فیلم راه من My Way 2011

در دوران جنگ جهانی کره، دونده های رقیب، یک کره ای (تفنگ جانگ) و یک ژاپنی (جو اوداگیری) با هم به جنگ شوروی می روند.
سال 1928 در سئول روز کره) کره است. کیم شیک جوان (شین یوب) پدرش (چون جین) و خواهرش سو (لی هی) در مزرعه خانواده هاسگاوا (شیرو سانو، کومی ناکامورا) در کره اشغالی کار می کنند. هم شیک و هم تاتسو هاسگاوا جوان (سونگ بین) در دوران نوجوانی علاقه مند به دویدن هستند (دو هان، یوکیچی کوبایاشی) و به رقیبی سرسخت تبدیل شده اند. پدربزرگ او (ایسائو ناتسویاگی) در یک بمب گذاری توسط یک مبارز آزادی کره ای کشته شد و متعاقباً یک دونده کره ای، سون چونگ (یون برنده) در مسابقه ماراتن مقابل رقبای ژاپنی پیروز شد و تنش های ژاپنی را بیشتر شعله ور کرد. در می 1938، شیک (جانگ) تفنگ) به عنوان دونده ریکشا کار می کند. کره‌ای‌ها از شرکت در رویدادهای ورزشی منع شده‌اند و تاتسو (جو اوداگیری) که اکنون یک ملی‌گرای خشن ژاپنی است، سوگند یاد کرده است که یک کره‌ای دیگر هرگز در مسابقه‌ای پیروز نخواهد شد. اگرچه او توسط یک کالج پزشکی در برلین پذیرفته شده است، اما تاتسو تصمیم می گیرد در کره بماند تا در مسابقات سراسری ژاپن برای ماراتن شرکت کند. سون مخفیانه از شیک حمایت می‌کند و دومی مسابقه را برنده می‌شود، اگرچه زمانی که شیک به دلیل تقلب در شورش تماشاگران کره‌ای از مسابقات محروم شد، مدال را به تاتسو تعلق می‌گیرد. به عنوان مجازات، کسانی که شورش را آغاز کردند، به زور به ارتش ژاپن فراخوانده می شوند، از جمله شیک و دوستش لی دائه (کیم کوون) که عاشق سو است. نبرد در Nomonhan، در مرز مغولستان، جایی که یک تک تیرانداز چینی، Shirai (فن بینگ بینگ) که انتقام مرگ خانواده اش به دست ژاپنی ها را می گیرد، دستگیر و شکنجه می شود. تاتسو، که اکنون یک سرهنگ است، از راه می‌رسد و فرماندهی را بر عهده می‌گیرد و فرمانده موجود (که نسبت به کره‌ای‌ها بسیار منصف‌تر است) تاکاکورا (شینگو تسورومی) را مجبور می‌کند که سپپوکو انجام دهد. پس از امتناع از پیوستن به یک جوخه انتحاری که توسط تاتسو برای مبارزه با شوروی سازماندهی شده بود، شیک با شیرای زندانی می شود اما با او، دا و دو دوست دیگر به رودخانه خلخین می گریزد. شیک، با دیدن تانک ها در افق، سعی می کند به پایگاه بازگردد تا به نیروهای ژاپنی هشدار دهد. در حین بازگشت مورد حمله اسحاق 16 شوروی قرار می گیرد و شیرای او را نجات می دهد که پس از ساقط کردن هواپیما جان خود را از دست می دهد. شیک به پایگاه باز می گردد و موفق می شود به نیروهای ژاپنی هشدار دهد که حمله تانک شوروی در مقیاس بزرگ در راه است، اما تاتسو از دستور عقب نشینی امتناع می کند. در طول نبرد جانبی، یک گلوله تانک در نزدیکی تاتسو و شیک منفجر می شود و آنها را بیهوش می کند. در فوریه 1940، شیک و تاتسو به اردوگاه اسرای جنگی Kungursk، در شمال پرم، در اتحاد جماهیر شوروی می رسند، جایی که کره ای ها و ژاپنی ها با هم در زندان هستند. با نام آنتون، دائه رهبر یگان شده است و به دوستان کره ای خود کمک می کند، در حالی که از ژاپنی ها سوء استفاده می کند، اگرچه مشخص می شود که