخر دیگر به اوج خود می‌رسد. تمام این شاخه‌های داستانی در کنار هم پیش می‌روند و در دو، سه قسمت پایانی، به اوج خود می‌رسند. آن صحنه پایانی پرتعلیق اواخر قسمت سیزده از فصل دوم (ورود دشمنانی تازه) هم نشان می‌دهد که در فصل‌های بعدی قرار است با کلی اتفاقات شوکه‌کننده مواجه شویم.
نکرومنسر شدن سونگ، از آن ایده‌های طلایی است که «تک‌رو» را از دام کلیشه نجات می‌دهد. این که سونگ می‌تواند هر موجودی را به یکی از سپاهیان بی‌شمار خود تبدیل کند، انگیزه او را برای پیروزی در مبارزات دوچندان می‌کند. او از یک سو به دنبال شکست دشمنان و نجات جان انسان‌ها است، و از سوی دیگر می‌خواهد با غلبه بر آنها هم تراز خود را ارتقا دهد و هم این دشمن را به یکی از اعضاء جدید خود تبدیل کند. این ویژگی کار را برای نویسندگان «تک‌رو» سخت‌تر می‌کند. چرا که قوی‌تر شدن سونگ به معنی این است که دشمنان قوی‌تری باید سر راه او ظاهر شوند تا مبارزه‌ها همچنان پرهیجان و تماشایی باقی مانند، و آنها هم بعد از شکست خوردن از سونگ به او می‌پیوندند و دوباره باید دشمنان قوی‌تری ظاهر شوند. باید دید این چرخه تا کجا ادامه پیدا می‌کند!
سونگ جین‌وو بسیار شبیه ابرقهرمان‌های هالیوودی یکی، دو دهه پیش است. در آن زمان هالیوود به این نتیجه رسید که قهرمانان بی‌نقص و کامل دیگر جذابیتی ندارند و مخاطب ترجیح می‌دهد قهرمانان مورد علاقه‌اش از جنس خودش باشند، انسان‌هایی عادی که مشکلات شخصی خودشان را دارند و تلاش زیادی می‌کنند با جامعه خود سازگار شوند.
نمی‌توان از «تک‌رو» صحبت کرد و به کارگردانی و اجرای فوق‌العاده استودیو ای-۱ اشاره نکرد. بعد از انیمه‌هایی چون «شیطان‌کش» و «جوجوتسو کایسن»، توقع مخاطبان از صحنه‌های مبارزه انیمه‌ها حسابی بالا رفته است. و استودیو ای-۱ هم در «تک‌رو» به زیباترین شکل ممکن هنر خود را به رخ می‌کشد. صحنه‌های مبارزه «تک‌رو» فوق‌العاده سریع و پرهیجان هستند. هر مبارزه طعم متمایز خودش را دارد و به روش خاص خودش مخاطب را به اوج هیجان می‌رساند. البته ای-۱ پیشتر در انیمه‌هایی چون «هنر شمشیرزنی آنلاین» مهارت خود را به رخ کشیده بود، ولی در «تک‌رو»، مخصوصا در فصل دوم، آنها این مهارت را به اوج خود رسانده‌اند.
فصل دوم «تک‌رو» همچنان یک تجربه‌ی هیجان‌انگیز و تماشایی است. این فصل، نه‌تنها ادامه‌ای شایسته برای داستان سونگ جین‌وو است، بلکه با پرداختن به مفاهیم عمیق‌تری مانند قدرت، سرنوشت و مسئولیت، به اثری فراتر از یک انیمه‌ی اکشن صرف تبدیل شده است. کیفیت بالای انیمیشن، موسیقی تأثیرگذار و پیشرفت‌های داستانی باعث شده‌اند که این فصل همچنان یکی از آثار برجسته‌ی سال باشد. حالا که فصل دوم هم منتشر شده است، دیگر با قطعیت می‌توانیم بگوییم «تک‌رو» یکی از انیمه‌های برتر حال حاضر است و با امیدواری و هیجان بیشتری منتظر فصل‌های بعدی آن می‌مانیم. آثار برتر دنیای انیمه، حالا سایه سنگین یک رقیب قدر را در کنار خود احساس می‌کنند.
نقاط قوت:
- روایتی حماسی و پرهیجان
- شخصیت‌‌پردازی عالی
نقاط ضعف:
- استفاده از عناصر تکراری آثار دیگر
