ست مک فارلین خرس عروسکی معروف تد را احیا می کند و او را به دهه 1990 در یک هیاهوی لذت‌بخش با حضور ستاره‌های سینما می‌فرستد. همه ما تدِ دوست‌داشتنی و شوخی‌هایش را از فیلم‌های سینمایی تد 1 و تد 2 می‌شناسیم. این خرس عروسکی بانمک دوباره در یک سریال هفت قسمتی از شبکه پیکاک، آمده تا مخاطبان را با شیطنت‌هایش سرگرم کند. در ادامه این مقاله قصد داریم شما را با سریال کمدی و پرطرفدار تد آشنا کنیم.
نگاه کلی به سریال تد
- مجموعه پیش‌درآمد تد مک‌فارلین در شبکه پیکاک انقدر خنده‌دار و بامزه است که در مدت زمان کم رکورد این شبکه را زد و این درست همان چیزی است که بینندگان در مورد فیلم‌های اصلی تد دوست داشتند.
- سریال تد تلاش‌های بی‌فایده خانواده را برای ادامه دادن با وجود مشکلات، حول محور تد و جان (مکس برکهولدر) نشان می‌دهد.
- علیرغم مشکلات گاه به گاه زمان اجرا، تد چیزی را که بینندگان از مک فارلین انتظار دارند؛ به نمایش می‌گذارد و تماشای آن برای طرفداران کارهای او ضروری است.
سری پیش‌درآمد تد پراز خنده‌ها و شوخی‌ها و صحنه‌های شادی است که از کارگردان آن ست مک فارلین انتظار دارید. بین طنز خرابکارانه، تلاش‌های بی‌فایده خانواده، و بازگشت به اوایل دهه 1990، کارگردان «مرد خانواده» (family guy)، «پدر آمریکایی» (American dad) ، و «ارویل» (the orville) می‌خواهد با مجموعه‌های پیش درآمدی که بر اساس فیلم‌های پرطرفدار تد ساخته شده بود؛ یک تاثیر بزرگ بر مخاطبان بگذارد.
به طور کلی، مک فارلین در یک فضای کمدی جذاب (همان چیزی که ما به آن نیاز داشتیم) کار جدید خود را ارائه می‌دهد که با وجود مدت زمان طولانی هر قسمت هر چیزی را که مردم در مورد فیلم‌های تد دوست داشتند به بینندگان ارائه می‌دهد.
در فیلم‌های «تد 1» و «تد 2» مارک والبرگ در نقش جان (صاحب عروسک تدی) بازی کرد، فیلم‌هایی که خنده‌دار و عجیب بودن رابطه یک مرد را با دوست صمیمی‌اش، خرس عروسکی بانمک و بامزه‌ای که سال‌ها قبل پس از آرزوی جان در دوران کودکی به طور مرموزی زنده شد؛ نشان داد. همه چیز در این سری پیش درآمد تغییر می کند.
مکس برکهولدر به جای والبرگ نقش جان را ایفا میکند و با خلاقیت خاص خود آن را به بهترین نحو ایفا میکند. اسکات گرایمز و آلانا اوباخ برای ایفای نقش پدر و مادر جان، متی و سوزان انتخاب شده‌اند و به نظر می رسد جورجیا ویگام تنها گزینه مناسب برای نقش دختر عموی جان باشد. این همه آن چیزی است که شما می‌خواهید از ست مک فارلین ببینید. یک لایو اکشن جذاب با طعنه‌های طنزآمیز به دهه 1990. اما آیا این سریال در ذهن‌ها ماندگار خواهد بود؟
با نگاهی به گذشته، طبق گزارش‌ها، فیلم اصلی تد نزدیک به نیم میلیارد دلار در گیشه فروش داشت. تد 2 در سال 2015 به آن اوج نرسید. مخاطبان در نهایت تلاش بعدی مک فارلین «ارویل» را پذیرفتند، یک فیلم طنز علمی تخیلی که طرفداران زیادی پیدا کرد و ذهن‌ها را برای مدتی از تد و ماجراهای آن دور کرد.
