بهترین فیلم‌های کمدی 2025 که تماشایشان را نباید از دست بدهید

این روزها پیدا کردن یک فیلم کمدی واقعا خوب کار سختی است. روزگاری بود که هر استودیو چندین فیلم کمدی در سال می‌ساخت، اما حالا باید خوش‌شانس باشیم تا ماهی یک بار یک فیلم واقعا خنده‌دار ببینیم. با این حال، اگر بلد باشی کجا را بگردی، هنوز هم چندتایی پیدا می‌شود. خوشبختانه امسال حال و هوای کمدی‌ها کمی بهتر شد؛ آن هم بیشتر به‌خاطر بازگشت دوباره‌ی یک مجموعه‌ی محبوب که نامش را در فهرست بهترین فیلم‌های کمدی 2025 می‌بینید.

در کنار آن، حضور پررنگ و بامزه‌ی تیم رابینسون، دور هم جمع شدن دوباره‌ی یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های راک بریتانیایی، یک دنباله‌ی قدیمی که همه مدت‌ها منتظرش بودند و چند فیلم دیگر که شاید از چشم تماشاگران معمولی دور مانده باشد، همه کمک کردند سال 2025 کمی حس و حال خنده‌دارتری بگیرد. اما همه‌ی فیلم‌های این فهرست یک ویژگی مشترک دارند که بی‌هیچ پیچیدگی، واقعا خنده‌دارند. در ادامه نگاهی بیندازید به فهرست بهترین فیلم‌های کمدی 2025 که تماشایشان حسابی سرحالتان می‌آورد.

• 10 سریال کمدی ترسناک برتر تمام دوران

10. جمعه‌ی عجیب‌تر (Freakier Friday)

• کارگردان: نیشا گاناترا
• بازیگران: جیمی لی کرتیس، لیندزی لوهان، مارک هارمون
• امتیاز راتن تومیتوز: 73 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.4 از 10

دیزنی احتمالا نیازی نداشت برای فیلم جمعه عجیب که سال 2003 اکران شده بود دنباله بسازد، اما خوشبختانه نتیجه به یک فیلم کمدی سرگرم‌کننده‌ی حسابی ختم شد. جیمی لی کرتیس و لینزی لوهان بیش از 20 سال بعد در جمعه عجیب‌تر دوباره در نقش‌های تس و آنا کلمن برگشته‌اند. ماجرای جابه‌جایی بدنِ مادر و دختر، نگاه هر دوی آن‌ها را به جهان برای همیشه تغییر داد، اما حالا خانواده‌ی تازه ‌در حال ‌تشکیل آنا با چالش‌های جدی روبه‌روست.

دختر آنا، هارپر (جولیا باترز) و دختر نامزدش، لیلی (سوفیا همنز)، مدت‌ها پیش از آن‌که والدینشان وارد رابطه شوند، از هم متنفر بودند و حالا همین اختلافات همه ‌چیز را به هم ریخته است. ترس از تکرار آشوب سال 2003 باعث می‌شود تس، آنا، هارپر و لیلی، درست قبل از مراسم عروسی آنا، دوباره همگی با هم جابه‌جا شوند. همین اتفاق به هارپر و لیلی الهام می‌دهد از این فرصت استفاده کنند و یک تله والدین برعکس راه بیندازند تا این رابطه را برای همیشه به هم بزنند.

برخلاف بسیاری از دنباله‌های نوستالژیکی که این سال‌ها سرسری ساخته می‌شوند، جمعه عجیب‌تر واقعا خنده‌دار است. بخش بزرگی از این جذابیت هم به‌خاطر شیمی کمدی فوق‌العاده‌ی کرتیس و لوهان است. به‌جای اینکه صرفا چند اشاره‌ی سطحی به فیلم اول اضافه کنند تا حس نوستالژی را در مخاطب برانگیزند، زمینه‌ها و شخصیت‌ها و پیوندهای گذشته با فکر و ظرافت وارد داستان شده‌اند که نشانه‌ی عشق و احترام نویسنده، جردن وایس، به نسخه‌ی اصلی است.

