اوستا _ زردشت

‏‏بخش‌های اوستا در دوران‌های گوناگون به‌دست کسان پرشماری نوشته شده‌است، ولی از آن میان تنها بخشی از سرودها از آنِ خود زرتشت است. نوشته‌های اوستا دربرگیرنده است از نیایشِ اهورا مزدا و امشاسپندان و دیگر ایزدان و نمادهای طبیعت و بایسته‌های آدمی در جهان بهشت و دوزخ و داستان‌های ملی.

‏گویند پس از آنکه اسکندر مقدونی کاخ پادشاهی ایران را آتش زد اوستا را نیز سوزاند. بلاش اشکانی فرمان داد تا اوستای پراکنده را از شهرهای ایران گرد آورند. اردشیر بابکان، تنسر را مأمور سامان دادن آن کرد. پسرش شاپور یکم کار پدر را دنبال کرد و سرانجام اوستا را به همان شیوهٔ کهن به بیست و یک نسک بخش کردند و نام‌ها و شرحِ این نسک‌ها در کتابِ پهلوی دینکرد و کتاب‌های دیگر آمده است. نسک‌های بیست و یک‌گانه اوستا به سه بهر بخش می‌شده‌است:

‏نسک‌های گاسانیک در دانش و کار مینوی.نسک‌های داتیک در دانش و کار جهانی.نسک‌های هاتک مانسریک در آگاهی از کردارهای میانِ جهانِ مینوی و جهانِ خاکی.]اوستای امروزی دارای بخش‌های زیر است:

‏یسنا، گاهان بخشی از یسن است.ویسپردوندیدادیشتهاخرده اوستا.