چقدر زود دیر می شود!!!
مهمترین دارایی بشر از زمانی که پا به عرصه وجود می گذارد و به دنیا می آید 'زمان زندگی' اوست که به اختصار به آن عمر می گویند. عمر در معنای لغوی واژه ای عربی و هم خانواده عمارت و عمران است. هنگامی که از عمر سخن می‌گوییم، به مدت زمانی اشاره می‌کنیم که موجودی زنده از جمله انسان در دنیا زیست می‌کند و از زنده بودن بهره‌مند می‌شود.
به عبارت بهتر عمر یعنی زمانی که شما صرف ساختن در این دنیا میکنید، ساختن هر چیزی با هر کیفیتی!!! حال چه چیزی می سازیم و چه چیزی از خود به جای می گذاریم بماند.
در این میان فارغ از کیفیت ماحصل عمر انسان، بزرگترین دروغی هم که انسان همواره به خود می گوید نیز درباره همین عمر است و در او بارها و بارها به خود دروغ گفته و خود را گول می زند؛ اما چگونه این اتفاق می افتد؟ و ما چگونه خود را گول می زنیم؟!
از کودکی وقتی درباره زمان آگاهی پیدا می کنیم به صورت ناخودآگاه تحت تاثیر پیام های مغز و منِ درون و اثرات پیرامونی به تثبیت درباره زمان می پردازیم. به عبارت دیگر این که، تفاوتی میان ساعت 4 امروز و ساعت 4 دیروز قائل نیستیم و هر دو برای ما یک معنا و مفهوم را دارد و در ذهن ما هر دو ساعت به یک عنوان و یک مفهوم ثبت گردیده است.
اما در واقع ساعت 4 امروز نسبت به ساعت 4 دیروز تفاوت دارد و در حقیقت ساعت 4 دیروز + 24 ساعت گذر زمان است و این همواره در طی هفته و ماه و سال برای ما اتفاق می افتد. ما نیز بی توجه به این گذران از کنار متاعی ارزشمندتر از طلا عبور می کنیم.
مهمترین حلقه مفقوده گذر زمان است که برای ما اهمیتی ندارد و درباره آن اصلا فکر نمی کنیم. در این مفهوم غریب گذر زمان رازهای بسیاری نهفته است که با اندکی توجه به آن می توان مسیر زندگی و شاید دنیا را تغییر داد.
شاید خاطرتان بیاید در کودکی گذر عمر برای ما چقدر طولانی بود یک هفته و یک ماه و یک فصل و یک سال!!؛ اما در جوانی گذر هفته را دیگر احساس نمی کنیم و در میان سالی گذر ماه و در کهنسالی گذر سال، این یعنی گذر زمان در سنین مختلف دارای مراتبی است که درک آن بسته به سن و سال و فهم از دنیای پیرامون متفاوت است. هر چه سن و سال و فهم از دنیای پیرامون کمتر باشد، درک گذر زمان کمتر و هرچه سن و سال بیشتر شد، عبور زمان بیشتر و ملموس تر خواهد شد.
آن هنگام که با واژه 'گذر زمان' در کودکی آشنا شدیم یعنی با ساعت و شکل های آشنا شدیم. دیدیم که غالبا ساعت گرد ساخته شده است و این یعنی در ذهن ما امکان بازگشت به ساعتی که از آن عبور کردیم فراهم گردیده و پیش خود گفتیم این ساعت 4 نشد، فردا ساعت 4، از اینجا بود که مفهوم از شنبه فلان کار را آغاز می کنم در ذهن ما تداعی شد و بسیاری از کارها و علاقه مندی ها و امورات را به شنبه ای واگذار کردیم که هیچ گاه نرسیده است؛ چون امید داریم در شنبه دیگری آن را انجام خواهیم داد. زهی خیال باطل)
عدم توجه به گذران عمر و زمان و مفهوم لغوی آن ما را به سمت رخوت و سستی می کشاند و این امر زمینه ساز بحران های جدی را برای ما ایجاد می کند که علت اصلی ناکامی ها و عدم موفقیت در زندگی می گردد. این تاثیرات تا جایی است که می تواند گذشته و آینده انسان ها دستخوش تغییر نماید.
با محاسبه عمر طبیعی انسان و تبدیل آن به هفته و در کنار هم قرار دادن هفته ها و با ترسیم به شکل دایره خواهیم رسید که وقتی هفته های گذشته را رنگی کنیم خواهیم دید در 30 سالگی، با هدف گذاردن 70 سال عمر بیش از دو سوم از عمر خود را گذرانده ایم و در حقیقت به آن مفهوم گذر عمر در سنین بالاتر و گذر کند عمر در سنین پایین تر پی می بریم. با فهم این مطلب نکته دیگری آشکار می شود و آن این که چقدر به آنچه خواستیم رسیدیم و چقدر در این زمینه تلاش کردیم چقدر به شنبه های واهی دل بستیم و راز عدم موفقیت را درخواهیم یافت.
در پایان خواهیم دانست که زمانی نداریم و فرصت اندک و کوتاه است و کار تا بیات نشده باید انجام داد. و این که گذر عمر را هر چه بیشتر و با دقت تر کند و کاو کنیم به این نتیجه خواهیم رسید که چقدر زود دیر می شود !!