فیلم ساده، بامزه و پر از لحظه‌هایی است که احتمالا مثل نسخه‌ی سال 2003 تا بیست سال آینده دست‌به‌دست و میم خواهند شد.

9. عه، سلام! (Oh, Hi!)

• کارگردان: سوفی بروکس
• بازیگران: مالی گوردون، لوگان لرمن، جان رینولدز
• امتیاز راتن تومیتوز: 63 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.2 از 10

زوجی را تصور کنید که مدت زیادی از عشق و آشناییشان نمی‌گذرد و مرد اعتراف می‌کند دنبال رابطه‌ی جدی نیست و زن هم حاضر نمی‌شود بعد از بازی‌های شب قبل او را از زنجیر باز کند و همه‌ چیز به حرف زدن درباره‌ی پاک کردن خاطرات مرد یا حتی خلاص شدن از او می‌رسد. این طرح روی کاغذ درباره‌ی یک زوج تازه‌عاشق که آخر‌هفته‌ی رمانتیکشان به فاجعه می‌کشد اصلا شبیه یک کمدی خنده‌دار به نظر نمی‌رسد.

اما خوشبختانه عه، سلام! یک تریلر معمولی و تکراری نیست، بلکه یکی از دلنشین‌ترین فیلم‌های کمدی 2025 است. سوفی بروکس، نویسنده و کارگردان فیلم، این ایده‌ی عجیب را می‌گیرد و از دلش طلای کمدی درمی‌آورد که ترکیبی از بهترین جنون‌های کمدی و حال‌ و‌ هوای آثار مستقل دهه‌ی 90 و 2000 است. عه، سلام! هیچ ‌وقت بیش از حد تاریک نمی‌شود، اما هوشمندانه اجازه می‌دهد سایه‌ی یک فاجعه‌ی احتمالی روی همه‌ چیز شناور بماند.

بروکس این لحن را از همان سکانس اول بنا می‌کند و تا پایان فیلم استادانه نگهش می‌دارد. طبیعتا اگر بازیگران این‌قدر درخشان نبودند، فیلم هم تا این اندازه خنده‌دار از آب درنمی‌آمد. جرالدین ویسواناتان، لوگان لرمن و جان رینولدز که عملا هر صحنه را می‌دزدد نهایت استفاده را از نقش‌هایشان می‌برند. اما در نهایت عه، سلام! تماما متعلق به مالی گوردون است که فقط نقش اصلی را بازی نمی‌کند، بلکه داستان فیلم را هم همراه با بروکس نوشته است.

گوردون در شش‌ سال اخیر تبدیل به یکی از چهره‌های محبوب کمدی مستقل شده است اما در بوک‌ اسمارت (Booksmart) یا شیوا بیبی (Shiva Baby) و تئاتر کمپ (Theater Camp) آن‌طور که باید دیده نشد. عه، سلام! بهترین ویترین برای نشان دادن توانایی‌های اوست و شخصیت آیریس را به ترکیبی از تری گار و نسخه‌ای بامزه‌تر از کیتی بیتس در میزری (Misery) تبدیل می‌کند.

علاوه بر این، عه، سلام! یکی از تیزترین طنزها درباره‌ی دنیای قرار و مدارهای امروزی و یک ضدکمدی رمانتیک است که به‌جای نگاهی خشونت‌آمیز، با لبخندی طعنه‌آمیز به گذشته نگاه می‌کند و نشان می‌دهد هم زن‌ها و هم مردها شاید لازم باشد کمی روی ارتباط گرفتن و خودشان بیشتر کار کنند.

