معرفی و نقد سریال عشق افلاطونی (Platonic)

Platonic یا همان عشق افلاطونی، از جمله سریال‌های خوش‌ساخت سال گذشته پلتفرم اپل تی‌وی بود. این سریال که از حضور بازیگرانی چون رز بیرن و سث روگن برخوردار بود، علی‌رغم انتظار چندان دیده نشد و حالا ساخت فصل دوم آن در هاله‌ای از ابهام است. در این مطلب به معرفی و نقد سریال Platonic می‌پردازیم و بررسی می‌کنیم که آیا عشق افلاطونی ارزش دیدن را دارد یا نه. با ما همراه باشید.

عشق افلاطونی

• سال پخش: از 2023
• سازندگان: فرانچسکا دلبانکو، نیکلاس استولر
• بازیگران: رز بیرن، سث روگن، لوک مک فارلین، تری هیل
• ژانر: درام کمدی
• امتیاز: 7.2
• خلاصه داستان: دو دوست صمیمی سابق که رابطه‌ای افلاطونی دارند، پس از یک دوره دوری طولانی دوباره باهم دوست می‌شوند. با این حال هرچه دوستی این دو نفر جلوتر می‌رود، زندگی در آستانه میانسالی آن‌ها را بی‌ثبات‌تر می‌کند.

معرفی و نقد سریال عشق افلاطونی 

آیا یک زن و مرد می‌توانند فقط باهم دوست باشند؟ این یک سوال باستانی است که این سریال درام کمدی دستمایه ساخت خود قرار داده است؛ سوالی که از زمانی که «وقتی هری سالی را دید» (When Harry Met Sally) ساخته شد، کماکان پاسخی پیدا نکرده است. شواهد موجود در دنیای واقعی نشان می‌دهد که مردم می‌توانند از همراهی با یکدیگر بدون توجه به جنسیتشان لذت ببرند. اما ظاهرا فیلمنامه‌نویسان هنوز چندان راضی نشده‌اند و هنوز به نوشتن در این باره ادامه می‌دهند.

با این حال عشق افلاطونی حداقل کمی این تصور را تغییر می‌دهد. این سریال فرض را بر این می‌گذارد که شاید زن و مرد بتوانند با هم دوست باشند. اما آیا این روابط در شرایطی که یکی یا هر دوی آن‌ها ازدواج کرده است، کماکان دوام می‌آورد؟

عشق افلاطونی در تمام مدت پخش خود، شما را درگیر نگه می‌دارد. هر قسمت نیم ساعته، با سرعتی تند حرکت می‌کند و دیالوگ‌ها عمدتا تند است. از همه بهتر اینکه قرار گرفتن بیرن و روگن در کنار هم خنده‌دار است و همین ترکیب، حتی تماشای ماجراهای ناگوار آن‌ها را هم بسیار سرگرم‌کننده می‌کند.

داستان دو دوست بازیافته

در نگاه اول، به نظر می‌رسد که این دو دوست جدا شده از هم، سیلویا (با بازی بیرن) و ویل (با بازی روگن) هیچ وجه اشتراکی ندارند. سیلویا یک مادر متاهل و خانه‌نشینی در شهر کالورسیتی است. او در جستجوی خانه‌ای با بیش از یک حمام و دستشویی برای خانواده پنج نفره خود است و با بزرگتر شدن فرزندانش به دنبال این است که به کار سابقش یعنی وکالت برگردد و دوباره به لحاظ موقعیت اجتماعی هم‌ردیف شوهرش، چارلی (با بازی لوک مک فارلین) باشد.

در نقطه مقابل، مانند بسیاری از شخصیت‌های دیگری که سث روگن در طول کارنامه‌اش ایفا کرده است، ویل گویی کودکی است که بیش از حد رشد کرده است. او مالک یک بار در منطقه هنری لس‌آنجلس است و با وسواس بر نوشیدنی‌های تولید شده توسط خودش نظارت می‌کند.

سریال به ما توضیح می‌دهد که چرا این دو شخصیت کلیشه‌ای 40 ساله، چندین سال از هم دور افتاده‌اند. آن‌ها در دوران جوانی تا حد ممکن دم را غنیمت شمرده و بی توجه به عواقب آن، زندگی را جشن می‌گرفتند. حالا سیلویا که سرخورده است و از روزمرگی‌های زندگی‌اش خسته شده، وقتی می‌فهمد که ویل از همسر سابقش -که رابطه خوشی با سیلویا نداشت- جدا شده، فرصتی را برای برقراری ارتباط مجدد با ویل به دست می‌آورد. دوستان قدیمی دوباره به هم می‌رسند و تنها چیزی که مانع رابطه آن‌ها می‌شود، ظاهراً جامعه است.

انتخاب خوب بازیگران

شیمی رابطه بین ویل و سیلویا، اصلی‌ترین چیزی است که عشق افلاطونی را از افتادن به دام کمدی‌های کلیشه خودداری می‌کند. رز بایرن و سث روگن پیش از این در فیلم سینمایی «همسایه‌ها» (Neighbors) محصول سال 2014 در کنار هم قرار گرفته بودند. این دو بازیگر، اینجا هم کارشان را به خوبی انجام می‌دهند. ویل و سیلویا بیش از اینکه یک هیپستر سالخورده و یک مادر سرکوب شده باشند، دو نفری هستند که احمقانه‌ترین و جسورانه‌ترین بخش‌های یکدیگر را به نمایش می‌گذارند. همین تعامل دوستانه، همراه با بازی حساس مک فارلین در نقش همسری خوش‌قلب که بخش‌های وحشی وجود همسرش را می‌ستاید، باعث می‌شود تا سازندگان این نیاز را حس نکنند که لازم است ویل و سیلیوا را به هم برسانند.

عشق افلاطونی کمتر به مسئله جنسیت در دوستی می‌پردازد و بیشتر ارتباط بین افرادی را بررسی می‌کند که از 20 سالگی باهم بوده‌اند و حالا در میانسالی به چیز دیگری تبدیل شده‌اند؛ تغییر بیش از حدی که حتی خود ما را هم برای خودمان غیر قابل تشخیص می‌کند. این شخصیت‌ها برای پیدا کردن خودشان به یک دوست آشنا نیاز دارند و چه خوب که چنین کسی را در زندگی دارند.