مقایسه Silent Hill F با Silent Hill 2 Remake: کدام بازی ترسناک‌تری است؟
پس از موفقیت بازسازی Silent Hill 2 توسط استودیوی Bloober Team در سال ۲۰۲۴، شرکت کونامی با همکاری NeoBards Entertainment عنوان جدیدی با نام Silent Hill f عرضه کرد. هر دو بازی تجربه‌ای نسل جدید از Silent Hill ارائه می‌دهند با این تفاوت که یکی در شهر سایلنت هیل جریان دارد و دیگری در ژاپن دهه ۱۹۶۰ روایت میشود.
اگرچه Silent Hill 2 Remake و Silent Hill f در روایت داستان مشابه به نظر می‌رسند، اما در المان‌های مختلفی می‌توان تفاوت‌های موجود بین این دو بازی را تشخیص داد. بخش‌های ترسناک همچنان به همان اندازه تأثیرگذار هستند، اما برخی از مکانیک‌ها و سیستم‌های Silent Hill f نسبت به آنچه Bloober Team ارائه کرده بود پیشرفت محسوسی ندارند و حتی می‌توانند پسرفت تلقی شوند. در ادامه این مقاله مایکت این دو بازی براساس فاکتورهای مختلف مقایسه می‌شوند تا نقاط ضعف و قوت هرکدام مشخص شود.
گرافیک و کیفیت بصری
با وجود تفاوت‌های سبکی در طراحی بصری، هر دو بازی Silent Hill f و Silent Hill 2 Remake با موتور Unreal Engine 5 ساخته شده‌اند و انتشار آن‌ها تنها با فاصلهٔ یک سال انجام گرفته است. کیفیت گرافیکی در هر دو عنوان در سطح بالایی قرار دارد؛ مدل‌های شخصیت‌ها واقع‌گرایانه طراحی شده‌اند و محیط‌ها جلوه‌های بصری قابل توجهی ایجاد می‌کنند، به‌ویژه در نماهای گسترده از منطقهٔ Ebisugaoka.
در Silent Hill f استفادهٔ گسترده از رنگ قرمز در طراحی محیط و هیولاها، همراه با مه خاکستری و لباس‌هایی با طیف سرمه‌ای، به وضوح دیده میشود. در مقابل، Silent Hill 2 Remake از پالت رنگی قهوه‌ای و سبز بهره می‌برد که در طراحی محیط و پوشش شخصیت James Sunderland مشخص است. علاوه بر این، شباهت‌هایی در میزانسن و زاویه‌های دوربین میان دو بازی مشاهده میشود.
طراحی شخصیت‌ها
هر دو بازی Silent Hill 2 و Silent Hill f در زمینهٔ طراحی موجودات عملکرد قابل توجهی دارند. در Silent Hill 2 دشمنان نمادین نسخهٔ اصلی حفظ شده و طراحی آن‌ها به‌روزرسانی شده است تا جلوه‌ای ترسناک‌تر داشته باشند. دشمنانی مانند Mannequins، Nurses، Lying Figures و به‌ویژه Spider Mannequins جدید در طول مراحل بازی به شکل ترسناک‌تری ظاهر می‌شوند و صحنه‌های مرتبط با Pyramid Head نیز حس ترس شدیدی ایجاد می‌کنند.
در Silent Hill f نیز موجوداتی کابوس‌گونه برای شخصیت هیناکو طراحی شده‌اند. از نخستین دشمنانی که بازیکن با آن‌ها مواجه میشود می‌توان به Kashimashi اشاره کرد؛ موجوداتی شبیه مانکن با موهای بلند، لبخند ثابت و حرکات پیچ‌خورده که سلاح‌های تیز و برنده‌ای حمل می‌کنند و یادآور Nurses هستند. علاوه بر آن، موجوداتی به نام Ayakakashi به شکل مترسک‌های داس‌به‌دست حضور دارند. همچنین دشمنانی با عنوان Dark Shrine با ظاهری بی‌چهره و در زنجیر دیده می‌شوند. در نهایت، یک دشمن از نوع باس با نام Ara-abare معرفی میشود که توده‌ای از گوشت پوشیده از شکوفه‌های گیلاس است و تیغه‌ای بزرگ مشابه سلاح Pyramid Head دارد.