بازگشت دوباره به ماجراهای تد، مثل دیدنِ دوباره یک دوست قدیمی است. آغاز ماجرا مشابه چیزی است که فیلم تد دیده بودید. ما در آغاز به ماساچوست سال 1990 می‌رویم. شهرت تد، به عنوان اولین خرس عروسکی زنده، در شهر کم کم از بین رفته و حالا، او فقط برای اعضای خانواده بنت آزاردهنده است و به همین خاطر بلر پیشنهاد میکند تد با جان نوجوان به مدرسه برود. نتیجه در اوایل کار صحنه‌های طنز خوبی را به همراه دارد، به ویژه داستانی که شامل یک قلدر و ماجراهایش می‌شود (که در پایان ماجرا دوست خوبی برای تد و جان خواهد شد) اما تد هرگز تاثیر خوبی بر جان در فیلم‌ها نداشت و هنوز هم همین‌طور است.
در صحنه‌های مربوط به خانه، اسکات گرایمز و آلانا اوباخ روحیات و احساسات آرچی و ادیت بونکر از «همه چیز در خانواده» (All in the Family) را یادآوری میکنند. اما آنها با تغییرات خلاقانه خود در سریال تد، تصویر زوجی را ارائه دادند که مطمئناً به عنوان یکی از به یاد ماندنی‌ترین زوج‌های کمدی به یاد خواهند ماند.
یک نکته خنده‌دار این سریال تبدیل شدن تد به مشاور ازدواج سوزان و متی است. در این قسمت متوجه میشیم که سوزان به دانشگاه رفته، موضوعی که جان هم از آن اطلاعی نداشت و عاشق تدریس کردن در مدرسه و دانشگاه بوده اما متی اجازه کارکردن در محیط بیرون را به سوزان هیچوقت نداده بود؛ در تمام قسمت های سریال احساس سرخوردگی رو شاید بتونیم در چهره سوزان ببینیم که همین موضوع باعث میشه بلر پیشنهاد پزشک زناشویی رو بده و با مقاومت های شدید متی قبول میکنند که به پزشک مراجعه کنند.
پاسخ دکتر مورد رضایت متی نبود و به شدت او رو عصبی کرده بود اما در این قسمت میبینیم سوزان با تمام این موارد چه قدر متی را دوست دارد و نظر پزشک اصلا برایش مهم نبوده و خودش از اینکه در خانه باشد غذا درست کنه به خیاطی مشغول باشه و بسیاری کارهای دیگر رضایت قلبی داره اما بلر قانع نمیشود و به تد پیشنهاد میکند نقش پزشک روانشناس رو بازی کنه. صحبت های تند متی رو میبینیم که و مت او انبوهی از سوالات توهین‌آمیز را مستقیما و بدون تعارف به زبان می‌آورد. وقتی بعضی از این سوالات در مورد روابط زناشویی را می‌پرسد؛ سوزان مات شده و حتی پلک هم نمی‌زند.
- فیلم پریسیلا (Priscilla) – ظهور و سقوط یک عاشقانه عجیب
- نقد سریال برلین – وقتی کاریزمایِ صرف کاری از پیش نمی‌برد
- نقد فیلم سالتبرن (Saltburn) – داستان دوستی، خشم و انتقام
تد، به نوعی کاملا جدید
همان‌طور که سریال در هفت قسمت خود پیش می‌رود، مک فارلین ترکیب خوبی از ایده‌های خنده‌دار و مفاهیم مختلف را ارائه می‌دهد. قسمت مربوط به هالووین از این جهت متفاوت است که یکی از قسمت‌های نادری است که جان و تد عمدتاً از یک‌دیگر جدا هستند. داستانی در مورد کامیون اسباب‌بازی قدیمی متی احتمالا شما را حسابی به خنده وا می‌دارد.
