سمیه کردستان

‏‏   شهیده ناهید فاتحی کرجو در سـنندج و  درخانواده ای مذهبی و  اهل تسنن به دنیا آمد. از کودکی در کلاسها و  جلسه‏ های قـرآن خـوانی شـرکت میکرد.
‏با آغاز تظاهرات علیه رژیم پهلـوی،  وی نیـز در زمـره انقلابیـون کردسـتان در آمـد . در سـال۱۳۵۷،  با  پیروزی انقلاب اسلامی و  شروع درگیری های ضد
‏انقلاب در مناطق کردسـتان ،  بـا  نیروهـای ارتش،  بسیج و  سپاه همکاریش را آغاز کرد. شروع این همکاری، خشم گروهک های ضد  انقـلاب  بـه  خصوص گروهک کومله را بر ضد آنها برانگیخت.  
‏فاتحی کرجو اوایل زمستان سال ۱۳۶۰ به شدت بیمار شـد  و  بـه  درمانگـاهی در میـدان  مرکـزی  شـهر  سنندج مراجعه کرد،  اما همان روز توسط چهار نفر
‏از اعـضای گروهـک کوملـه ربـوده شـد. پـس ازچندی وی را با دستهای بسته و سر تراشیده،  با عنـوان جاسـوس امـام خمینـی (ره) در روسـتاهای سنندج
‏گرداندند . ضد انقلابیون شرط رهایی فاتحی را در توهین کردن وی نسبت به انقـلاب و  رهبـرانقلاب قرار داده بودند،  اما او همچنان استقامت کرد. از
‏این روی بعدها به وی لقب سمیه کردسـتان دادند. 
‏ناهید فاتحی کرجو در ۱۷ سالگی بعد از تحمل یازده ماه شکنجه ،  در روسـتای هـشمیز کردسـتان بـه شهادت رسید و  به گفته ای وی را زنده به گور کردند.
‏پیکرش را در بهشت زهـرای تهـران بـه خـاک سپردند.  
‏مزار شهیده : قطعه ۲۸ / ردیف ۳۱ / شماره ۱۳