روانی آمریکایی

پاتریک بیتمن، یکی از مدیران ثروتمند بانکداری سرمایه‌گذاری نیویورک سیتی، نفس روان‌پریشی جایگزین خود را از کارگران و دوستانش پنهان می‌کند، زیرا او عمیق‌تر به توهمات خشن و لذت‌گرایانه خود می‌پردازد.
اواخر دهه 1980 است. پاتریک بیتمن، وال استریتر هفت ساله، در میان یک شبکه بسته از انسان های زیبای ضرب المثل سفر می کند، آن شبکه بسته تنها به این دلیل که می توانند به دیگرانی مانند خود اجازه دهند تا در احساس برتری وارد شوند. پاتریک برای حفظ ظاهر جذاب و تناسب اندام خود، یک رژیم صبحگاهی منظم دارد. او، مانند کسانی که در شبکه‌اش هستند، بیهوده، خودشیفته، خود شیدا و رقابت‌گرا هستند و همیشه باید در آن ارائه‌ی خود با دیگران یکی شوند، اما او برخلاف دیگران، متوجه می‌شود که برای خودش، همه این‌ها نقاب‌هایی برای پنهان کردن هستند. چیزی که واقعاً در زیر وجود دارد، کسی که ماهیتی غیرانسانی دارد. به عبارت دیگر، او از پوسته ای شبیه انسان تشکیل شده است که فقط در آن حرص و انزجار است، طمع در خواستن آنچه دیگران ممکن است داشته باشند، و انزجار از کسانی که انتظارات او را برآورده نمی کنند و از خود در اولین یا بهترین نبودن. این انزجار در نهایت خود را نشان می‌دهد که می‌خواهد دنیا را از شر آن‌ها خلاص کند، او آنها را مردم نمی‌بیند، بلکه فقط از آن ویژگی‌هایی که می‌خواهد خلاص شود.