• 10 فیلم کمدی که از ابتدا تا انتها شگفت انگیز هستند

8. سلاح عریان (The Naked Gun)

• کارگردان: اکویا شوفر
• بازیگران: لیام نیسن، پاملا اندرسن، پال والترز هاورز
• امتیاز راتن تومیتوز: 87 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.4 از 10

بازگرداندن یکی از محبوب‌ترین فرنچایزهای کمدی تاریخ کار ساده‌ای نیست. اما خوشبختانه اکویا شفر دقیقا می‌دانست چطور سلاح عریان را برای قرن بیست‌ویکم زنده کند، بدون اینکه روح آن هجویه پلیسیِ افسانه‌ای را از بین ببرد. از آن بهتر، شفر توانسته چاشنیِ درست و حساب‌شده‌ای از شوخی‌های امروزی و ریتم‌های الهام‌گرفته از فیلم‌های اکشن را هم درست به اندازه‌ای وارد کار کند که فیلم هم تازه باشد و هم وفادار به اصل ماجرا.

این بار لیام نیسن فرمان را به دست گرفته و در نقش فرانک دربین جونیور ظاهر می‌شود که پسر همان شخصیتی است که لزلی نیلسن در جوخه‌ی پلیس (Police Squad) خلق کرده بود. نیسن نقش را با همان جدیتی بازی می‌کند که در تریلرهای اکشنش دیده‌ایم و درست همین جدیت است که کارهای احمقانه‌اش را چندبرابر خنده‌دارتر می‌کند. در کنارش پاملا اندرسن بدون حتی یک لحظه کم آوردن در قالب یک زن اغواگر بامزه همراه اوست که بدون زیاده‌روی دقیقا به‌اندازه‌ی لازم جذابیت و شوخی را ترکیب می‌کند.

این فیلم از سقوط‌های خطرناک، فنجان‌های بی‌پایان قهوه و شوخی‌های نهان در پس‌زمینه تا جوک‌هایی درباره‌ی قسمت‌های بافی قاتل خون‌آشام (Buffy the Vampire Slayer) و آدم‌برفی‌ای پر از حسادت و خشم قاتلانه، در مدت کوتاه خود انبوهی از خنده را جا داده و یکی از خنده‌دارترین کمدی‌هایی است که بعد از مدت‌ها دیده‌ایم. امیدواریم موفقیت نسبی فیلم در گیشه الهام‌بخش استودیوها باشد تا دوباره کمدی‌ها را به سینماها بازگردانند.

7. یکی از روزهایشان (One of Them Days)

• کارگردان: لارنس لامونت
• بازیگران: کیکه پالمر، سیزا، ونسان بل کالووی
• امتیاز راتن تومیتوز: 94 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.5 از 10

روزی روزگاری در تاریخ سرگرمی، زوج کمدین‌ها حکم الماس را داشتند. لورل و هاردی، آبت و کاستلو، چیچ و چانگ، دنسون و ماندل که تمامشان برایمان جایگاه خاصی داشتند. دهه‌ی 2000 چند زوج کمدین عالی داشت، اما به نظر می‌رسد ساخت سری فیلم حول دو بازیگر کاملا هماهنگ دیگر از مد افتاده است. دلیل این تغییر مد را نمی‌دانم، اما می‌دانم تیم تولیدکننده‌ی ایسا رای، نویسنده‌ سیریتا سینگلتون و کارگردان لارنس لامونت با کیکی پالمر و سیزا بعد از موفقیت غیرمنتظره‌ی یکی از روزهایشان در گیشه روی یک معدن طلای بالقوه نشسته‌اند.

به تصویر کشیده شدن محله‌ی بالدوین ویلِیج در لس‌آنجلس به‌عنوان یک جامعه‌ی زنده و پرجنب‌وجوش که پر از خلافکار نیست هیجان‌انگیز است. دروکس با بازی کیکی پالمر و آلیسا با بازی سیزا ممکن است با شدت تمام درجا بزنند تا در اول ماه توسط صاحب‌خانه‌ی بی‌رحمشان (ریزی تیمان) از خانه بیرون نشوند، اما در لحظات سخت، باهوش و جسور هستند. دقیقا همان جایی که آلیسا با سپردن پول اجاره‌شان به دوست‌پسر تنبلش (جاشوا نیل) آن‌ها را قرار داده است.