موسیقی و طراحی صدا
از همان ابتدای ورود به خیابان‌های مه‌آلود Ebisugaoka در Silent Hill f، موسیقی و طراحی صوتی فضایی مشابه با آنچه در Silent Hill 2 تجربه میشود ایجاد می‌کنند. آهنگساز شناخته‌شده مجموعه، Akira Yamaoka، برای ساخت موسیقی Silent Hill f بازگشته است و در نتیجه، صداها بسیار نزدیک به ملودی‌های ریشه دار این بازی و مواردی هستند که در طول ماجراجویی James Sunderland در Silent Hill شنیده می‌شوند.
عناصر ترس و جلوه‌های صوتی در Silent Hill f به اندازهٔ Silent Hill 2 Remake تأثیرگذار هستند و صدای جیرجیر و بافت‌مانند ناشی از حرکت دشمنان Kashimashi موجب تردید بازیکن در ادامهٔ مسیر میشود. در برخی مواقع نیز صداهایی شنیده میشود بدون آنکه نشانه‌ای از حضور فرد یا موجودی در محیط وجود داشته باشد. طراحی صوتی تیز و ناگهانی می‌تواند چندین بار موجب ترس لحظه‌ای شود، از جمله در صحنه‌ای که پای هیناکو توسط شاخه‌ها گرفته میشود.
طراحی پازل
Silent Hill f در زمینه طراحی معماها بر Silent Hill 2 Remake برتری دارد. بازی دوم شامل برخی از دشوارترین، طولانی‌ترین و پیچیده‌ترین معماها است که حتی در ساده‌ترین حالت نیزسخت هستند. در مقابل، معماهای Silent Hill f علاوه بر ایجاد تعلیق و فضای ترسناک، منطقی‌تر، خلاقانه‌تر و مرتبط با داستان و عناصر فرهنگی طراحی شده‌اند.
مجموعهٔ Silent Hill به داشتن معماهای دشوار و آزاردهنده شهرت دارد. در Silent Hill 2 Remake بخشی از این معماها به‌صورت ترکیبی و خسته‌کننده طراحی شده‌اند، اما Silent Hill f نمونه‌های متفاوتی ارائه می‌دهد. برای مثال، یافتن رمز قفل Dark Shrine با جست‌وجوی نمادهای حیوانی روی لوح‌های Ema در حالی انجام میشود که بازیکن تحت تهدید مداوم یک موجود قرار دارد و این روند تجربه‌ای درگیرکننده ایجاد می‌کند. معمای مزرعهٔ مترسک نیز نمونهٔ دیگری از طراحی موفق در این بازی به شمار می‌آید.
طراحی شخصیت
شخصیت‌های اصلی و فرعی در مجموعه Silent Hill کیفیتی متغیر دارند، اما James Sunderland در Silent Hill 2 و هیناکو Shimizu در Silent Hill f دو نمونه توسعه‌یافته و قابل توجه برای بررسی هستند. Silent Hill 2 همچنین شخصیت‌های فرعی مانند Maria، Angela، Eddie و Laura را معرفی می‌کند که هر یک داستان‌های مستقل دارند. علاوه بر این، مبارزه با باس‌ها، مانند نبرد با Eddie در اتاق سردخانه و رویارویی با شکنجه‌گر Angela موسوم به Abstract Daddy، از بخش‌های شاخص بازی محسوب می‌شوند.
در Silent Hill f شخصیت‌های فرعی مستقیماً بر زندگی هیناکو تأثیر می‌گذارند. رابطه او با خواهر بزرگ‌ترش Junko و همچنین پدرش Kanta از عناصر اصلی داستان هستند. مسیر بازی عمدتاً شامل یافتن دوستان هیناکو همراه با Shu، بهترین دوست او است؛ شخصیتی که درگیر نوعی مثلث عاطفی میان هیناکو و Rinko نیز قرار دارد. علاوه بر این، یادداشت‌های روزانه‌ای در بازی وجود دارد که اطلاعات بیشتری درباره شخصیت‌ها ارائه می‌دهند؛ چیزی که در Silent Hill 2 وجود نداشت.
