بیداری ها

1969. دکتر مالکوم سایر به عنوان پزشک بالینی در یک بیمارستان محلی در برانکس، با وجود داشتن پیشینه تحقیقاتی، استخدام شد. این شغل از نظر او ایده آل نیست زیرا او در ارتباط با افراد مشکل دارد و به همین دلیل است که او بر پروژه های تحقیقاتی متمرکز شده است که شامل موضوعات انسانی نمی شود، در حالی که بیمارستان او را تا حدودی به دلیل ناامیدی از پیدا نکردن شخص دیگری با شرایط لازم استخدام می کند. کار. بیشتر بیماران او در حالت کاتاتونیک به سر می‌برند و در همان بخش «باغ» اسکان می‌یابند که تنها کاری که می‌توانند برای بیماران انجام دهند آب و غذا دادن به آنهاست. او متوجه می‌شود که برخی از بیماران، علی‌رغم حالت کاتاتونیکی، به روش‌های غیرعادی به محرک‌های خاصی پاسخ می‌دهند. او همچنین در انجام برخی تحقیقات متوجه می‌شود که برخی از پیوندهای مشترک بین این بیماران این است که آنها در دهه 1920 یا 1930 از آنسفالیت رنج می‌برند و حالات فیزیکی آنها مانند بیماری منجمد شده در زمان است. به این ترتیب، او می‌تواند، هر چند با اکراه، رئیس شکاک خود، دکتر کافمن، را متقاعد کند که تنها با رضایت خانواده، یک دارو درمانی تجربی گران قیمت را روی یک بیمار انجام دهد. آن بیمار لئونارد لو یک ساله است که از یازده سالگی در وضعیت فعلی خود بوده و در تمام این سال ها تحت حمایت مادر مهربانش بوده است. همانطور که دارودرمانی لئونارد را "بیدار" می کند، مسائل متعددی مطرح می شود. مالکوم باید تلاش کند تا کافمن و مدیریت بیمارستان را متقاعد کند که درمان را به سایر بیماران نیز گسترش دهند. لئونارد که از طریق وضعیت کاتاتونیک خود از محیط اطراف خود آگاه بود، علیرغم اینکه از اثرات درازمدت بی اطلاع بود، ممکن است احساسات متفاوتی در مورد وضعیت خود داشته باشد و بخواهد هم به عنوان یک انسان و هم به عنوان یک خوکچه هندی با او رفتار شود تا اطمینان حاصل شود که آنچه اتفاق می افتد به نفع او است. و دیگران در دراز مدت. خانم لو ممکن است برای لئونارد جدید آماده نباشد، او انتظار دارد کسی را که به عنوان یک پسر شیرین یازده ساله به یاد می آورد. در میان همه این مسائل، آنچه که ممکن است روشن‌کننده‌ترین مسئله برای مالکوم باشد، نیاز به تحریک روحیه انسان، از جمله روح او در برخورد با اطرافیانش است.