او پول را دود کرده و حالا آن‌ها باید همه‌ چیز را به‌سرعت جمع‌وجور کنند تا خانه‌ی درب و داغانشان را از دست ندهند. یکی از روزهایشان در اصل مجموعه‌ای از صحنه‌های کوتاه است که بعضی خنده‌دارتر از بقیه‌اند. اما حتی وقتی فیلم کمی کُند می‌شود، حضور کیکی پالمر و سیزا همراهیتان می‌کند. وقتی فیلم با حال و هوای خوشایند به پایان می‌رسد، تنها چیزی که می‌خواهید این است که دوباره این شخصیت‌ها دردسر درست کنند یا اگر نشد، حداقل این دو بازیگر دوباره در یک کمدی دیگر کنار هم باشند. 

6. رُزها (The Roses)

• کارگردان: جی رُچ
• بازیگران: بندیکت کامبربچ، الیویا کلمن، اندی سمبرگ
• امتیاز راتن تومیتوز: 64 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.7 از 10

فیلم رُزها به کارگردانی جی رچ با بازسازی کلاسیک محصول سال 1989 دنی دویتو با عنوان جنگ رُزها (The War of the Roses) که هر دو فیلم اقتباسی از کتاب 1981 وارن آدلر هستند نسخه‌ای مدرن و کمی ملایم‌تر است. همان‌طور که رچ در مصاحبه‌ای اختصاصی گفت، تفاوت بزرگ بین دو فیلم این است که رُزها می‌خواهد شما طرفدار تئو (بندیکت کامبربچ) و آیوی رز (اولیویا کولمن) باشید و امیدوار باشید مشکلات کوچکشان را حل کنند و دوباره کنار هم بیایند.

در مقابل فیلم 1989 اولیور (مایکل داگلاس) و باربارا رز (کاثلین ترنر) را کاملا خصمانه و حتی تشنه‌ی خون نشان می‌دهد. انتخاب اینکه کدام نسخه بهتر است با تماشاگر است، اما بر اساس شایستگی‌های خودش، رزها یک کمدی خوب و گاهی بسیار تاریک است. کامبربچ و کلمن شیمی بامزه و دلنشینی دارند که در تمام مراحل پرتنش رابطه‌ی آن‌ها جواب می‌دهد و بازیگران توانمند مکمل مثل کیت مک‌کینون، نوتی گاتوا، آلیسون جنی و اندی سامبرگ هم رنگ و طعم خودشان را به ترکیب اضافه می‌کنند.

ممکن است رزها کمی از زهر و تلخی نسخه‌ی قبلی کم داشته باشد، اما این کمبود را با نشان دادن شخصیت‌ها در مواجهه با شرایط غیرعادی که روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود جبران می‌کند.

5. اسپینال تپ 2: تمام‌نشدنی (Spinal Tap II: The End Continues)

• کارگردان: راب راینر
• بازیگران: کریستوفر گست، مایکل مک‌کین، هری شیرر
• امتیاز راتن تومیتوز: 66 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.5 از 10

باید اعتراف کنیم اسپاینال تپ 2: تمام‌نشدنی به اندازه‌ی نسخه‌ی اصلی الهام‌بخش نیست و به احتمال زیاد طرفداران جدیدی برای پرسر و صداترین و دقیق‌ترین گروه موسیقی انگلستان جذب نمی‌کند. گاهی هم حس می‌شود که این فیلم بیشتر شبیه یک ویژه‌برنامه برای نسخه‌ی جدید بلوری کلاسیک محبوب راب راینر است تا یک اکران سینمایی. اما برای کسانی که از زمان تور Smell the Glove این گروه را دنبال کرده‌اند، این دنباله‌ی دیرهنگام یک فرصت استثنایی برای دیدار دوباره با دوستان قدیمی است.