سلاح و بخش مبارزات
در زمینه مبارزه و استفاده از سلاح‌ها، برتری با Silent Hill 2 Remake ساخته Bloober Team است. این استودیو تجربه نسخه اصلی را به‌خوبی بازآفرینی کرده و سیستم مبارزه را تا حد امکان روان‌تر ساخته است، در حالی که همان سلاح‌های کلاسیک حفظ شده‌اند. هرچند این سیستم بی‌نقص نیست، اما نسبت به سایر عناوین مجموعه بهترین تجربه مبارزه را ارائه می‌دهد. این موضوع در مقایسه با مبارزات Silent Hill f که به‌طور غیرعادی آزاردهنده هستند، بیشتر قابل توجه است.
در Silent Hill f بازیکن با مکانیک دوام سلاح مواجه است؛ به این معنا که باید به‌طور مداوم سلاح‌ها را تعویض کند (در صورت یافتن)، آن‌ها را با جعبه‌ابزار تعمیر کند یا بدون سلاح ادامه دهد. نوار استقامت عملکرد بازیکن را به‌شدت محدود می‌کند، زیرا حملات دشمنان غیرقابل پیش‌بینی و ناهماهنگ هستند، به‌ویژه زمانی که چند دشمن هم‌زمان حمله می‌کنند. بازیکن ناچار است به‌طور مداوم جاخالی دهد، بدود و حمله سنگین انجام دهد تا بیشترین آسیب را وارد کند، اما این روند اغلب غیرعملی بوده و بازیکن را در وضعیت ناتوان قرار می‌دهد. سیستم ضدحمله نیز ناپایدار و غیرقابل اعتماد است. علاوه بر این، نبود سلاح‌های دوربرد یک ضعف اساسی محسوب میشود.
اینونتوری و مدیریت آیتم‌ها
یکی دیگر از نکاتی که در هنگام بازی Silent Hill f باید در نظر داشت، محدود بودن ظرفیت inventory است. برخلاف Silent Hill 2 Remake که فضای نامحدودی برای نگهداری اقلام داشت و تنها لازم بود بازیکن وسایلی مانند سرنگ یا بطری دارو به‌عنوان آیتم‌های درمانی و همچنین مهمات سلاح‌ها را ذخیره کند، در Silent Hill f در صورت پر شدن موجودی، بازیکن ناچار است برخی از اقلام ارزشمند را کنار بگذارد که دیگر قابل بازیابی نخواهند بود.
در Silent Hill f علاوه بر مدیریت نوار تمرکز، استقامت و سلامت، بازیکن باید انواع غذاها با کارکردهای متفاوت، قرص‌ها، باندها، جعبه‌های کمک‌های اولیه، جعبه‌ابزارها و همچنین آیتم‌هایی برای کسب امتیاز Faith را جمع‌آوری کند. این موارد به‌سرعت فضای موجودی را پر می‌کنند. هرچند امکان افزایش تدریجی ظرفیت موجودی با یافتن کیف‌ها وجود دارد، اما این محدودیت یکی از عواملی است که تجربه بازی را دشوارتر می‌سازد.
نقشه و طراحی مراحل
اگر نسخه‌های کلاسیک Silent Hill را تجربه کرده باشید به‌ویژه Silent Hill 2 می‌دانید که طراحی نقشه و ساختار محیط همیشه نقش مهمی در شکل‌گیری حس سردرگمی و ترس داشته است. Silent Hill 2 Remake نیز این ویژگی را به‌خوبی بازآفرینی می‌کند. محیط‌هایی مثل Woodside Apartments، Brookhaven Hospital، Otherworld Bluecreek Apartments و بخش پرتنش هزارتو با حضور Pyramid Head هر یک با جزئیات دقیق طراحی شده‌اند. نقشه‌های چندطبقه، علامت‌گذاری‌های هوشمند برای آیتم‌ها، معماها و نقاط کلیدی باعث می‌شوند بازیکن مدام درگیر کاوش و بازبینی محیط بماند.
