فیلم ناشناخته: ماشین زمان کیهانی Unknown: Cosmic Time Machine 2023

تیمی از مهندسان و دانشمندان را در یک ماموریت بلندپروازانه برای پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب و انجام جهش عظیم بعدی در درک جهان دنبال می کند.
پس از انفجار بزرگ حدود 13.8 میلیارد سال پیش، جهان با گازهای هیدروژن و هلیوم پر شد که در نهایت شروع به پیوند با یکدیگر کردند و ستاره ها را تشکیل دادند. سپس اعتقاد بر این است که این ستارگان در کهکشان ها در پدیده ای که "نور اول" در نجوم فضایی نامیده می شود، گروه بندی شده اند. اعتقاد بر این است که آغاز زندگی، به تعبیری، پس از همین پدیده اتفاق افتاده است و علاقه دائمی به دانستن بیشتر در مورد آن وجود داشته است. این از نظر تئوری با کمک تلسکوپ های فضایی امکان پذیر است، زیرا می توان آنها را وسیله ای برای شناخت گذشته در نظر گرفت. این بر این اصل استوار است که نور برای سفر در فضا به زمان نیاز دارد. بنابراین، تصاویری که ما از طریق تلسکوپ فضایی از سیارات و کهکشان‌ها سال‌ها دور از زمین می‌بینیم، در واقع مربوط به زمانی است که قبلاً گذشته است، یعنی تصاویری از گذشته. اگرچه مشاهده "نور اول" همچنان یک امکان تئوری باقی مانده و هدف نهایی این مطالعات است، پیشرفت در تلسکوپ های فضایی نیز بسیار زیاد است. در سال 1990 بود که اولین پیشرفت بزرگ در استفاده از تلسکوپ های فضایی برای کشف فضا انجام شد. مکان، با پرتاب تلسکوپ هابل. در حالی که تصور می‌شد فضای بیرونی خالی و تاریک است، عکس‌های گرفته شده توسط تلسکوپ هابل از سیارات و کهکشان‌های سال‌ها دور دنیا را شگفت‌زده کرد. تصاویر خوشه‌های رنگارنگ نور در سراسر فضای وسیع به محل گفتگو و فتنه در مورد احتمالات موجود در فضا تبدیل شد، از جمله اینکه آیا اشکال دیگر حیات در جایی در کهکشانی دورتر وجود دارند یا خیر. از زمان موفقیت تلسکوپ هابل، ناسا و سایر مراکز تحقیقاتی فضایی روی تلسکوپ بسیار برتری کار می کردند که می تواند حتی بیشتر به فضا نگاه کند و در نهایت تلسکوپ فضایی جیمز وب را ساخت. در حالی که تلسکوپ هابل قبلاً توانسته بود گرفتن چند کهکشان جوان، ایده اصلی جدیدتر و بسیار پیشرفته تر JWST (تلسکوپ فضایی جیمز وب) این است که شاهد کهکشان ها و وقایع تا حد امکان نزدیک به انفجار بزرگ باشیم. با پیشرفت تقریباً در هر جنبه از قابلیت های فیزیکی تلسکوپ، JWST بسیار توانمندتر از هابل است، به ویژه در آینه های بسیار بزرگتر. تلسکوپ جیمز وب همچنین به اندازه کافی قدرتمند است که مولکول های موجود در جو خاصی را مطالعه کند و از طریق آن بتوان تشخیص داد که آیا این سیاره قابل سکونت است یا خیر. بنابراین، تلسکوپ جیمز وب در واقع این وعده را می دهد که تنها با یک عملیات و یک دستگاه ماشین قادر به پاسخگویی به چندین سوال باشد. تلسکوپ جیمز وب علاوه بر قوی ترین و موثرترین تلسکوپ قابل تصور برای بشر، مشکلات عمده ای نیز در ارتباط با آن داشت. . به دلیل همین مشکلات بود که ماموریت پرتاب آن به یکی از دشوارترین عملیاتی تبدیل شد که تاکنون توسط ناسا و سایر برنامه های فضایی انجام شده است. این پرتاب عملیات مشترکی بود که توسط آژانس های فضایی پیشگام جهان یعنی CSA، ESA و NASA انجام شد و در دهه 1990 اعلام شده بود. در زمان اعلام این خبر، پیش‌بینی می‌شد که این تلسکوپ تا سال 2007 آماده شود و هزینه آن حدود 500 میلیون دلار برآورد شده بود. با این حال، همه مفسران در فیلم مستند موافق هستند که این تخمین قیمت کاملاً نادرست بود، زیرا تقریباً می‌دانستیم که JWST قطعاً هزینه بسیار بیشتری خواهد داشت. در نهایت، زیرا پروژه در نوسان کامل شروع شد و با تاخیر بسیار نسبت به خط پیش‌بینی‌شده مواجه شد. هزینه ساخت تلسکوپ جیمز وب از 6 میلیارد دلار گذشت. اولین مشکل عمده ای که مهندسان فضایی در رابطه با این پروژه با آن مواجه شدند در سال 2011 بود، زمانی که کنگره در نظر گرفت بودجه را حذف کند و پروژه را به طور کلی لغو کند. احتمالاً با تلاش زیاد (ماشین زمان کیهانی زیاد وارد آن نمی شود) بود