دیدن دیوید سنت هابینز (مایکل مک‌کین)، نیجل تافنل (کریستوفر گست) و درک اسمالز (هری شیرر) که همه در سن واقعی خود هستند و بعد از بیش از چهار دهه دوباره کنار هم جمع شده‌اند، به شوخی‌ها و موقعیت‌های مضحک فیلم لایه‌ای از حسرت و تلخی اضافه می‌کند. اشتباه نکنید، این فیلم بدون هیچ بهانه‌ای به دوران گذشته، وحشی‌تر و آنالوگ‌تر موسیقی برمی‌گردد و بعید است که دوباره شاهد تکمیل یک سه‌گانه‌ی اسپاینال تپ توسط این افسانه‌های کمدی باشیم.

اما زیاد خودتان را درگیر دیدگاه‌های جدی نکنید، چون اسپاینال تپ 2 هنوز هم یک فیلم بسیار خنده‌دار است؛ سه شخصیت اصلی همچنان دیالوگ‌های مضحک را با همان سنگینی و جدیت نسخه 1984 اجرا می‌کنند. راینر (که دوباره در نقش مارتی دی برگی روی صحنه بازگشته) در نوستالژی زیاده‌روی نمی‌کند، اما نسخه‌های محبوبی از بیگ باتم (Big Bottom) و استونهِنج (Stonehenge) همراه با قطعات کم‌تر شناخته‌شده‌ی طولانی تپ را دوباره در فیلمش می‌آورد.

این فیلم کمی ملایم‌تر از نسخه‌ی اصلی است و مثل یک دورهمی به ما فرصت می‌دهد قدر این را بدانیم که نه تنها این بچه‌ها در ساخت دیالوگ‌های بداهه استاد هستند، بلکه موسیقیدانان توانمندی هم هستند که کاملا به نقش خود پایبندند. در مجموع این فیلم خداحافظی شایسته‌ای برای این دایناسورهای راک است.

• 29 فیلم کمدی رمانتیک برتر تمام دوران که باید ببینید

4. جدایی (Splitsville)

• کارگردان: مایکل آنجلو کووینو
• بازیگران: داکوتا جانسون، مایکل آنجلو کووینو، آدریا آرجونا
• امتیاز راتن تومیتوز: 84 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.5 از 10

جدایی به کارگردانی مایکل آنجلو کووینو یک کمدی دیوانه‌وار و فوق‌العاده خنده‌دار است که به سوتفاهم‌های آشکار بین دو زوج کاملا به‌هم‌ریخته و راه‌هایی که خودشان مشکلاتشان را به وجود می‌آورند می‌پردازد. در یک طرف کری (کایل ماروین) و اشلی (آدریا آرجونا) قرار دارند که مستقیم به سمت طلاق می‌روند و در طرف دیگر دوستانشان پل (مایکل آنجلو کووینو) و جولی (داکوتا جانسون) هستند که تازه رابطه‌شان را آغاز کرده‌اند.

حتی اگر مسیر پیش‌روی آن‌ها را از قبل حدس بزنید، فیلمنامه‌ی تیز و هوشمندانه‌ی کووینو و مارتین این تضادهای رابطه را به شکلی ارائه می‌کند که همچنان تازه و جذاب به نظر برسند. جدایی همچنین با مهارت کووینو در طراحی صحنه‌ها و استفاده‌ی حداکثری از ظرفیت کمدیشان جان می‌گیرد. فیلم با یک شروع فوق‌العاده آغاز می‌شود. یک سکانس پر از شوخی‌های دیداری شامل تصادف ماشین، جسد و قسمتی از بدن که در زیپ گیر می‌کند.

پسر کوچک پل و جولی، راس (سایمون وبستر)، بچه‌ای است که برای آرامش به موسیقی دث متال گوش می‌دهد و نمی‌تواند جلوی خودش را بگیرد تا وسایل دیگران را ندزدد. با این حال، نقطه‌ی اوج کمدی فیلم یک سکانس دعوای خنده‌دار و طولانی است که نه‌تنها من را از شدت افزایش تکنیک‌های دعوا و صحنه‌پردازی خلاقانه به گریه انداخت، بلکه دعوای کووینو و ماروین بسیاری از فیلم‌های اکشن امسال را شرمنده می‌کند.