در مقابل، Silent Hill f اگرچه رابط کاربری مشابهی برای نقشه ارائه می‌دهد، اما در طراحی مراحل به گستردگی و پیچیدگی Silent Hill 2 نمی‌رسد. منطقه‌ی Dark Shrine بیشترین شباهت را به دنیای موازی (Otherworld) نسخه دوم دارد، اما خارج از آن، ساختار مراحل بیش از حد خطی است و در برخی بخش‌ها حتی یادآور بازی‌هایی مانند The Callisto Protocol میشود. همچنین، بسیاری از خانه‌هایی که در نگاه اول قابل ورود به نظر می‌رسند، در عمل صرفاً بخشی از دکور محیط هستند و نقشی در گیم‌پلی ندارند.
داستان و اتمسفر بازی
هر دو عنوان Silent Hill 2 Remake و Silent Hill f در روایت و فضاسازی عملکرد درخشانی دارند؛ دو مؤلفه‌ای که همیشه هسته‌ی اصلی تجربه‌ی بازی‌های Silent Hill بوده‌اند. Silent Hill 2 بار دیگر ما را به داستان نمادین رنج روانی James Sunderland بازمی‌گرداند؛ جایی که او در شهر مه‌گرفته‌ی Silent Hill به‌تدریج با حقیقت تلخ مربوط به همسرش Mary روبه‌رو میشود. استودیوی Bloober Team در بازسازی این نسخه نه‌تنها وفاداری خود را به اثر اصلی حفظ کرده، بلکه با افزودن صحنه‌های سینمایی تازه و گسترش بخش‌های کلیدی، عمق بیشتری به روایت بخشیده و تجربه‌ای مدرن‌تر خلق کرده است.
در سوی دیگر، Silent Hill f تجربه‌ای کاملاً متفاوت ارائه می‌دهد؛ اثری که از نظر زمانی و مکانی فاصله زیادی با نسخه‌های پیشین دارد و با نویسندگی Ryukishi07 رنگ‌وبویی از ترس اصیل ژاپنی به خود گرفته است. در این بازی، بازیکن در نقش دانش‌آموزی به نام Hinako قرار می‌گیرد که روزی معمولی در شهر Ebisugaoka برایش به کابوسی فراواقعی بدل میشود. روایت و معماها هوشمندانه طراحی شده‌اند، فضای مه‌آلود حس خفقان و ترس را تشدید می‌کند و ترکیب عناصر فولکلور ژاپنی با ترس روان‌شناختی تجربه‌ای منحصربه‌فرد و تأثیرگذار می‌سازد.
Verdict
هرچند Silent Hill 2 Remake و Silent Hill f هر دو نقاط ضعف خودشان را دارند، بازسازی نسخه کلاسیک سال ۲۰۰۱ به دست Bloober Team همچنان تجربه‌ای کامل‌تر و منسجم‌تر ارائه می‌دهد. نقطه قوت اصلی این بازسازی در سیستم مبارزه، طراحی دشمنان، بازسازی فضاهای نمادین و ساختار دقیق مراحل خلاصه میشود؛ عناصری که باعث می‌شوند حس نسخه اصلی با استانداردهای امروزی دوباره زنده شود.
در مقابل، Silent Hill f هرچند از نظر داستان‌پردازی و فضاسازی تجربه‌ای متفاوت و ارزشمند است، اما در زمینه‌هایی مثل مبارزه و پیشرفت روایت به اندازه‌ی کافی قوی عمل نمی‌کند. با این حال، این بازی نسبت به عناوینی که پس از دوران Team Silent منتشر شدند، جایگاه بهتری دارد و نشان می‌دهد هنوز هم می‌توان از دنیای Silent Hill انتظار تجربه‌ای تازه و درگیرکننده داشت. شخصیت‌پردازی‌ها و روایت در شهر Ebisugaoka همچنان از نقاط قوت بازی‌اند و بخش زیادی از جذابیت آن را شکل می‌دهند.
منبع: The Gamer