وفاداری نهایی اکنون با اتحاد جماهیر شوروی است. شیک در یک مبارزه قانونی تا حد مرگ تاتسوو را تحقیر می کند، اما سپس شیک به طور ناگهانی از کشتن تاتسو امتناع می ورزد و هر دو با هم مجازات می شوند. بعداً، یک حادثه کاری باعث شورش می شود که تقریباً منجر به اعدام با جوخه تیراندازی تاتسو و شیک می شود، زمانی که خبر می رسد آلمان به اتحاد جماهیر شوروی اعلام جنگ کرده است. اتحاد جماهیر شوروی بلافاصله اسرای جنگی را اجباری می کند و به کسانی که از پوشیدن یونیفورم ارتش سرخ خودداری می کنند یا خیلی کند بودند شلیک می کنند. داوطلبان دای، شیک و تاتسو، همچنان به ارتش سرخ گره خوردند و جان خود را نجات دادند. همه آنها در دسامبر 1941 در یک نبرد خونین علیه ارتش آلمان در ددوفسک می جنگند. دائه در حالی که شوروی را به نبرد هدایت می کرد می میرد، اما تاتسو و شیک موفق می شوند زنده بمانند. شیک تاتسو را متقاعد می کند که لباس نظامی آلمانی را که از اجساد گرفته شده است بپوشد و بر فراز کوه ها وارد خاک آلمان شود. همانطور که آنها سفر می کنند، مشخص می شود که تاتسو مجروح شده است. آنها به شهر متروکه ای برخورد می کنند که شیک بیرون می رود تا دارویی پیدا کند تا به تاتسو بدهد. در طول جستجوی خود، شیک توسط سربازان آلمانی پیدا می شود، که نمی توانند او را درک کنند، او را دستگیر می کنند. در همین حال، تاتسو در حال مرگ توسط سربازانی که در حال جستجوی خانه‌ای که او در آن جا داده شده بود، پیدا می‌شود. سه سال بعد، تاتسو بخشی از ارتش آلمان است. او خود را در سواحل نرماندی، فرانسه، درست قبل از روز حمله متفقین می بیند. در حالی که ارتش سواحل را تقویت می کند، تاتسو مردی را می بیند که در ساحل می دود. به او می رسد و می بیند که شیک است. مشخص است که آنها از زمان اسارت توسط آلمانی ها یکدیگر را ندیده اند. آن‌ها تصمیم می‌گیرند از نرماندی فرار کنند تا کشتی‌ای را در شربورگ بگیرند که شایعه می‌شود با خیال راحت از تئاتر خارج می‌شود و در نهایت به خانه به کره باز می‌گردند. با تلاش آنها برای خروج، فرود نرماندی آغاز می شود. شیک و تاتسو توسط یک افسر آلمانی در جعبه قرص مسلسل قفل می شوند. این دو نیرو در را باز می کنند و به صحنه ای از هرج و مرج می رسند و سربازان آمریکایی ساحل را زیر پا می گذارند. آنها به داخل خاک می دوند، اما شیک بر اثر ترکش بمب در قفسه سینه زخمی می شود و خونریزی شدید می کند. با توجه به نزدیک شدن چتربازان آمریکایی، یک شیک در حال مرگ به زور برچسب های شناسایی خود را با تاتسو جایگزین می کند که به تاتسو می گوید: "او اکنون است. در غیر این صورت، از آنجایی که تاتسو ژاپنی است و دشمن قسم خورده آمریکایی ها به حساب می آید، ممکن است درجا کشته شود. کمی بعد، شیک می میرد و تاتسو با نزدیک شدن آمریکایی ها با صدای بلند گریه می کند. تاتسو بعداً در بازی های المپیک 1948 در نقش شیک کیم در حال دویدن به سمت پایان دیده می شود" و با فلاش بک اولین رویارویی آنها در سئونگ به پایان می رسد. او سپس مونولوگ می‌گوید که وقتی در کودکی با شیک روبرو شد، پنهانی خوشحال بود که کسی را پیدا کرده است که بتواند معاون او باشد.