همه ‌چیز جواب می‌دهد چون جدایی در فضایی قرار دارد که شوخی‌ها اغلب به شکل سورئالی اغراق‌آمیزند، اما همزمان با هسته‌ی احساسی شخصیت‌های خودویرانگر فیلم نیز پیوند دارند و معنا پیدا می‌کنند.

3. لیلو و استیچ (Lilo & Stitch)

• کارگردان: دین فلیشر کمپ
• بازیگران: سیدنی الیزابت آگودونگ، بیلی مگنوسن، هانا وادینگهام
• امتیاز راتن تومیتوز: 72 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.7 از 10

این بازسازی لایو اکشن بیش از حد به انیمیشن کلاسیک سال 2002 دیزنی وفادار است، اما دین فلیشر کمپ، کارگردانی که با انیمیشن دوست‌داشتنی مارسل، صدف کفش به پا (Marcel The Shell With Shoes On) شناخته شد، داستان یک دختر جوان اهل هاوایی (مایا کیالوهه) و دوست فضایی آبی‌اش (کریس سندرز) را با طنزی ملایم و حس انسان‌دوستی زنده می‌کند. این را هم بگویم که به خاطر شوخی‌های بامزه‌‌اش بچه‌ها عاشقش خواهند شد.

2. سران دولت (Heads of State)

• کارگردان: ایلیا نایشولر
• بازیگران: جان سینا، ادریس البا، پریانکا چوپرا
• امتیاز راتن تومیتوز: 68 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.4 از 10

انتظار می‌رفت فیلم سران دولت یک فاجعه تمام عیار باشد، اما یک کمدی اکشن درباره‌ی یک ستاره‌ی خودنمای هالیوودی است که تبدیل به رئیس‌جمهور آمریکا شده (جان سینا) و نخست‌وزیر خسته‌ی بریتانیا (ایدریس البا) که بعد از ربوده شدن هواپیمایشان بر فراز شرق اروپا، مجبور می‌شوند یک گروه تروریستی را از بین ببرند، در حالی که گمان می‌رود هر دو کشته شده‌اند. فیلم ظرفیت زیادی برای افتضاح شدن دارد، اما ایلیا نایشولر، کارگردان فیلم لحن آن را درست انتخاب کرده است.

او به مضحک بودن داستان می‌پردازد و مطمئن می‌شود تقریبا هر صحنه پر از سرگرمی ناب باشد. هیچ ژست خودنمایانه‌ای در کار نیست، فقط تلاش خالص برای سرگرم کردن تماشاگر در همین زمینه دیده می‌شود و به همین خاطر فیلم نمره بدی نمی‌گیرد.

1. تصنیف جزیره والیس (The Ballad of Wallis Island)

• کارگردان: جیمز گریفیتز
• بازیگران: تیم کی، کری مولیگان، تام بسدن
• امتیاز راتن تومیتوز: 96 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.4 از 10

کمدین و نویسنده‌ی بریتانیایی تیم کی این‌بار داستانی را روایت می‌کند که در آن نقش یک برنده‌ی بخت‌آزمایی با یک آرزوی موسیقایی بسیار خاص را بازی می‌کند. او نوازنده‌ی محبوب فولک خود، هرب مک‌گوایر را به جزیره‌اش دعوت می‌کند، بدون اینکه بگوید شریک موسیقایی و عشق سابقش، نل مورتیمر (کری مولیگان) هم خواهد آمد. همه چیز به شکل مضحکی خراب می‌شود اما در قالب یک کمدی ملایم و دلنشین که حس و حال فیلم‌های قهرمان محلی (Local Hero) و یک بار (Once) را با یک دوئت موسیقایی ترکیب می‌کند.

منبع: slashfilm ،timeout