که تیم ناسا کنگره را متقاعد کرد که کاری را که قبلا انجام داده بودند رها نکند. در نهایت، دولت موافقت کرد که پول بیشتری برای این کار بپردازد و رئیس جدیدی برای آن منصوب شد که در مجموع 9 میلیارد دلار برای JWST استفاده شد. اگرچه فشار مالی و اداری تا حدودی کاهش یافت، اما مشکلات مربوط به پیچیدگی محض بود. از تلسکوپ باقی مانده است. یکی از اساسی ترین مشکلاتی که با آن مواجه بودیم این بود که محیط تلسکوپ غول پیکر همیشه بزرگتر از دور موشکی بود که باید روی آن تسمه داده می شد و به فضا فرستاده می شد. به همین دلیل، تلسکوپ جیمز وب باید در قسمت‌هایی تا می‌شد و به این شکل مونتاژ می‌شد تا بتواند به اندازه کافی فشرده باشد که توسط موشک حمل شود. این به نوبه خود، به وضوح تعداد قطعات مکانیکی متحرک تلسکوپ را افزایش داد، که باعث افزایش تعداد خرابی های احتمالی در مورد عملیات شد. به تلسکوپ های قبلی به دلیل نیازهای خاص آن. در طی یک سری آزمایشات انجام شده با توجه به دماها، فشارها و سایر شرایطی که تلسکوپ باید در فضا از آنها عبور کند، JWST با چندین شکست مواجه شد و مهندسان را در زمان و هزینه به عقب برگرداند. مقیاس بزرگ تلسکوپ، و در نتیجه عملیات، به این معنی بود که تیم بزرگی از دانشمندان و مهندسان فضایی باید روی کل موضوع کار می‌کردند و منابع صرف شده را بیشتر می‌کردند و همچنین مدیریت همه جنبه‌های پروژه را دشوارتر می‌کردند. اصطلاحی به نام «شکست‌های تک نقطه‌ای» برای توصیف میزان دقیق ریسک موجود در پرتاب JWST استفاده می‌شود. شکست نقطه ای به هر شکست یا خرابی منفرد در کل تلسکوپ و موشک اشاره دارد که می تواند فوراً کل عملیات را با شکست مواجه کند. مخاطره آمیزترین عملیات قبل از تلسکوپ جیمز وب، که ماموریت مریخ استقامت در سال 2021 بود، شامل حدود 80 تا 90 نقطه شکست بود. در حالی که در مورد پرتاب جیمز وب، تعداد کل شکست‌های نقطه‌ای 344 مورد بود، به این معنی که 344 موضوع پیچیده و حیاتی باید دقیقاً همانطور که در نظر گرفته شده بود کار می‌کردند تا کل عملیات موفقیت‌آمیز باشد. 225 مورد از آن نقاط شکست مربوط به باز کردن سپر بود. این سپر سست بیش از سه بار برای استقرار در مقیاس کامل آزمایش شد و هنوز میلیون‌ها مشکل ممکن است با آن اشتباه کنند. با توجه به احتمالات فراوان شکست، پرتاب موفقیت‌آمیز تلسکوپ در دسامبر 2021 به خودی خود یک شاهکار خیره‌کننده بود. موشک حامل این تلسکوپ کاملاً از یک فرودگاه فضایی ESA در گویان فرانسه به آسمان پرتاب شد و همچنین با موفقیت تلسکوپ را در مکان مورد نظر در فضای خارج از جو جدا کرد. آینه‌های وسیع ماهواره باید از راه دور و از طریق کدهای نرم‌افزاری که روی زمین نوشته و اجرا می‌شد، باز می‌شد. یک صفحه بازتابنده عظیم، به طوری که تلسکوپ توسط انعکاس خورشید، ماه و زمین سوخته نشود، نیز باید به روشی مشابه باز می شد. در پایان برنامه، همه این عملیات طبق برنامه انجام شد، و پرتاب تلسکوپ جیمز وب موفقیت بزرگی بود. از زمانی که تلسکوپ شروع به کار کرد و از کهکشان های دوردست در فضا عکس گرفت، برخی تصاویر باشکوه تر از خارج فضا به ما رسیده است این واقعیت که تلسکوپ جیمز وب بسیار قدرتمندتر و مجهزتر از تلسکوپ هابل قبلی است، از طریق این تصاویر ثابت شده است. ناشناخته: ماشین زمان کیهانی همچنین نگاهی بسیار کوتاه به نحوه ارائه عکس‌های ارسال شده از تلسکوپ به عموم می‌دهد. این مستند همچنین نشان می‌دهد که رئیس جمهور جو بایدن اولین عکس گرفته شده توسط تلسکوپ را به عنوان جشن بزرگداشت برای عموم منتشر می‌کند. موفقیت عملیات ترسیم شده تاکنون تلسکوپ جیمز وب توانسته است سیاره فراخورشیدی کاملاً شبیه به زمین و سال‌ها دورتر از زمین پیدا کند. خطر خرابی تلسکوپ و عملیات هنوز وجود دارد، زیرا تلسکوپ آنقدر دور از زمین قرار گرفته است که هیچ فضانوردی نمی تواند به صورت دستی برود و مانند تلسکوپ هابل مواردی را تعمیر کند. اما امکان یافتن اطلاعات جدید در مورد فضا و دیگر کهکشان ها نیز تلسکوپ جیمز وب را به هیجان زیادی تبدیل می کند.