علاوه بر این، ویگهام در نقش بلر تغییرات جالبی در روند سریال خواهد داشت. در حالی که گریمز و اوباخ نیز واقعا می‌درخشند. انگار برای ایفای این نقش‌ها به دنیا آمده‌اند. مجموعه‌ای از مباحث مانند روابط نوجوانان، کشیدن سیگار و ماریجوانا و تلاش‌های خانوادگی در این هفت قسمت دیده می‌شود. این سریال به برخی مشکلات فرهنگی در اوایل دهه 90 اشاره دارد. مثلا متی اجازه نمی‌دهد همسرش کار کند یا دائما با بلر در حال مشاجره هستند. همه این‌ها در این سریال به یک کمدی قابل هضم تبدیل می‌شود.
مانند فیلم‌های تد، CGI در این سریال نیز یکپارچه است. بازیگران در طول فیلم‌برداری با فضای خالی صحبت می‌کردند و به صدای مک فارلین در خارج از دوربین پاسخ می‌دادند. اما، شما هرگز آن را نمی بینید که این یک نکته قوت است.
یک ایراد کوچک وارد بر سریال تد
تنها مشکل زمان هر یک از قسمت‌هاست. اگر از طرفداران اصلی تد هستید، ممکن است این موضوع بحث‌برانگیز باشد. اما این حس وجود دارد که مک فارلین می‌خواست تا جایی که می‌توانست همه‌چیز را در این هفت قسمت جمع کند. هر قسمت 50 دقیقه یا بیشتر است و این زمان اجرا گاهی‌اوقات همه‌چیز را سنگین میکند. این «نمایش صبحگاهی» (the morning show) یا «جانشینی» (succession) نیست؛ که بینندگان به زمان نیاز داشته‌باشند تا پیچ‌وخم‌های داستان را درک کنند. بلکه یک نسخه درخشان از تد است.
با توجه به این نکته، گاهی اوقات شوخی‌هایی وجود دارد که مانند آن قبلاً بیان شده‌است؛ چه در فیلم‌های تد یا دیگر آثار مک فارلین. با این وجود، اکثر افراد ممکن است حتی متوجه این مورد نشوند پس نمی‌توان آن را یک نقطه ضعف دانست.
تد پیکاک مانند یک عروسکِ بازیافت‌شده است
رندی جونز (یک روزنامه‌نگار سینما و تلویزیون اهل بروکلین، نیویورک، صاحب نشریه مستقل Rendy Reviews، عضو انجمن انتخاب منتقدان، GALECA و یک استندآپ کمدین پاره وقت) در یازدهم ژانویه 2024 درباره سریال تد می‌نویسد:
هر کسی می‌تواند دغدغه ست مک فارلین را نشان دادن مشکلات فرهنگی دهه نود در آثار او ببیند. در سریالی به سبک «سال‌های شگفت‌انگیز» که سال‌ها قبل از فیلم کمدی موفقیت‌آمیز او اتفاق می‌افتد، مک فارلین یک کار عالی ارائه داده است.
شاید تمایل مک فارلین به کار روی فرهنگ اواخر قرن بیستم و مرد سالاری و دیگر ضعف‌های فرهنگی آن دوران در فصل‌های قبلی «مرد خانواده» یا هر دو فیلم تد به وضوح آشکار نباشد؛ اما مینی سریال هفت قسمتی پیکاک تا امروز بهترین نمونه آن است؛ مجموعه‌ای از تمام ویژگی‌های آشنای سبک کمدی او که در یک ترکیب نوستالژی دیگر با کیفیت متزلزل دهه 90 بازیافت شده است.
یکی از نقاط عطف در ابتدای این مینی سریال آنجاست که پس از یک حادثه در خانه، بلر، تد را مجبور میکند که به جای اتلاف وقت در خانه برای تماشای برنامه‌های بازی، با جان به دبیرستان برود. تد تمام تلاشش را میکند که اخراج شود، بنابراین سعی میکند ماریجوانا بخرد و همینجاست که متوجه می‌شود بلر (دخترعموی جان) برای هزینه‌های تحصیل خود همراه دوستش ماریجوانا می‌فروشد. برخی صحنه‌های این سریال آشکارا نشان می‌دهد که چگونه تد و جان (همان‌طور که در فیلم‌هم دیده بودیم) نئشه شده‌اند.
