الکتروکاردیوگرافی (ECG یا EKG*) فرآیند ثبت فعالیت الکتریکی قلب در یک دوره زمانی معین است. یک ردیابی ECG معمولی یک چرخه تکرارشونده از سه موجودیت الکتریکی است: یک موج P (دپلاریزاسیون دهلیزی)، یک کمپلکس QRS (دپلاریزاسیون بطنی) و یک موج T (بازپلاریزاسیون بطنی). ECG به طور سنتی به صورت روشی تفسیر می شود تا هیچ یافته مهمی را از دست ندهید.
در شرایط عادی ضربان قلب بین 60 تا 100 ضربه در دقیقه است. ضربان قلب زیر 60 ضربان قلب برادی کاردی و ضربان بیشتر از 100 ضربه در دقیقه تاکی کاردی گفته می شود. بسیاری از ورزشکاران می توانند ضربان قلب طبیعی در حالت استراحت کمتر از 60 ضربه در دقیقه داشته باشند.
محور الکتریکی قلب جهت کلی جبهه موج دپلاریزاسیون بطنی (یا بردار الکتریکی متوسط) در صفحه ساژیتال (صفحه) است. لیدهای اندام و لیدهای اندام تقویت شده).
ردیابی ECG تحت تأثیر حرکت بیمار قرار می گیرد. برخی از حرکات ریتمیک (مانند لرز یا لرزش) می توانند توهم دیس ریتمی قلبی را ایجاد کنند.