این تنها یکی از ماجراهای شیطنت‌های هیجان‌انگیز است که این عروسک زنده به آن وارد می‌شود. در یک قسمت او تلاش میکند تا راننده بلر برای جشن هالووین دانشگاه شود، اما نقش خودش کمرنگ می‌شود و در جای دیگری سعی میکند مشاور روابط متی و سوزان باشد.
با این وجود، نقطه قوت مفهوم «تد» همچنان باقی می‌ماند: تد و جان دوستان رعد و برقی برای تمام زندگی هستند و تلاش‌های آنها سرگرم کننده است. مکس بورکهولدر در نقش جان در عین بزرگ شدن معصومیتی کودکانه را حفظ کرده است. شوخی‌های برادرانه بی پایان جان و تد جذاب‌ترین مولفه این سریال است. این توطئه‌ها دامنه خود را به خارج از «تد به دبیرستان می‌رود» گسترش می‌دهند و حتی گاهی حماقت‌های مشترک، آنها را به دردسر می‌اندازند.
تد یک شاهکار دیگر از ست مک فارلین
(فیلم دیسکاشن) در مورد سریال تد می‌نویسد:
تد (2024) از یک ساختار کمدی سنتی پیروی میکند، خطوط داستانی و شخصیت‌های قسمت‌های قبلی ارجاع داده می‌شوند، اما هر قسمت یک خط داستانی جداگانه دارد که به ترتیب از طرح‌های A و B تشکیل شده است. سریال تد از زبان افراطی دوری نمی‌کند، زیرا شخصیت‌ها از انواع کلمات غیراخلاقی استفاده میکنند که در غیر این صورت تد دیگر تد نبود! این موضوع فقط در مورد زبان نیست، مواردی مانند خرید ماری جوانا و استفاده شخصیت‌ها از مواد مخدر بر روی صفحه نمایش نیز در این سریال وجود دارد.
استریم به مک فارلین و بازیگران انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به آنچه که مجاز به نشان دادن و گفتن هستند، می‌دهد. همه قسمت‌ها توسط مک فارلین کارگردانی و در همان روز پخش می‌شوند. تد (2024) تنها از 7 قسمت تشکیل شده است که به این معنی است که زمان زیادی طول نمی‌کشد تا کسی فصل یک را تماشا کند. یک برنامه هفته به هفته انتشار می‌توانست به طول عمر و تعامل این کمدی کمک کند. طنز سریال تد مک فارلین به اندازه‌ای قوی است که می‌تواند بیشتر از یک فصل باقی بماند و به راحتی فراموش نشود.
این سریال ست مک فارلین از شخصیت دقیقاً همان چیزی است که اگر دو فیلم تد را دیده باشید، انتظار دارید. حرفه تد در هالیوود نیز یکی از موارد طنزی است که گاهی فقط به صورت گذرا به آن اشاره می‌شود. به طور کلی، او همان خرس عروسکی بداخلاقی است که بددهنی میکند، از مواد مخدر سوء استفاده میکند و لازم است که در نهایت آنها را اصلاح کند. تد هنوز هم جنبه مثبتی دارد؛ زیرا لحظاتی شگفت‌انگیز وجود دارد که او می‌تواند نشان دهد که برای جانی و خانواده‌اش یک دوست واقعی وفادار است.
سخن پایانی
اگر طرفدار فیلم‌های تد هستید و این خرس عروسکی بانمک و شیطنت‌هایش را دوست دارید؛ حتما باید مینی سریال تد را تماشا کنید. در صورتی که به دنبال یک فیلم یا سریال جذاب برای اوقات فراغت یا آخر هفته خود هستید؛ تماشای این مینی سریال کمدی می‌تواند اوقات خوشی را برای شما رقم بزند. آیا شما سریال تد را دیده‌اید؟ نظر شما در مورد این مینی سریال چیست؟
منبع: movieweb ،rogerebert، discussingfilm، ign